-
inanç ve umudun tüketildiği bir çağın insanı olmayı hiç istemedim. bundan kaçarak kurtulabileceğime inandığım zamanlarım da oldu. kabul edip hareketsiz kaldığım durumlarım da. fakat her iki durumda da korkunç gerçekle karşı karşıya kaldım. çağın insana kazandırdığı en büyük meziyet hareketsiz kalarak çıldırmak oldu. kimse gürültü patırtı yapmadan, etrafına saçmadan sesini, olduğu yerde çıldırıyor. devinim hiç duraklamadan etkinliğini giderek artırdı. duygular olması gereken çizgiden sıyrılıp uçlarda gezinmeye koyuldu. insanın içindeki en büyük kopuş burada başladı işte. dışarda, orada burada her heryerde bağımsız yığınlar halinde doldurup boşaltıyoruz koltukları. bir israfa dönüşmekten başka seçeneğimiz kalmadı.
alıntı