hava soğuk, sırtımda battaniye.
bir küçük vadinin ortasında bir köyde, terastayım. üzerimde alabildiğine gökyüzü. zifiri karanlık, yalnızca ay. aklımın alamayacağı, iki gün sonra şehirde göremeyeceğim kadar yıldız. ara ara birkaç tanesi kayıyor.
ağaca vuran rüzgarın, birkaç yüz metre ilerden gelen suyun, kim bilir nerede tünemiş baykuşun, cırcır böceğinin sesi birbirine karışıyor.
telefonda kısık seste müzik;
sema moritz-
hasret
i̇nsanın durduk yere edebiyat yapası gelmesin mi şimdi? o büyük, sayfalarca betimleme yapan yazarlar o kadar haklılar ki.