iyidir. zira babamın tabiriyle hayvanlar bu dünyanın süsüdür.
yıllar evvel babam ve annem
istanbul’a yanıma gelmişlerdi. her ikisi de galiba ilk kez istanbul’u görüyordu.
kadıköy’den vapurla
taksim’e geçerken babam denizde yüzen martıları görüp “bunlar ne?” veya “bunlar hangi kuş türü?” demişti. “martı” diye cevap vermiştim. babam birkaç salise durup “onlar da denizin süsü” demişti. o gün bugündür aklımdan çıkmaz bu cümle. hayvanlar cidden bu dünyanın süsü. onlarsız bu dünya o kadar renksiz ve donuk olur ki, insan çıldırma noktasına gelir. düşünsenize, dünyada tek bir kuş yok. veya kedi, köpek… ne kadar üzücü.