gitmek

gitmek sadece bir eylemdir unutmak ise koskoca bir devrim. (bkz: görüşürüz)

gidicem dedigin zaman gidilmeli daha fazla munakasaya girilmemeli ilgi cekmek icin hic söylenmemeli

herkes yapamaz. gidene ne mutlu.

"gitmek yenilmekte değildir kazanmakta. gitmek gitmektir işte hepsi bu." demiş cem adrian bir şarkısında. ne de güzel söylemiş.

zordur

gitmek kolay, ama ya sonrası?

(bkz: at gibi giden it gibi geri döner )

iki tarafıda mağdur eden eylem. (bkz: çoğunlukla kalanı)

hadi görüşürüz diyerek yapılan eylemdir. hadi görüşürüz

"gitmek gerekir bazen. fazla yormadan,daha çok bıktırmadan. eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan."

kolaydır

arkasına bile bakmadan, gidiyorum bile demeden gitti.

türkçe'de 38 farklı anlamla en çok anlamı olan kelimeymiş.

vedalaşmak en çok kalana değil gidene koyar derler

kolaydır. bakın şimdi gittim mesela

gitmek unutturmaz kalmaksa yaşatmaz (bkz: ölüm)

bulunulan yerden uzaklaşmak fiili. (bkz: eylem )

bazen en iyi şey siktir olup gitmektir.

insanı bombok bir ruh haline sokan eylemdir. gidersin, gitmek zorunda olduğun için gidersin ama anneni babanı ardında bırakırsın. belki sadece anneni babanı değil kalbininde bir parçasını bırakırsın. ilk başta kurtulmak için dua edersin, bu lanet şehirden, bu lanet evden kurtulayım dersin. gitmek kurtuluş gibi gelir. oysa o kadar büyük bir yanılgıdır ki bu. gidersin yeni bir hayat kurarsın, sevgilin, arkadaşların daha nice insan girer hayatına ailenin yokluğunda aile olurlar sana. hakları ödenir mi, ödenmez belki ama... o eski hayatını özlersin. kurtulmak için dualar ettiğin o lanet şehire, o eve kavuşmak için adaklar adarsın. işte şimdi yine kurtulmak için dua ettiğim o evden ayrıldım. ama diyorum keşke. keşke bir yolu olsada hiç gitmesem,gitmek zorunda kalmasam.. yine bu şehirden bana kalan hoşçakallar, gözyaşları oldu. olsun. hoşça kal ankara. ailem sana emanet.

gidemiyorum (bkz: trafik)

gitmek yenilmek değildir, kazanmakta gitmek gitmektir işte hepsi bu (bkz: cem adrian)

olumlu yönüde var olumsuz yönüde

sonra,gitmem diyenlerin kanat sesleri uzaklaşıyor..

"gitmenin bir adabı olmalı. dünyaya gelirken de insana bu öğretilmeli.ama yok. gitmek genelde sökmek gibi."

bir parça mermerde adının yazmasıdır. onun dışındaki tüm gidişler birer uzaklaşma, mesafelere sığınmadır.

en uzağa gitsen bile aynı gökyüzüne bakıyorsun. aynı güneş ısıtıyor. toprak öyle mi örttü lü üstünü ne gökyüzü ne güneş

güçlü olan insanın yapacağı en güzel eylem

gitmek yenilmek değildir aslında, kazanmakta. gitmek gitmektir işte, hepsi bu

istemsizce gitmek zorunda bırakıldınız mı hiç? bırakılanlar bilir..

sorunlardan kaçıp gitmek çözüm değilmiş. siz sakın bu hatayı yapmayın, önünüze çıkan bütün engellerle savaşın. çünkü kaçtığınız yere bir daha dönecek cesareti bulamayabilirsiniz.

bakın bu gitmek değil,gitmek zorunda bırakılmak..işin bu tarafı da var

sevdiklerim bir bir gidiyor. işin garip tarafı kimse de gitmek istemiyor. bense hep bekliyorum. söz verdim birçok sey için. nolur uzun sürmesin.

bir ölüm bir de gitmek dünyanın en umutsuz iki kelimesi

onca akıl aldığım insan , onca değer verdiğim yazar, zamanını ayırıp derdimi paylaşmak isteyen, bedenen yanımda olmayan ancak yardım etmek isteyen, onca kişi ... boşa konuşmadılar boşuna anlatmadılar ya bana. hayatımda o kadar zaman içinde ilk defa yalnız olmadığımı hisettirdi.hepsine tek tek teşekkür ederim. gitmiyorum ulan gitmiyorum. seri eksiye boğun isterseniz beni. kazık diktim ha bu sözlüğe ...

aga bu kadar kolay olmamalı be..

