sevdiği şeylere bağımlı yaşayan bi karakterim var. aileme, arkadaşlarıma, memleketime vs. o yüzden en kötü zamanlarda bile bu istek bende hiç olmamıştı.
bugün hariç. dün gece sanırım hayatımın en korkunç gecesini yaşadım. uzun uzun entry yazdım hatta ama paylaşmadım, paylaşmak istemedim. o derece kötü bi olaydı. ve şu an gerçekten uğruna aylarca uğraştığım işimi, köpek gibi sevdiğim ailemi, 12 yılın ardından evlendiğim eşimi bırakıp gitmek istiyorum. düzelsin derken daha da boka saran bu hayattan kurtulmak istiyorum.
bi şeyler düzeldi derken başka pek çok şey bozuldu ve tahammülüm hiç kalmadı. ölmek bile istemiyorum ki aşırı intihara meyilliyim normalde. işin kötüsü dün geceki olayı anlatacağım kimse yok, bilenler de anlamıyor ne hissettiğimi. annemin hastalığı en büyük travmamdır hep, bu da muhtemelen 2. büyük travmam olacak. nasıl geçecek bilmiyorum.