ümit yaşar oğuzcan

''nice güzellikler gördüm yeryüzünde, en güzeli; bir sabah ellerinle uyanmak.''

o da güzel bir abimizdir sağlam şiirleri var 2 şiirini amatörce seslendirdiğim şair..

yarın galata kulesi şiirinin günü --- spoiler --- 6 haziran 1973  pırıl pırıl bir yaz günüydü  aydınlıktı, güzeldi dünya  bir adam düştü o gün galata kulesinden  kendini bir anda bıraktı boşluğa  ömrünün baharında  bütün umutlarıyla birlikte  paramparça oldu  bir adam düştü galata kulesinden  bu adam benim oğlumdu  gencecikti vedat  işıl ışıldı gözleri  i̇çi  bütün insanlar için sevgiyle doluydu  çıktı apansız o dönülmez yolculuğa  kendini bir anda bıraktı boşluğa  söndü güneş, karardı yeryüzü bütün  zaman durdu  bir adam düştü galata kulesinden  bu adam benim oğlumdu  "açarken ufkunda güller alevden"  çıktı, her günkü gibi gülerek evden  kimseye belli etmedi içindeki yangını  yürüdü, kendinden emin  sonsuzluğa doğru  galata kulesinde bekliyordu ecel  bir fincan kahve, bir kadeh konyak  ölüm yolcusunun son arzusuydu bu  bir adam düştü galata kulesinden  bu adam benim oğlumdu  küçücüktü bir zaman  kucağıma alır ninniler söylerdim ona  uyu oğlum, uyu oğlum, ninni  bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat  6 haziran 1973  galata kulesinden bir adam attı kendini  bu nankör insanlara  bu kalleş dünyaya inat  şimdi yine bir ninni söylüyorum ona  uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat. --- spoiler --- biz çoktan düştük o kuleden fakat yere çakılmadık dibe doğru batıyoruz

beni sevmesen ölürdüm beni sevmesen bir çakıl taşıydım şimdi beni sevmesen bir duvar gibi sağırdım kördüm bir at kadar ölümden acıydım ölümden beterdim beni sevmesen dünyayı bütün insanlara zindan ederdim.

ya sen mükemmelsin. seninle oturup karşılıklı konuşmak isterdim. bu mükemmel dizelerin çıktığı o beyinin içini, o düşüncüleri bilmek isterdim.

--- spoiler --- seni kimse benim kadar benimle bir bütün olduğuna inandıramaz.... gitgide bu alışkanlığın içinde kaybolduğumu hissediyorum... beni yaşadığım zamanın dışına çıkarıyorsun. bir gün tarih öncesinde yaşıyoruz , bir gün bulutların üstünde... uzun süren bir baygınlık sonrasının o anlatılmaz baş dönmesi içindeyim... bütün merdivenler birbirine eklendiği zaman seninle vardığım yüksekliğe erişemez... --- spoiler ---

"... ve sonra sımsıkı sarılmalıyım sana böylece ölmeliyiz aradan yıllar geçip bizi buldukları zaman etlerimiz çürümüş olsa da kemiklerimiz ayrılmamalı birbirinden hadi gel nefes almak hüner değil seninle ölmek istiyorum."

"öyle sessizce öldüm ki defalarca hiçbir zaman anlaşılmadı yokluğum."

bir gün anlarsın hayal kurmayı; beklemeyi, ümit etmeyi. bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir bütün vücudunu saran o korkunç geceyi. lanet edersin yaşadığına... maziden ne kalmışsa yırtar atarsın. o zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden. seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.

benim için türk edebiyat tarihindeki en büyük şairlerden biridir. edebiyatla haşır neşir olmamış insanlar bilmez bu adamı ve şiirlerini. yaşadıklarını, hissettiği duygulu aşkları dizelerinde muhteşem anlatır. ruhu şad olsun.

tribe sokar dikkatli olun

evlat acısını tatmış şairimiz... (#2069581)

hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin… bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında fırtınalardan geldim sende dinleniyorum. bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum; en eşsiz dakikalar sürsün senin yanında… hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin, gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim! güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim! yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin; ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini, o sakin o yalansız, o kuytu gözlerini 'ümit yaşar oğuzcan

bir çocuk doğmayı bekler bir ağır hasta ölmeyi bitkiler yağmur ve güneşi bekler yalnız bir kadın sevilmeyi ve düşün ki bir adam i̇çinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi seni bekler asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi

boynunda bir yer vardir, ben bilirim ne zaman oradan öpsem, degisir gözlerinin rengi yanar dudaklarin, terler avuçlarin dökülür kapkara aydinlik gibi omuzlarina saçlarin gitgide artar kalbinin vuruslari bir musiki halinde dünyami doldurur ansizin bütün sesler kesilir zaman durur bir bas dönmesi baslar o en yükseklerde her gün seninle yeniden var oluruz eriyip kayboldugumuz yerde…

