şehirler arası otobüs yolculuğu

16 saatlik üç yolculuk yaptım. beliniz vücudunuzdan ayrılabilir.

i̇ster istemez bi duygusallık oluyor ya.

mutlaka bir gun oncesinden sıvı tuketimini azaltmaya karar verdim , sonra yolculugun ortasinda çişin gelir ve sofor inadina mola vermez .anlatilmaz yasanilir bir olay

yanimda oturan teyzenin sol bacagima coreklenmesiyle son bulmus olan eylem

şu koltukları biraz geniş yapın ya. boylu poslu, kalıplı, geniş omuzlu, yakışıklı, karizmatik, zeki yolcularda olabiliyor. lütfen düşünün bunları.

yine 79 yaş ortalaması olan otobüs denk geldi. osuran sıçana. katil olmak için mükemmel bir gün.

düşünmek için çok güzel bi olay. özellikle gece yolculuğu efsane 😎

o otobüste sürekli ağlayan bir çocuk varsa geçmiş olsun kanser oldunuz

yanımda koreli bir kadın var. yaklaşık 2 saat ağlamamın geçmesini bekledi ve yarım yamalak türkçesiyle teselli etti. şu an çantasından çıkardığı kocaman paket çikolatayı yiyoruz.

bi keresinde yanımda bi kadın oturuyodu öyle bi kokuyodu ki bütün yol oksijensizdim

uçak fiyatlarının otobüs fiyatlarıyla kafa kafaya gitmeye başladığı şu günlerde, unutulmaya yüz tutmuş eğlenceli yolculuk çeşidi. geçen sene en yakın arkadaşıma bir haftalığına trabzon'u gezdircektim. ben de bi çılgınlık olsun, hem de anı olur diyerekten gidişi otobüsle ayarladım. hayatımda verdiğim en doğru kararlardan biriydi ya. dinlenme tesisi soğuğundan tutun, otobüsteki çok konuşan ve her dinlenme tesisinde oturduğumuz masayı bulup yanımıza oturup torunlarını anlatan rize'li teyzeye kadar tüm klişeleri yaşadık ve mükemmel anılar biriktirdik. sırf delilik olsun diye bile yapmanızı tavsiye ederim :)

bir sorun çıkmazsa cuma günü aşık olduğum şehre bir yolculuk yapacağım inşallah. sabırsızlıkla bekliyorum. o dört saatlik yolda içim açılıyor benim. dua edin de gideyim (bkz: istanbul )

en sevdiğim şey ya hele akşam böyle heryer karanlık, sessiz, kulağında bir müzik öyle uyuya kalıyorsun ya yolu izlerken vallahi canım çekti

urfaya giderken önümde oturan beyefendinin horlamasi sayesinde 19 saatlik yolculugun 12 saatini kufur ederek kriz gecirerek gittim.

(bkz: insanın çişini getiren şeyler) (#1789786)

otobüs ekspres ise güzeldir gecesi de gündüzü de ama değilse işte o zaman kafaya sıkmalık bitmiyor yol ve inen binen insanları

ben uzun yola çıkınca sanki herkes yolculuktaymış kimse sıcak yataklarında yatmıyorlarmış gibi hissediyorum bir de sanki otobüste uyumak yaşakmış gibi mümkünatı yok uyuyamıyorum

hayvan gibi arkasına yaslanan,içini boşaltan havasız bırakan,bir o kadar şiveli bağıra bağıra konuşan o yiğit amcalar yapmayın kalp var yazık günah

yeminle koskoca otobüs dolmuşa döndü hadise superman çalıyo

en sevdiğim şey. kafanın en rahat olduğu zamanlar

bitmiyordu şoförü indirip kendim sürmek istiyorum yeter da dayanamıyorum

son bindiğim otobüsün içi şişle etfal morgu gibiydi ne tarafa baksan yaşlı teyze amca vardı sanırım otobüsün yaş ortalamasını ben düşürüyordum

an itibariyle sakaryadan bursaya doğru yaptığım eylem

12 saatlik yolu şarj soketi bozuk bir otobüste gidin bakalım nasıl eğlenceli oluyor

gece yolculuğu olursa idare eder bi şekilde film, müzik, uyku vs. gündüz olursa fazla rahat olmaz bi yerden güneş vurur perdeyi çekiştirirsin sonra güneş diğer tarafa geçer falan sıkıntı yani.

