insanı bombok bir ruh haline sokan eylemdir.
gidersin, gitmek zorunda olduğun için gidersin ama anneni babanı ardında bırakırsın. belki sadece anneni babanı değil kalbininde bir parçasını bırakırsın.
ilk başta kurtulmak için dua edersin, bu lanet şehirden, bu lanet evden kurtulayım dersin. gitmek kurtuluş gibi gelir. oysa o kadar büyük bir yanılgıdır ki bu.
gidersin yeni bir hayat kurarsın, sevgilin, arkadaşların daha nice insan girer hayatına ailenin yokluğunda aile olurlar sana.
hakları ödenir mi, ödenmez belki ama...
o eski hayatını özlersin.
kurtulmak için dualar ettiğin o lanet şehire, o eve kavuşmak için adaklar adarsın.
işte şimdi yine kurtulmak için dua ettiğim o evden ayrıldım. ama diyorum keşke. keşke bir yolu olsada hiç gitmesem,gitmek zorunda kalmasam..
yine bu şehirden bana kalan hoşçakallar, gözyaşları oldu.
olsun.
hoşça kal ankara.
ailem sana emanet.