insanlara bilim eşliğinde yeni yapılar tasarlayıp, yeni yaşam alanları sunma sanatı.
(bkz: mimarlık)
ne sadece sanat gerektirir, ne de sadece bilim. belirli bir düzen, realite ve pratiklik için bilime; estetik, özgünlük ve hoşnutluk için de sanata ihtiyaç duyar.
insan hayatına olan etkisi sanıldığından fazladır. şimdi tutup da ülkemizdeki plansız şehirleşmeden, cezaevlerini andıran okullarımızdan, toki'nin seyrine doyum olmaz estetik eserlerinden ya da toplumca kanıksamış olduğumuz diğer bütün vahim tablolardan bahsedemem. çünkü bunlar biraz düşündüğümüzde zaten karşımıza çıkan gerçekler.
ben meselenin daha derinine inme taraftarıyım. daha başka bir şeyden bahsetmek istiyorum. içinde bulunduğumuz çağda psişik hastalıkların artmasına sebep olan bir şeyden; yön belirlemesini zorlaştıran ve sürekli kaybolmuşluk hissi uyandıran tasarımlar.
tabii buna sebep olan şey sadece mimari etki değil. bugün dünyanın en huzurlu, en sanatkar yerine de gitseniz elinizde yine telefon olacak. gördüğünüz her şeyi kayıt etmek için savaş vereceksiniz. teknolojinin gelişmesiyle artan bir asosyallik hali, bugün insanlığın genelinde mevcut. artık insanlar daha tembel, daha obez ve daha şuursuz. hatta takipçi kazanmak için eşini vurmaya yeltenecek kadar şuursuz;
(#1993166)
neyse konu dağılmasın. ne diyorduk; yön belirlemesini zorlaştıran ve sürekli kaybolmuşluk hissi uyandıran tasarımlar.
özellikle istanbul'un bu konuda sicili kabarık. ama caddeleri birbirini kesecek şekilde inşa edilmiş new york böyle değildir. (gta 5'te gitmiştim :d)
velhasıl; bir yere ait olma duygusunu sonuna kadar hissetmeniz için her şeyin birbirleriyle uzamsal bağlantısını da anlamamız gerekir. orası bizim ait olduğumuz yer ise; kaybolmuşluk hissi yaşayacağımız en son yer de orası olmalıdır. ne yazıktır ki; bahsettiğim bu ihtiyaç, günümüzde ihtiyaçtan çok lükse evrilmiştir.
birtakım notlar:
-
(#2283409)
-
(#2287811)
-
(#2323868)