üniversite arkadaşlığı

Anason kokarken sofralar Yaşladırıyor bizi aynalar Her geçen yıl birer birer ..........

yalan dolan. görüştüğüm bir kişi var sadece. görüşmediğim ve aramızın saçma bir seviyede olduğu iki arkadaşım daha var. sorsan can ciğeriz ama en son ne zaman konuştuk bilmeyiz.

Tahmin edebileceğiniz gibi çoğu çıkar ilişkisi üzerine kurulu ve okul dönemi bitene kadar sürecek, hatta ara tatil döneminde bile bir kere arayıp sormayacak insanlarla olacak arkadaşlık durumu. Üni de tanışıp evlenen ve ömür boyu konuşmaya, görüşmeye devam edeceğiniz nadir insanlar da var elbette. (Örnek olarak; ev arkadaşım ünide tanıştığı kızla nişanlandı, evliliğe doğru gidiyorlar ve hala konuşuyoruz)

Eğer iyi arkadaşlıklar edindiyseniz üzücü yanı üniversite bittikten sonra herkesin farklı şehirlerde olmasıdır.. Tabii sonrasında okuduğun şehirde veya başka bir yerde tüm ekibin toplanması da çok güzel duygular hissettirir.

Genel olarak hayatımda tahmin edeceğimden çok daha fazla arkadaşım oldu. Bir sürü insan girdi hayatıma girdikleri gibi de çıktı. Ama o.. O benim ailem. Üniversite de aynı sınıfta ve aynı yurttaydık. Sürekli otobüste karşılaşır sadece selamlaştığımız ilk günler.. Daha sonra benim arkadaşım onunla konuştu ve beraber ilk vizelerimize çalışmaya davet etti. O da geldi. Gecenin sonunda arkadaşıma bir daha beni bu kızla aynı ortama sokma o gelecekse beni çağırma demiştim. Çok gıcık olmuştum :) Tabi o arkadaşım başka sehire gitti ve biz zamanla birbirimizi tanıdık , sevdik. Önceden sadece adını bildiğim kızın şimdi her hareketinden ne hissettiğini anlayabiliyorum. Bu duygu tarifsiz.. Önce çok yakın iki arkadaş olduk. Daha sonra sırdaş. Birbirimize yaslandık. Kim düşse diğeri kaldırdı. Bazen de beraber düştük. Ekmeği, dertlerimizi, sigaramızı, yatagımızı, acılarımızı, son paramızı paylaştık. Zamanla da ailem oldu. Araya pandemi girdi 780 kilometrelik mesafeye rağmen biz öyle kaldık. Sadece bedenlerimiz ayrıldı. Biz hep birdik. Sonra mezun olduk. Uzaktan uzaktan.. Beraber gittik diplomamızı almaya. Kep ayarladık. Fotoğrafla ölümsüzleştirdik bizim tanışmamıza vesile olan üniversiteyi ve bizi.. Paylaştığım fotoğrafımızda 'Bu üniversite bana bir lisans diploması bir de yeni aile üyesi kazandırdı.' diye not düştüm :) Sonra bir daha ne zaman bedenlerimizin yan yana geleceğini bilmeden. Ne zaman görüşeceğimizden habersiz ayrıldık. Yine araya kilometreler girdi. Buraya geldi. Yolu buraya düştü 17 Martta. En son o zaman gördüm onu 8 saatlik bir görüşmeydi. Şimdi çok özledim. Yine ne zaman görüşürüz bilmiyoruz. Ama o benim ailem. Bazen konuşamıyoruz. Bazen tartışıyoruz hep özlemekten oluyo. Ama biz hep biriz. Hep tekiz. Tek bedeniz. Mutlu olduğum minik bir an yaşıyorum hemen arayıp paylaşıyorum. Kilometrelere inat benimle aynı duyguyu hissediyor ve bunu hissettiğini bende hissediyorum. Üzülüyorum ağlıyorum. Bazen karşılıklı ağlıyoruz ama yine beraber toparlanıyoruz. Ayrı geçen zamana inat. Kilometrelere inat. Hasretlerin en güzeli. Bir gün hangi gün bilmiyorum ama en kısa zamanda sana kavuşmayı diliyorum ailem. Çünkü çok özledim.. Şimdi bunu okusa burnunu çeke çeke okurdu. Yüzünde hafif bir tebessüm , kalbinde hafif bir özlem acısı. Ah burda olsaydı sarsaydım onu . Koklasaydım...

