anın betimlemesi

ölmüşüm de toprak atanım yokmuş gibi

işıklar kapalıydı, yatağında uzanıyordu. odasını elinde ki telefonun düşürülmüş ekran ışığı ve evin ara salonunda açık olan ışık bir miktar aydınlatıyordu sadece..

odada loş bir ışık vardı. tydy leptobunu kucağına almış bir yandan barca-psg maçının tekrarını izliyor bir yandan eti cin yiyordu. ansızın tydy derin bir nefes alıp sesli bir şekilde "allah sen büyüksün yarabbim " dedi ve elindeki eti cinden bir ısırık daha alarak maçı izlemeye devam etti

yatağına uzanmış çok değerli bir insanla mesajlaşıyordu. o sırada yüzünde şapşal bir gülümseme vardı. derken telefon suratına düştü...

sıçarken telefondan entry okuyorum

antin kuntin şeyler çıkartmayın lo görüntüsü yetiyor betimleme ne. yatiyom iste

laptopunun odada bıraktığı loş ışıkta, sıcacık yatağında, bağdaş kurarak oturmuş olan mavi hırkalı genç kadın, bir yandan anın betimlemesi başlığına entry giriyor, diğer yandan ise mimiklerini kullanmasını imkansız hale getirmiş olan maskesinin kurumasını bekliyordu.

yağmurlu bir geceydi. tydy her gece olduğu gibi yine loş ışıklı salonunda kucağında leptobuyla tv izliyordu. dik oturamadığı için götü koltuğun neredeyse ucundaydı. hani 5 yaşında bir kız çocuğu bile tydy'nin ayak bileklerinden tutup çekse, göt üstü yere düşürebilirdi.

saat gece üç küsur. sarı ucuz ampul ışığında biraz tütün kokmuş yine ucuz sarı koltuğumda, başım yuvarlayıp yastık yaptığım hırkamın üzerinde, ara ara gozlerimi dinlendire dinlendire asosyal sözlük'te takılıyorum. defalarca silip tekrar yazdığım entiri dağarcığımdan en iyi uyanları başlıklara iliştirmekle uğraşmaktayım. an itibari ile "uğraşmaktayım" mı yoksa "uğraşıyorum" mu yazsam diye düşünürken yine aynı düşünce içinde "bundan başlık olur" diyor, entiri uzun olsun diye en uzun olan uğraşmaktayımda karar kılıyorum. "bundan başlık olur" fikrimi az önce bahsettiğim "boş entiri havuzu"ma atıp yazmaya devam ediyorum. derken parmaklarım yoruluyor. yazmaktan vaz geçip entiriyi bitiriyorum.

her yer karanlık. sol bacağım l şeklinde sağ bacağım dik, sırtım yatağa paralel, kafam yastığın tahmini %25 lik kısımına dayalı, yorgan göbek deliğimin azcık üstüne kadar çekili. telefonun ışığından picamamın üstündeki awesome yazısı ve şarj aletinin telefonla birleştiği küçük kısmı görünüyor. ev arkadaşım tuvaletin çeşmesini açık bırakmış olsa gerek tıp tıp su sesi geliyor. ve ben entry giriyorum.

yatakta yatıyorum. yastık duvara dayalı. dirseklerimden aldığım destekle telefonu tutuyorum. sol ayağımı kırıp sağ ayağımın altına koydum. apartman havalandırma boşluğuna bakan odamın penceresi kısmen aydınlık. perdenin kıvrımları belli oluyor.

balkondayım cigaram hafiften soğuk, kafamın içi karışık. gözlerim kehribar.. kulağımda kulaklık arka fonda nostalji. istanbul çok soğuk... yüreğim çok sıcak.. edit: her gece buraya bir şeyler karalamaya karar verdim.

yatakta kıbleye bakacak şekilde bağdaş kurdum. kulağımda kulaklık, gece gece accentuate the positive dinliyorum. elimin altında ısıracak bir çikolatam olmadığı için sinirlerim biraz bozuk. (bkz: tatlı krizine girmeye buçuk kala)

yemek masasındayım, önümde az önce yediğim yemeğin tabağı,ve hâla aç olan midem

karanlık bir odadan yazıyorum. dışarıda yağmur, çayımda dem var. müzik sessiz, duygularım hissiz. dışarıda yağmur, aklımda sen var.