ömrümün yarısının geçtiği durum, çocukken, üniversitedeyken ve şimdi kafam her attığında. aşk acısı, sınav stresi, aile kavgası, pişmanlıklar, bıkkınlık. olumsuz dediğimiz hangi duygu/durum varsa hepsiyle başetme becerisini geliştirdiğim yer otobüste cam kenarı. o yüzden severim ara ara sırf terapi olsun diye yolculuk yaparım varış yerini ayırt etmeden.

otobüsün ortalarında kutuplar hakimken, arka taraflarda sıcaktan götünüz koltuğa yapışıyor. arka tarafa klima fayda etmiyor kaptaaaan

cam kenarı ve su dolabına yakınsa tadından yenmez valla

cam kenarına oturur dışarıyı izlersin. ağaçlar nehirler geçersin. bakarsın, düşünürsün. oraları, orda yaşayan insanları. huzur verir. ruhu sakinleştirir.

cam tarafı yolu izlerken hayallere dalmak

dağın yamacına, veya yerleşim merkezlerinden çok uzak yerlere yapılmış evleri düşünür ve "bu insanlar buralarda nasıl yaşıyor" sorusunu sorarım hep kendime.

yaklaşık 3.5 saat sonra yine beni bekliyor 11 saat. uyuyamıyorum ama kararlıyım bu sefer uyuyacam. yani inşallah. umarım. allah'ım noluur

geçen gün canım uzun yol çekiyo dedim şuan uzun yoldayım keşke başka bi şey isteseymişim mesela bir milyon dolar

arkamda bir amca oturuyordu ben bindiğimde. amca dizlerini benim koltuğa dayayıp uyumuş. ben de koltuğumu geri alacaktım baktım arkama amca uyuyor ellemedim. molaya kadar idare ederim dedim. neyse. önümde de bir kütük var. genç bir çift adam 30 yaşında bile yoktur. hafif koltuğunu geri almış eyvallah. bu eleman 6 dakikada bir koltuğa yükleniyor, heralde kıçı rahat etmiyor ve sürekli benim dizlerime geliyor. zaten zor sığıyorum. az biraz insan olsa hareketlerini uluslararası 'insan' davranışları gibi nazikçe kimseyi rahatsız etmeden yapabilir ama nerede.

kulaklık ve internet varsa çok güzel oluyor s.urfadan osmaniye ye ordan adana ya ondan sonrada mersin e gittim çok güzeldi ilk defa gidiyorsanda daha da güzel her yeri ilk defa görüyorsun etrafına bakmaktan yolculuğun nasıl geçtiğini anlamıyor insan

şu an samsun istikametinden istanbul istikametine doğru hareket halindeyiz. tekli koltuktayım. yemin ederim seksten daha zevk verici şu an. bacaklarımı 180 derece açabilmenin mutluluğunu verebilecek insan yok.

yeter artık, dayanamıyorum. bacaklarım ağrıyor amına kodumun yerinde.

kitap yoksa sikko geçer. kitap varsa hiç bitmese de olur.

yollar sizi bir sevdiklerinizden alır diğer sevdiklerinize kavuşturur. hiç bilmediğiniz yerlere gitme isteğiniz çoğalsa da sizi bekleyen insanlara varmak gibisi yoktur.

hiçbir güzel yanını göremediğim olaydır. kışın kayseriye gitmiştim koltukta uyurken teyze poposula kafamı ezdi yerde uyuyayım dedim üzerimden geçtiler koltukta uyurken buzlanmış cama yapıştım. güzel bir yan ararken iğrenç olduğunu farkettim.

uzun boylu bir erkek olarak, kafamı çevirdiğimde dizlerini çekmiş uyuyan insanı kıskanıyorum.

sevgi pıtırcığı bir insan olarak kolay kolay nefret etmem. boyum da kısa olduğundan dolayı her yere sığarım. ama şu lanet yolculuklardan neeefffret ediyorum. özellikle geceyse... tanrım... ayakkabısını çıkarıp ortalığı çürük fasulye gibi kokutanlar mı dersin, hakan ciğerini söküyormuşcasına horlayanlar mı dersin, sabah olmasına az kalmasına rağmen ısrarla konuşan yan koltuktaki teyzeler mi dersin, yoksa popişkosuna cimcik atılıyor gibi ciyaklayan bebekler mi dersin... yazarken bile elim ayağım titredi.

hem gece hem kulaklık hem müzik varsa daha güzeli buyrun

(bkz: metro turizm) ile olmadığı sürece güzel bir olay.

terminaller 7-24 her mevsim serin olur.

binmeyin.

arkamdaki amcaya koltuğu yatırabilir miyim diye soracaktım döndüm arkamı dedim amca geriye alayım mı, amca da duymadı heralde tekrar ettim yine duymadı. sonra işaret ettim koltuğu, 'tabi tabi' dedi yatırdım biraz.

2-6 saat arası makuldür fazlası eziyettir