düşmekten en çok korktuğum gaflet.
şükür, en güçlü sünnetlerden biridir. eldekilerin değerine tekrar tekrar varmaktır, onları en iyi şekilde değerlendirmenin başlangıcıdır. her şeye ve herkese rağmen hamdolsun diyebilmektir.
başkalarının işiteceği şekilde şükür etmekse en makbul olanıdır. çünkü o ettiğiniz şükre tanık olan birisi, "ya hu ben niye şükür etmiyorum?" diyebilir kendi kendine. buna vesile olabilirsiniz şükrünüzü sesli bir şekilde dile getirerek.
uzun zamandan beri kendime verdiğim bir koşuldur; ettiğim şükür sayısı, ettiğim küfür sayısından daha çok olmalı. gönül isterdi ki hiç küfür etmeyim.. ama ne yazık ki bu mümkün gözükmüyor.
.
bu başlığa şöyle bir bakındım da, olaya en bakılmaması gereken yerden bakanlar olmuş. aga siz niye şükür etmeyi "olduğun yere demir atarak, gelişimi durdurarak azla yetinmek" olarak değerlendiriyorsunuz? bu bir nevi salaklık. şükür etmek böyle bir şey değil ulan.
iyi, kötü her durumda yola devam etmek için bir ateşlemedir şükür. haddinden fazlasına göz dikmemektir. hak yememektir. ve nereden bakarsanız bakın, bugün neredeyse her çatışmanın yegane sorunudur şükürsüzlük.
insanoğlu, yaşamasına yetecek kadar bir avuç toprakla yetinmediği için dünyaya göz dikti. ya da malum düzeni kuranlar da aynı şekilde şükürsüzlük ettikleri için insanları ve doğayı sömürdüler.
sizin için daha iyi bir örnekle; komünizm bile bu yüzden tutmadı amk. insanın doğasındaki kibir yüzünden.. dediğiniz gibi şükür etmek salaklık değildir, aksine doğru kullanıldığında akıllıca olandır.
sevgilinden mi ayrıldın? şükret. -her hayal gerçek olsa, insan bir noktadan sonra hayal kurmayı bırakırdı. hayaller, hayal kırıklarından beslenir. "bu sefer olacak.." inancı insanı yeni hayaller körüklemesini sağlar. ve bu arzu en çok kumarbazlarda vuku bulur.- karalar bağlama, yoluna devam et. -
(#2295528)
ülken savaşa mı girdi? yine de şükret. çünkü şükredersen elinde kalan olumlu şeylerin idrakine varır ve onları en iyi şekilde değerlendirmeye çalışırsın. atatürk'ün en iyi yaptığı şey budur. şark fatihi
kazım karabekir, atama "ben ve askerlerim emrinizdeyiz paşam." dedikten sonra atatürk hiç mi bu duruma şükretmedi sanıyorsunuz? en çok o şükretmiştir.
başka bir örnek; hazır şu sıralar yıl dönümü.
çanakkale savaşı'nı düşünün. o savaşta bizim o kadar direnç göstermemizin en büyük unsurudur sürekli şükretmemiz. bir çanakkaleli olarak, detaylı bir şekilde defalarca bu savaşı incelemiş biri olarak söylüyorum bunu. başkası olsa "bu cephe çoktan düştü. geri çekilin!" nidalarıyla topukları mamadına vura vura kaçardı cepheden.
biz o savaşta elde kalan 26 mayına ve
nusret mayın gemisi'nin varlığına şükretmeseydik bugün her şey bambaşka olurdu. ya da
seyit onbaşı arda kalan takatine şükretmeseydi, mermiyi topa yükleyecek vinç bozukken hiç öyle çıkıp da 4 kişinin zar zor taşıdığı 215 kiloluk mermiyi sırtlamaya çalışmazdı. -ayrıca; bu olay inanılmaz bir mucizedir. hayatı boyunca profesyonel bir şekilde antrenman yapmamış sıradan bir asker, bir hışımla 215 kilo kaldırıyor..
cep herkülü 190 kilo kaldırdığında dünya şaşkınlıktan ne diyeceğini şaşırmıştı. -
link
veya onca bilim insanı, onca sanatçı, onca yazar.. tüm yalnızlıklarına rağmen kendilerinin yanında olan kalem ve kağıtlarına şükretmeselerdi, dünya bugünkünden çağlar öncesinde bir konumda olurdu.
velhasıl; şükür etmek, kendini dünyaya kapatıp hiçbir şey yapmayarak yaratandan medet ummak değildir. bunu iddia eden
rahman ve
rahim kavramlarından bihaberdir. şükür etmek, düşülen her çukurdan "hala adım atabileceğim bir ayağım var." diyerek kalkmak için kendini teşvik etmektir. -hastaneler bunun için biçilmiş kaftan mekanlardır.-
mucks;
"kendini farklı görme."