i̇ki ömür değil, i̇ki ayrı ve büyük yalnızlıktır yaşadığımız. her şey aslında başka renkte. vernikli eşyalar, vernikli yüzler... altından yer yer sırıtan bir yoksulluk yalan üstüne yalan, oyun içinde oyun... her şey bir yerde anlamsız ve boş gerçek olan şimdi senin yokluğun (bkz: her gece sen)

bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun? bir aşk çizgisi var her şeyden öte o çizgiden başka bütün çizgiler aşkı tüketmede kimi dik çizgilerin kimi paralel eğri büğrüsü, düzgünü, kalını, incesi ve bir gün sarıyor bütün çizgileri ölüm çizgisi bense hep seni çiziyorum kağıtlara, duvarlara yeşillerle, morlarla, mavilerle resmini yapıp adını yazıyorum renk renk çizgilerle tut ki iki noktayız birbirinden uzak bir çizgiyle aramızı birleştiriyorum sonra bir ev yaparak çizgilerden i̇çine seni yerleştiriyorum başlıyoruz geometrik yaşamlara nokta nokta, şekil şekil ve bir tek çizgi oluyoruz seninle, mutlu öbür çizgiler umurumuzda değil her düşünce aşka teğet geçiyor tanığı çizgiler var olduğumuzun bir aşk çizgisi var her şeyden önce bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?

onu görmeyeli üç sene olduğu bugün de yazdıklarında kendimi bulduğum çok sevgili şair. “özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz. verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; seni özlediğim içindir. beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir. seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!”

--- spoiler --- chopin'in cenaze marşı çalınıyor ölüler ayağa kalktı görüyor musun şu soldan ikinci benim senin yüzünden öldüm şimdi seni getiriyorlar karanlığıma ağlıyorum biraz sev beni gül biraz yaklaş biraz seni affediyorum --- spoiler ---

bu adamda beni kendine çeken bir şeyler var. belki şiirlerinde ki hissettiğim duygular, belki de ısrarla intiharı deneyişi beni bir şeyler çekiyor bu adama. --- spoiler --- bütün resimler sana benziyor hayret bütün aynalarda sen varsın nereye gitsem peşimden geliyorsun şimdi sigarasın dudaklarımda biraz sonra beyaz bir kâğıt ve akşam içtiğim bir kadeh içki olacaksın kimse yokluğunda bunca sevilmedi kimse yokluğunda ilahlaşmadı bu kadar saçların böyle daha güzel sen daha güzelsin gelecek mutlu günlerin ışığında her şey daha güzel ne var ki ayrılığın adı kötüye çıkmış yoksa bin yıl daha yaşamak isterdim ve seni bin yıl daha ayrılıklar içinde sevmek isterdim --- spoiler ---

"gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için, vurursun başını soğuk taş duvarlara. büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın. duyarsın, ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın." demiş kendileri.

24 kez intihar girişiminde bulunup başarısız olan ümit yaşar oğuzcan'ın oğlu 17 yaşında avucunda sıkıca tuttuğu "baba öyle intihar edilmez, böyle edilir." notuyla galata kulesinden atlayarak ilk denemesinde başarılı olmuştur.

aşkın ve karamsarlığın şairi. bu adam var ya bu adam. şiirlerinde buram buram somut bir şekilde aşkı hissedebiliyorsunuz. --- spoiler --- ilk defa seninle bütünlendim, anlıyor musun anladım yaşadığımı her nefes alışta seninle geçtim bütün zamanlardan seninle var oldum eridim seninle bir sonsuz çalkanışta. boynunda bir yer vardır, ben bilirim ne zaman oradan öpsem, değişir gözlerinin rengi yanar dudakların, terler avuçların dökülür kapkara aydınlık gibi omuzlarına saçların gitgide artar kalbinin vuruşları bir musiki halinde dünyamı doldurur ansızın bütün sesler kesilir zaman durur bir baş dönmesi başlar o en yükseklerde her gün seninle yeniden var oluruz eriyip kaybolduğumuz yerde... --- spoiler --- şuna bakar mısınız? doğru saatte okuyunca gerçekten şok etkisi yaratıyor.

en sevdiğim şair. "Kuşkonmaz dallarına astım kendimi Sedir ağaçlarına gül yapraklarına Başımı taşlara vurdum Gözbebeklerimde büyük camlar parçalandı Tanrısal duygular içindeydim Bütün tanrısızlığımdan uzakta Bir kemiklerinin sertliğini aldım Bir teninin aklığını Sonra sıcaklığını dudaklarının Gel bak Sana bir tanrı getirdim Gel bak Bir tanrı yarattım senden" (bkz: sana bir tanrı getirdim)

en büyük o mu bilyorum amaa çok büyük şairdir

“Gülleri sarı severim, toprağı ıslak. Türküleri yanık, şiirleri hoyrat! Havayı nemsiz, çayı demsiz … Bir seni olduğun gibi, bir seni herşeye rağmen. Bir seni, hala…” Soluksuz seviyorum; inadına geçen zamana, tüm engellere rağmen..