Çok sağlam 3 arkadaşım var ve 2’si üniversiteden. Lise arkadaşlığı edebiyatı yapmayın, asıl onlar yalan dolan. Üniversitede aileden ayrı dik durmaya çalışırken kim yanınızda kaldıysa o ömürlük dost oluyor.

üniversiteye başlıcam lise de beraber aynı okulda olduğum ve birbirimize düşman olduğumuz kızla aynı sınıfta olduğumu öğrendim. ay dedim bu kızla mı aynı sınıftayım daha birkaç şey daha. okulun ilk günü sınıfa girdim o benden önce gelip sıraya oturmuş zaten. ben arkalara geçiyorum falan oturdum rastgele bir yere. sonra inanın neden nasıl yaptım bilmiyorum, sıradan kalkıp kızın yanına oturup direkt olarak şöyle dedim. “biliyorum birbirimizi pek sevmiyoruz ama menfaat arkadaşlığı yapabiliriz hem kimseyi tanımıyoruz, not falan atarız birbirimize”. suratıma 10 saniye falan öyle baktı ki asla beklemiyordu ki ben hiç beklemiyordum jxkdkd sonra bana "tamam olur" dedi. şimdi o kızla birbirimizin her şeyini bilip birbirine değer veren iki yakın arkadaş olduk hayat sürprizlerle dolu yanii.

üniversite bitti yaklaşık bir sene her şey güzel hoş da sonradan olaylar sarpa sarıyor. ne olursa olsun yardımıma koşan her aradığımda telefonumu açan o kişileri tek seferde sildim. çünkü kimse tanıdığınız gibi kalmıyor. ne kadar iyi de olsalar size zarar vermişlerse devamı gelecektir. sonra eski sevgilim bana demişti ki, "çok çabuk insan siliyorsun. resmen bunun için bahane arıyorsun. sonra etrafımda kimse kalmadı diye ağlıyorsun" geriye dönüp bakınca iyi ki yaptım dedim. bunu söyleyebilmek için zamana ihtiyacınız var. çünkü ilk zamanlar çok özlüyorsunuz o arkadaşlıkları.

Mezun olduktan sonra her sene bir şehir belirleyip buluşalım demiştik. Hepimiz iş güç sahibi olarak izinlerimizi kullanıp buluştuk ve şu an rakı masasında geçmişi yad ediyoruz :)

Sadece menfaat ben başka bir şey göremiyorum. Bizimki efsane başlayan bir gruptu. Pandemiyle beraber yaprak dökümü başladı. Biraz fazla erken oldu ama en azından niyetler belliydi. A (erkek)- manita yaptı, tüm grubu sildi yetmedi engelledi bazılarını, okulu bıraktı. B (erkek)- gereksiz triplere girdi. Pandemi boyunca çok az görüşüldü. Bunun tribinden ben hariç tüm kızlara küstü. C (Kadın)- evli biriyle berabermiş. Tüm pandemi sakladı. Sonra geldi hepimize yalanlar söyledi en son karısı bastı ailesine söyledi. Kız da depresyondayım ayağına flörtöz bir şeye dönüştü iyice. Gruptaki başka bir kızla arkasından atıp tutmasına rağmen en best oldu. D (Kadın)- manita yaptı. Manitasının kankisini kendi kankisine yaptı. Sonra hazmedemedi. İkisini ayırdı. Burnu düşse yere almaz. Herkesi manipüle eder. Manitasını sevmemesine rağmen ilgi bağımlısı olduğu için bırakamıyor. Asla manitasıyla foto salmıyor. Ayrıca aşırı yargılayıcı bir tip herkesi yargılıyor. Millet bunun etrafında pervane. Bkz: ben hariç tşk. E (Kadın) - Hayatı yalan çıktı. Hastayım kanser oldum dedi yalan çıktı. Ailesiyle ilgili söylediği birçok şey yalan çıktı. Bu kızın manitin kankisiyle çıkarken bir anda çocuğu ortada bıraktı. Sonra arkasından konuştuğu Onun da arkasından konuştuğunu bildiği diğer kızla best oldu. (Bir sene boyunca kötülemişti bize) Bu kadarını yazarken bile yoruldum daha neler oldu siz düşünün.. Daha bir sürü kişi var çünkü. belki çok güzel arkadaşlıklar kuruluyordur ama ben ne lisede ne üniversitede o kadar şanslı biri hiç olamadım.