sessiz karanlık soğuk aşırı miktarda yalnızlık kokan bir gece

anı betimlemek yerine anın tadını çıkarıyorum.

yârı yâr olanın yâr sarar yarasını yârı yâr olmayanın felek siker anasını

yerler ıslak fakat yağmur yağmıyor. evin çatılarından düşüyor yere damlalar tek tek. gecenin sessizliğini bozan tek şey bu. fena da değil aslında. bir noktaya uzun uzun anlamsızca bakan ben, elimde sigara. yine içmeyi unutmuşuz derin düşüncelere dalarken. sigara dumanı sakallarımı okşuyor. yine leş gibi tütün kokucak sakallarım. yokluk işte, bazen böyle.

ankara aşti dolmuşu diye bindim herkes suriyeli amk yanlişlikla suriye otobüsüne binmişim suriyeye gidiyoz hshsshsh

sırada oturan bipolarbey, sıkıcı dersin sıkıcı hocasının gelmesini bekliyordu. işte o an çaresizliğin vücut bulmuş haliydi. çünkü o sıkıcı, o lanet dersin devamsızlık hakkını çoktan tüketmişti. allah sabır versindi...

aynadaki yüze daldı gözlerim. ne çok haykırışlar saklanmış gözlerimde. sakalıma çoktan düşmüş aklar. bu çizgiler, bu yorgun yüz hiç hoşuma gitmedi.

sarı ışıklı bir odada perdemin yarısı açık bir şekilde dışarı izliyor. kafamda ki düşünceleri yerlerine yerleştirmeye çalışıyordum, yerleştiremediğim her an halıda ki ufak kare üçgen eski püsküllü halıdan origami yapıyorum. origamiyi yaparken lisede ki matematiğim aklıma geldi. her sınavıma 49 veren hocama söverken bu entryi girmeye başladım.

çaresizlik

şakaklarıma kar mı yağdı ne var benim allahım bu çizili yüz ya gözler altındaki mor halkalar neden böyle düşman görünüyorsunuz

gözlerim yine kan canağı. sesim titrek, nefesim cam kesiği. aklımda mazi, elimde soğuk bir resim. kısaca yine senli, benli yani iki eski tablo gibi.

-ders arasındayım, -güneş ışığının ve aynı zamanda karanlığında üzerimde olduğu tatlı mı tatlı,küçük ve aynı zamanda şirin bir kantindeyim -karşımda hoşlandığım ve vereceği tepkinin hayalimdeki tepkiden farklı olacağını bildiğim için açılamayan iri gözlü,kıvır kıvır saçlarıyla mükemmel bir kız -elimde buharı dans ederek süzülen ve aynı zamanda sıcaklığıyla içimi ısıtan bir çay -keşke söyleyebilsem ne kadar güzel gözleri olduğunu :)

eşofmanım ve kilodum diz seviyemde, dizleri bükmüş oturuyorum ortama hafif bok kokusu yayılmış, hani bazen deniz kenarlarında çok keskin bir bok kokusu olur ya işte onun gibi. dün yediğim 1.5 açık kıymalı pide yüzünden boşaltım malzemesi biraz sertleşmiş. o yüzden önce osurarak çıkacağı yeri kayganlaştırıyorum. sonunda çıkarmayı başardım. şimdi bu entryi yazmayı bırakıp, götümü yıkayacağım.

kapıdan girdiğin zaman en önde ki sırada duvar tarafında hocanın anlattığından hiç bir şey anlamayan mezuna kaldığına pişman olmakla olmamak arasında kalan, geleceğe dair hiç bir planı olmayan biri oturuyor. i̇şte o ryuza.

okuldan geldim uyuşuk uyuşuk yatağımda debeleniyorum. bi saçma huzur var üstümde. bunu yazarken bile gözlerim kapanıyor

okulun bahçesinde arkadaşlarla bir bankın üzerinde elimde sınav kopyaları birazdan vizeye girmeye hazırlanıyorum

i̇nsanlar.. havanın iki yüzlülüğüne yenik düşmüş, bi yanda kısa kollu gömlek diğer yanda ise sibiryadaymışcasına kabanlar giyinmiş insanlar.. kimisi montunu elinde taşımamak için direkirken, kimisi ise komik amına yaka don gömlek açmış hepsini.