22 ağustos 1926'da dünyaya gözlerini açıp, 4 kasım 1984'te kapayan şair. bazen diyorum ki benim gözüm bu adamın yazdıklarını okumak için var olmuş, okumayı onu okumak için öğrenmişim. ben her kitap okuduğumda, her şarkı dinlediğimde derim ki bunlar nasıl akıllarına gelmiş. bu olay örgüsü, bu şarkı sözleri. sonra dönüp bir de şiir okuyorum, yine aynı sorular. sonra bi de ümit yaşar şiirlerini okuyorum ya diyorum nasıl, bir insan 5 kelimeyi yan yana getirip nasıl 5 bin kelimelik şey anlatabilir. en basitinden örnek vereyim "gökyüzü güneş olsa, sensiz karanlıktayım." en kötüsü de bunları okurken onun gibi hissedememek, eminim ki şiirlerini yazarken hissettiklerinin çeyreğini bile hissedemiyorumdur. ayrıca da "benimle meydan oku her çaresizliğe, benimle uyu, benimle uyan birlikte varalım onüçüncü aylara ben bir eylül, sen haziran" "deniz analarının gözlerini çaldım sana bakmak için güneşi üçe böldüm al biri senin olsun yüzümde beş bıçak yarası var bir de sen vur" "sonunda tek başımayım, bak böyle bıçaklanmış! biliyorum bir ölü var, ama ne? ama kim? soğuk, merhametsiz kollarıyla sarmış her yerimi bir kanser tümörü gibi büyüyor çaresizliğim" ve daha bir sürü dizesiyle, insanı kör kuyularda merdivensiz bırakır.

karanlıkta erimek şaheserini kendisi yazmasa, bir insanın bu derece bir şey yazabileceğine ihtimal vermezdim. şu; (#2069581) şiiriyle de her seferinde dövmekten beter ediyor. not: sadece bir noktadan değerlendirdiğimde, bana kalırsa vedat babasından bile daha etkili bir şairdi.. - (#2331220)

. . Bir Seni olduğun gibi, bir Seni herşeye rağmen. Bir Seni, hala... Diyen şairimiz.. Ne de güzel söylemiş.. Güllerin rengini bilenlere selam olsun

en sevdiğim dizlerin sahibi olan şair. bugün ölüm yıldönümü, ruhu şad olsun. şiirleriyle kalbime çok dokundu, hiç hissetmediğim şeyler hissettirdi. şiiri daha çok sevdirdi. (#2400574) “deniz analarının gözlerini çaldım sana bakmak için güneşi üçe böldüm al biri senin olsun yüzümde beş bıçak yarası var bir de sen vur”

bir gece başımızı alıp gitsek diyorum bir deniz kenarı mı olur bir dağ başı mı olur kaçsak bu kalabalıktan bir yer bulsak kendimize ...

"Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin. Birlikte; geçmiş, gelecek bütün çağları aşmak. Güzel olan, sevmek seni tanrılar gibi... Seninle tanrılaşmak..." şeklindeki enfes dizelerin sahibi olan şair.

Bunu şairi duyduğumda ilk aşkım geliyor aklıma medyada bir şiirini paylaştı diye şairin bütün şiirlerini okumuştum. Not: nişanlınla mutluluklar şiir tavsiyesi istersen kop gel aslanım

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez. Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya, Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında Ne çarşaf halden anlar ne yastık. Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık. Onun unutamadığın hayali, Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine. Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın. Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Belki Anlarsın ...

Sen güldüğün zaman, Şarkılar söylenir içimde. Güller açar kendiliğinden. Başlar gözlerimde bir renk cümbüşü. Çimen yeşilinden, Gök maviliğinden.

'kadındın, ama önce insan. güzeldin, ama önce iyiydin.' sıradan kelimeleri öyle güzel hizaya sokmuş ki.

Üzülüyorum hep kaderine.

"beni hayallerimin bittiği yere asın".

Oğlu vedat galata kulesinden kendini atar ve şu notu bırakır babasına : "Baba, öyle intihar edilmez böyle edilir."