aslında hepsi uzaktan iyiler. çok sık bir arada olunca hep bir pürüz çıkıyor. sevginin en güzeli özlem duyulanıdır.

sadece bir (1) adet var. mezuna bıraktığım için okuduğum elemanlar lise 5 havasında tiplerdi.

Aynı üniversite aynı bölümde olduğum bir arkadaşım ile farklı şehirlerde yaşadığımız için görüşememiştik. Yeri gelir aylarca konuşmayız yeri gelir her gün konuşuruz. İkimiz de gönül koymayız birbirimize. Yaklaşık 3 yıldır görüşememiştik ve ziyaretime geldi bugün. Kucağımda kızımla karşıladım ve ufak çaplı bir ağlama sahnesi gerçekleşti. Okurken hiç böyle olacağımızı tahmin edemezdik. Çok duygu yüklüyüm şu an

İlişkinin başlarına şahit olup evlendirdiğim bile oldu. İnsan seviniyor. Sanki kendi çocuklarım büyüyüp yuva kurmuş gibi. Üniversite de arkadaşlık zor kulur. Ama kurulursa da zor yıkılır. Hepcik hepsini sevom.

Herkesle arkadaş olmamanız gerektiğini anlarsınız ve yanınızda olan arkadaşlarla da bir ömür boyu gerçek dostluğu yaşarsınız.

şu an çok boktan bi durumun içindeyiz hepimiz ama nedense bunu bile özleyeceğim galiba. hepimiz yatay geçiş başvurusu yapacağız ama aynı okullar denk gelcek mi bilmiyoruz bile. aslında hepimiz birbirimizden çok farklıyız. biri çok ciddi her işi her planı önceden ayarlarken diğeri tüm olayları alaya alan goygoycu gevşek bir insan. başka biri kafayı aşka takıp yine de derslerden AA ile geçen inek bir arkadaşımızken bense işi son dakikaya bırakan çabuk sinirlenen tahammülü belli bı seviyede olan bi elemanım. buna rağmen işte tuhaf bi uyum var herkes herkesi dengeliyo bi şekilde neyse işte bir baktım ki herkes kendi derdini unutup birbirine teselli vermeye başladı bi anda. 2 yılda bu denli güçlü bağ kurduğumuz gerçeğini daha yeni kavradım. onlar olmasaydı şu 2 yıl harbiden çekilmezdi. hepimiz kocaman insanlarız ama sonraki buluşmamız muhtemelen veda buluşması olacak ve salya sümük ağlayarak yeni üniversitelerimize gideceğiz.

Arkadaşlık ilişkilerinin sonu kavak yelleri aşk ilişkileri gibi bitmişti bizim. Bazen vay be insanlar neler yapıyor diyorsun. (bkz: ev arkadaşının sevgilisiyle yurt dışına kaçmak)

bi tane var. iletişimimiz birbirimize twit atmakla devam ediyor. bi de hayatımızda ciddi bi olay olmuşsa kısa bi bilgilendirme mesjı atık haber veriyoruz. yetiyor. yormuyor. kendisine buradan selamlar. (bu arada bi sene içinde yanıma gelmezsen senin ben amk. öptüm.)

üniversitenin ilk günü sınıf sormak için ellediğim kız şuan en yakın arkadaşım :D demek ki bütün sınıfı ellesem.. (bkz: karpuz mu seçiyon abla) tabi masadan ayrılan dostlar da oldu ama iyi ki ayrılmışlar. gidenlere söyleyin kalanlar fena