bir tane yaşlı teyze geldi eniştemin anneannesi .hastanede yatiyormus mecburen bize geldi bir iki saat burda kalacak yemek filan koydum önüne çok sakin duruyo o da cekiniyor bende utangaç olduğum için konuşamıyorum acaba teyzenin başka isteği varmidir diye soramiyorum .i̇çimde rahat etmiyor teyze rahatmidir acaba oturduğu yerde 😐😐uzanmasini mı söylesem

şarja takılı olan telefonda açık duran asosyal sözlük kırmızı yatagim karşımda bilgisayar sağında dolap dolabın sağında pencere dışarda hava güzel sanırım belki de onu düşündüğümden bana öyle geliyor oda karanlık pencerelerde perdelerin arasindan süzülüp gelen sokak ışıkları. her günkü gibi yani değişen bişey yok saat 22.22 bunu yazarken burada dursun bu

yatağımda iki seksen uzanmış sözlükte takılıyorum. birinin horlama sesi çalınıyor kulağıma. gözlerim mahmur entry girmeye çalışıyorum.

kulakta kulaklık ve ceza, peder koltukta uyukluyor annem örgüyle uğraşıyor sarı renkli yelek örüyor ve tabii ki televizyonda survivor

odanın kapısının yanında duran ışık düğmesi aşağı doğru baktığı için içi karanlık olan odanın sadece telefonumun ekranının görerek asosyal sözlükte klavyeye hızlı ve yumuşak bir şekil de dokunurken arada büyük kupamın içinde ki orta şekerli sütlü kahvemi yudumlarken dinlediğim şarkıya eşlik ediyorum

önümde büyük çalışma masam, tam ortasında muz kabuğu ve dört bir yanını çevreleyen kitaplar

kendini seçilmiş kişi düşünmesinde ki sebep de buydu ya pencerenin hemen yanında ki yatağı, elektriği sönük olmasına rağmen sokak lambasının odasını aydınlatışı, baş ucunda ki prizi ve hemen yatağının karşısında ki aynası ve kitaplığı. aynanın yaslanmış olduğu duvarda ki sonbahar günlerinden sokakta topladığı yapraklar, odaya ayrı bir hava katmıştı. hemen yaprakların çaprazında ki çift kişilik koltuğu, koltuğun yanında kapı ve baş ucu çekmecesi, huzurlu olan bu odayı tamamlamıştı .. ^^

karanlık bir oda, sessiz ve sensiz. bir dem, bir gam, bir duman. gözlerim buğulu, kalbim hep senle dolu.

halı saha macina hazırlık daha bi ton yol yürüyüp arkadaşları alicam geri gelecem maç yapcaz ooooh

sossuz iskender gibi

yatağımdayım. yarı uzanır haldeyim, pembe yorganım üstümde. bi tarafımda burnumu sildiğim peçetelerim diğer tarafımda içinde nane limon olan bardağım. elimde telefon, müzik dinleyerek entry giriyorum.

seni andim bu gece elimde eski bir fotoğraf dikkatli bakınca saçına karışan akları farkettim. sonra yüzündeki o acı gülümsemeyi sebepsiz okşadım kömür karası gözlerini yok be ne ağlaması gözüme biraz özlem kaçtı.

karanlık.

(bkz: :))

odanın ışığını açınca bir anlığına sırlar dünyasındayım sandim

yeni yakılmış sigara, orta şekerli türk kahvesi, pencereden içeriye doğru perdenin aşağısından süzülen esinti, gece lambasının loş ışığı.

önümde bilgisayarim bir ahmet kaya çalıyor "olmasaydı sonumuz böyle" diyor, basucumda "oğuz'cum atay" ve unutması zor olan ve hafatalardir aynı oda da olmama rağmen gözgöze gelmekten korktuğum ölü kardesimin fotoğrafı ve vazgeçilmezim sigaram ve küllügüm..

bir taş köprünün üstünde oturuyorum sağımda yaşadığım mahalle solumda üç kilometre 5 güzel şehir bolunun yanan ışıkları yanımda akan dere, çekirge sesleri ve hilal şeklindeki ay.