A diye bir şiiri var herkese tavsiye ederim. Bütün aşıkları A şiirini okumaya davet ediyorum. Senin aydınlığın yetişir bana Güneşi istemiyorum Yıldızları istemiyorum Açma perdeleri Ben bu karanlığı seviyorum Bu yalnızlığı bu geceleri Karanlıklar benim için yaratıldı A Aydınlıklar senin için Sen olmasan B'ler C'ler D'ler olmazdı Ben olmazdım Bu mavi gökyüzü Bu yeşil denizler olmazdı Z'ye kadar yürüdüm bir akşam Allı morlu ağaçlar gördüm Akça pakça kadınlar gördüm Yine seni unutamadım A Senin aydınlığın yetişir bana Yum gözlerini üç kadar say Bütün B'leri C'leri A Bütün akları kara yapacağım

apansız uyanırsan gecenin bir yerinde gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa bir sıcacık duyarsan üşüyen ellerinde ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa bil ki seni düşünüyorum bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, açıl örtün karanlıkları masmavi denizlerde ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl o bütün özlemlerin koyulaştığı yerde bil ki seni bekliyorum bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak sevinçle balkonuna konuyorsa martılar kendini tadılmamış derin bir hazza bırak dökülsün dudağından en umutlu şarkılar bil ki seni istiyorum gecelerden bir gece uyanırsan apansız uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız ve bir gün kalbimde bir sarı çiçek biterse bil ki seni seviyorum

En sevdiğim şair. Edebiyat öğretmenimiz kendisinden ümitsiz Ümit diye bahsederdi, ben de kendisini öyle içselleştirdim aslında. Dizelerinde sık sık kendi benliğime rastlarım. En sevdiğim şiirlerinden birini bırakayım; “Uykuların kaçar geceleri, Bir türlü sabah olmayı bilmez, Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya Deli eden uğultudur başlar kulaklarında, Ne çarşaf halden anlar, ne yastık Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık, Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın, Onun unutamadığın hayali, Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine, Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu, Şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin. Gün gelir de, sesini bir kerecik duymak için, Vurursun başını soğuk, taş duvarlara, Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın Duyarsın. Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın. Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin Niçin yaratıldığını. Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini Uzun uzun seyredersin aynalarda güzeliğini Boşuna geçip, giden yıllarına yanarsın. Dolar gözlerin, için burkulur Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların Sevilen gözlerin erişilmezliğini O hiç beklenmeyen saat geldi mi Düşer saçların önüne ama bembeyaz Uzanır gökyüzüne ellerin Ama çaresiz Ama yorgun Ama bitkin Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın hayal kurmayı Beklemeyi Ümit etmeyi Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi Lanet edersin yaşadığına Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden Seni sevdiğimi bir gün anlarsın.”

Oğlu Vedat’ın ölümü ile hafızama kazınmıştı.. Kendi beceriksizliğinden 24 kez intihar edip kendini katledemeyişinin yükünü Vedat’a çektirmiş gibi geliyordu bana hep. Bazı insanlar bazı şeyleri ölümleriyle kanıtlamak zorundadır demişti Oğuz Atay bir kitabında. Boşuna Vedat der miydi yoksa “öyle ölünmez baba böyle ölünür.” diye. En nihayetinde şairin kendi deyimiyle de: 6 Haziran 1973, pırıl pırıl bir yaz günüydü, aydınlıktı, güzeldi dünya, bir adam düştü o gün galata kulesinden. kendini bir anda bıraktı boşluğa; ömrünün baharında, bütün umutlarıyla birlikte paramparça oldu. bir adam düştü galata kulesinden; bu adam benim oğlumdu gencecikti Vedat, ışıl ışıldı gözleri, içi, bütün insanlar için sevgiyle doluydu çıktı apansız o dönülmez yolculuğa kendini bir anda bıraktı boşluğa, söndü güneş, karardı yeryüzü bütün zaman durdu. bir adam düştü galata kulesinden bu adam benim oğlumdu; açarken ufkunda güller alevden, çıktı, her günkü gibi gülerek evden, kimseye belli etmedi içindeki yangını yürüdü, kendinden emin sonsuzluğa doğru. galata kulesinde bekliyordu ecel, bir fincan kahve, bir kadeh konyak, ölüm yolcusunun son arzusuydu bu, bir adam düştü galata kulesinden; bu adam benim oğlumdu. küçücüktü bir zaman, kucağıma alır ninniler söylerdim ona, uyu oğlum, uyu oğlum, ninni. bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat. 6 haziran 1973 galata kulesinden bir adam attı kendini; bu nankör insanlara bu kalleş dünyaya inat, şimdi yine bir ninni söylüyorum ona, uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat.

Kendisinin 24 kez deneyip başaramadığı intiharı oğlunun tek seferde yapmasından sonra içine kapanan melankolik,depresif acılar ve aşk şairi...

her daim üzüyor. çağrı not: (#2400582)

Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak Sonra doldurmak ay ışığını kadehlere Delicesine içmek Ve unutabilmek her şeyi ansızın Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin Birlikte geçmiş, gelecek bütün çağları aşmak.