taksim

t: anıl piyancı ve kaan boşnak'ın birlikte yaptığı şahane şarkı. arkadaşlarımla okuldan kaçıp taksim'e gezmeye gittiğim lise zamanlarım film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden. sergilere katılır, tiyatro ve konserleri kovalar, fransız konsolosluğunun kütüphanesinde ders yaparak takılır, yeni insanlarla tanışırdık. yaşattığı tüm bu tatlı his bir yana gerçekten güzel şarkı. anıl'ın eski usul yaklaşımı, kaan'ın empati yaptıran nakaratı, şarkının farklı yerlerinde başka başka mayınların olması... birine basıyorsun eleştirel, diğerine basıyorsun samimi, öteki tebessüm ettirici... velhasıl; iyi ki yapmışlar bu şarkıyı :d taksim --- spoiler --- nakarat: bu şehir benim düştüğüm delik çıkamam ki benimsedim özlesem de güneyleri ruhum taksim'de bir serseri anıl piyancı: gezerdim dostlarımla taksim'de, bir serseriyim ben on yıl öncesindeki istiklal caddesiyim sokakta kaybolmuş tüm insanların adresiyim o mutsuz çocukların kırık dolu karnesiyim bok ettik sadece bir şehri değil, şaheseri yok eski tadı hiçbir şeyin, bugün hayli sefil hepimiz bu toprakların gelecek varisiyiz bir türlü bitmeyecek borçlarının vadesiyiz bu filmin en dramatik acıklı sahnesiyim belki arka sokakların yasaklı maddesiyim pisliğin içinde yaşarım, şehir faresiyim gözleri dolduran o şarkıların namesiyim bir türlü çözemedik niye bilmem hadiseyi düşünce suçu mu işlemiş şiir kafiyesi ölen özgürlüğün mezar başında taziyesi yaşlı bir dedenin torunlarına tavsiyesi yüzünde korkunun üzücü bir ifadesiyim tarih yazan o komutanların iradesiyim yolları gözleyen anaların bir tanesiyim evine dönmeyen askerlerin hikayesiyim savaştan kurtulan halkın gururlu gazisiyim isterdi huzurlu olsun gelecek çağ, nesil uyanman gerek artık bu onun işareti gençlere ışık tutar gençliğin hitabesi nakarat: bu şehir benim düştüğüm delik çıkamam ki benimsedim özlesem de güneyleri ruhum taksim'de bir serseri kaan boşnak: senden olmayanı görmüyorsun değişik kafaları sevmiyorsun ne çok hayatı da perişan ettin bir nesil kayıp hiç bilmiyorsun huzurumuza dikili gözler insan hep eskiyi mi özler içime atsam içim patlar betona tapıyor bu putperestler nereye gidiyor bu kaçan hevesler sanki boşa alınan nefesler birileri ise hep kaçarlar diğerleri de hep birini bekler nakarat: bu şehir benim düştüğüm delik çıkamam ki benimsedim özlesem de güneyleri ruhum taksim'de bir serseri --- spoiler ---