o bana gelmiyor ama ben ona gitmek için her şeyi yapıyorum.

ey gitmek ! sesin kısık , bunalmış güzelliğin hangi yüreğe girersen gir , ülken yok senin. (bkz: şükrü erbaş)

yaklaşık bir saat önce ailecek çay içiyor, sohbet ediyor ve bir yandan da "açık olsun" diye açılmış eşkiya dünyaya hükümdar olmaz adlı bir diziyi izliyorduk. dizideki iki karakter araba vasıtasıyla bir yoldan geçiyorlardı ve babam da bu sahne üzerine "sanki ben bu yoldan gittim" yorumunda bulundu. komik olduğunu sanan ablam da gülerek kendince "peki geri geldin mi?" diye bir espri yaptı. "peki, geri geldin mi?" ilk duyulduğunda çok basit ve saçma bir cümle gibi geliyor kulağa fakat düşününce çok garipleşiyor. günümüzde insanlar hep bir yere gidiyor fakat geri gelmeyi hiç kimse başaramıyor. hep bir yerlere gidiyoruz; okula gidiyoruz, tatile gidiyoruz, işe gidiyoruz, yola çıkıyoruz, o yoldan hiç dönmüyoruz. ne olursa olsun sürekli gidiyor bir şeyler; emekler gidiyor, yaş alıp gidiyor başını, yol gidiyor, iyi/kötü gidiyor işte. fakat ne giderse gitsin insan hep aynı kalıyor. diyelim ki mahmut bodruma gittiğini anlatıyor, "ben oraya gittim" diye atılıyor, bahsedilirken bodrumdan; "ben oradan döndüm" demiyor. acaba diyorum insanların ilgisini hep "gitmek" mi çekiyor? monotonlaşan hayatta mesele kürkçü dükkanından gitmektir, kürkçü dükkanında kalmak veyahut kürkçü dükkanına geri dönmek muhakkak olduğundan dolayıdır belki "gitmeye" odaklanmıştır bütün insanlar. peki bu hayattan gitmek; kürkçü dükkanına dönmek midir? evet, dönmektir. yaşam diye adlandırdığımız şey bir yer değil, upuzun bir yoldur. kürkçü dükkanından çıkıp gittiğimiz yolda kaptığımız hisler ve bize kattıkları; yaşamdır. bizi biz yapan "kürkçü dükkanı" değil, kürkçü dükkanından gitmeyi göze alabilmektir. gitmek, öğrenmeye kalkışmaktır fakat dönmek çok daha yüce bir kavramdır. dönünce bilmiş olur insan, dönünce "yaşamış" olur insan. yani aslında mesele "dönmektir". gitmenin cesaretini dönerek yüceltir ve tasdik ederiz. sorun da tam da buradadır. gitmeye herkes kalkışırken dönmek her yiğidin harcı değildir. dönmekten kastım bir noktadan çıkıp doğrusal bir hareket yapıp aynı şekilde o doğru üzerinden geri dönmek değil; bir noktadan çıkıp dairesel bir hareket yaparak geri dönmek bahsettiğim. yani gidilen yoldan aynı şekilde geri dönmek değil; farklı bir siz olarak dönmektir olayın çözüm noktası. uzun lafın kısası arkadaşlar, insan gitmesiyle kalmamalı üstüne dönmelidir de. ne giderse gitsin insan hep aynı kalmamalı, değişmeli ve "gerçekliği" öğrenmelidir.

bir insanın gönlünü söküp atmaktır.

kapıya vurdu "kimi arıyorsunuz" dedim "-hiç kimseyi" dedi "buyrun öyleyse" dedim "-kalabilir miyim" dedi "mutlaka gideceksiniz" dedim "-asla" dedi ve gitti

çıkarım yola şuan bana kalsa.

git, gideceksen bekleme.

bu havada gidilmez güneşli günde gidilmez aslında hiç gidilmez

daha iyi dönebilmek umuduyla

bazen bulunduğun yerde o kadar çok yaşamış olmak istemediğin şeyler yaşarsın ki başka bi yere gitsen sanki yeniden başlayacakmışsın gibi gelir.

"insanın en ölümcül yarası, içinde anbean büyüyen gitme hevesidir." (bkz: tarık tufan) (bkz: düşerken )

insanlar her zaman daha iyi bir yer buldukları zaman gitmezler, bulundukları yer aynı güzelliğiyle kalmadığı için gitmek zorunda kalırlar.

Ben hiç gidemedim. Hep olduğum yerde kaldım. O kadar gücüme gidiyor ki. (bkz: gönlüm uçmak isterken semavi ülkelere ayağım takılıyor yerdeki gölgelere)