cahit zarifoğlu

fikir adamı ve şair. yedi güzel adam'dan biri. örnek alınası bir şahsiyet. aşka dair şiiri efsanedir. --- spoiler --- Öyle sofralar gördüm ki İnsan kasları vardı tabaklarda O eğik gövdeler önünde yalnızlık Her şeyi birbirinden uzağa çarpıyordu Bir kadın Bir erkek Gizlice soluyordu Bir erkek av arkadaşından Av durgunluğu gibi gösterip saklayarak Kamışlıktaki sazların arasından Ilık ve yapışkan fısıltıları Ayırarak alarak Urgan gibi bedenine doluyordu Her şeye benzeyebilirken o Hiçbir şey benzemezken ona o ünlü borazan Başlarsa saçlarımızın diplerinden Üfürmeye. -Yırtıcı bir hayvan Kimliği yapışır yakamıza Bir erkek mi o Göle yatmış bir güneş demetinde O mor ışında Bir köpek ölüsü gibi yatan Hızla kayan Yoksa bir yaban ördeği gölgesi mi --- spoiler ---

(bkz: abdurrahman cahit zarifoğlu) şiirlerinde madde-ruh çatışması ve doğu kültürünün üstünlüğünü işler. şiirlerinde islamî motifleri işler, tıpkı necip fazıl kısakürek gibi mistik şiir yazmaktadır. şiirlerinde imgeselliği oldukça fazla kullanır.

"yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim. kederli olduğumda söylenemez zaten. buna sebepte yok çünkü. ne taze bir ölüye sahibim, ne felâket geçirenlerim var. dedim ya oturuyorum öylece. iyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok." bir de yaşamak diye bir eseri vardır. alın okuyun derim.

az az ölüyoruz her gün. yağmurdan havadan söz eder gibi, insanın her gün az az öldüğünü görüyorum...

''umudumuz acımızdan daha büyük olmalı...''

bir dehliz kadar karanlıktır bazıları..

şair. sol görüşlü olsaydı yere göğe sığdırılmazdı.

sanki dünya, ölünün başucunda açık kalmış radyo...

ne çok acı var.

çok büyük saygı duyduğum bir şair, belki de hayranlık. ''oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey, başını alıp gitmek sevdaya dahil değil.''

yazdıklarında kendinizi bulduğunuz yazarlarımızdan bir tanesi "ah şu yalnızlık kemik gibi ne yana dönsen batar"

"yaşamak bir sokak lambası gibi.. bir gece evden atılmış bir çocuk sanki.." diyor bu zarif yazar. bence yaşamak öldürüyor..

hemşehrimdir, nur içinde yat güzel insan.

burası dünya, ne çok kıymetlendirdik. oysa bir tarla idi. ekip biçip gidecektik.. cahit zarifoğlu

kendisini acz olarak adlandıran şiirlerinde kendimi bulduğum ve büyük hayranlık duyduğum bir şair olmasının yanı sıra çok yönlü bir yazardır zarifoğlu. romanları, hikayeleri, günlük tarzı yazısı şiirlerinden daha az değerli değildir. güzel okumak, iyi anlamak lazımdır. mavi gök orda mı şiiri ayrı güzeldir.

"bir kanepeye sığardık sevgiyle ne zaman dünyaya kapıldık biz. mobilyamız vardı, insana yer yoktu artık kalbimizde."

cahit pankreas kanseri, yatağa düşmüş.. erdem bayazıt refakat ediyor. elini tutmuş, "erdem" demiş, "kırlarda çiçekler artık bensiz açacak.."

“..iştahla gülünmez bizde, az biraz tebessüm edilir.”

içim ağrıyor mutlu değilim bahar bir türlü gelmiyor.

"ah kardeşler, gönlümün yükünü kaldıramıyorum."

halk aşksızsa sokaklar banka dükkânlarıyla doludur

1 temmuz 1940 doğumlu, çocukluğu kahramanmaraş'da geçmiş, diriliş ve birkaç dergide daha şiirleri yayınlanmış, 1987'de de kanserden dolayı hayatını kaybeden yedi güzel adam'dan bir tanesidir abdurrahman cahit zarifoğlu. (bkz; seçkin bir kimse değilim, ismimin baş harfleri acz tutuyor.)

anılar defterinde gül yaprağı gibi unutuldum kurudum başıma düştü sevda ağı bir başıma tenhalarda kayboldum.. sen kim bilir rüzgarlı eteklerinle kim bilir hangi iklimdesin ben sensiz bu sessizlikle deliler gibiyim sensiz bu sessizlikte...

dizeleri insanın içine işleyen güzel adam. "ya güneşten daha zengin sofraya diz çökeriz ya sen kuş olup gidersin bir trenle"

ne çok acı var

"insana imtihan olarak özlemek yeter"

'bu kaçıncı gecedir kendi kendime onunla konuşuyorum.'

çocukları çok seven, çocuklar için de kitaplar yazan harikulade olan bir yazar. sanırım, bir değirmendir bu dünya kitabı bizleri anlatıyor. allah mekanını cennet eylesin..

"insana imtihan olarak özlemek yeter." acz

"insanların görünüşlerine bakarak onlarda üstünlük bulmaya çalışanlar hep kaybetti. yanıldı, hüsrana uğradı."

"umudumuz acımızdan daha büyük olmalı."

kuşlara takılıp gidiyor aklım..

"insana imtihan olarak özlemek yeter. bir şehri, bir sesi, bir nefesi..."

allahım bu nasıl zarifliktir. üstad a.c.z.

''halk aşksızsa sokaklar banka dükkanlarıyla doludur.'' dizesiyle kalitesini ortaya koyan şair.

"bilirim aydınlık için karanlık da gerekli."

''güzel günler çabuk geçer içimiz hep bir hoşçakal ülkesi''

iyi ki geldin! yüreğimin zarif acısı şimdi bu şehir, adının incesiyle gülümsüyor kuşlara basıp geçtiğin yollar, dokunduğun duvarlar… her yer şarkı söylüyor. kimyası değişiyor gökteki yıldızların. parlıyor aklımdaki kuyruklu uçurtmalar. şimdi her evin gölgesinde bir avuç su kalbim. yüzünü yıkıyor göçüp gitmiş babalar. ağzını uzatıp yudumluyor, terlemiş şen çocuklar. iyi ki geldin bak! şimdi bu şehir çocuk, bu şehir baba, bu şehir aşk…

anılar defterinde gül yaprağı gibi unutuldum kurudum başıma düşmüş sevda ağı bir başıma tenhalarda kahroldum sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle kimbilir hangi iklimdesin, ben sensiz bu sessizlikle deli gibiyim sensiz bu sessizlikle ayrılıkla başım belada gözlerini çevir gözlerime yoksa sensiz bu sessizlikle deliler gibiyim sensiz bu sessizlikle

benim icin cumhuriyet edebiyatinin en buyuk sairidir. bir siirini her okuyusumda farkli anlam cikaririm.

"bana hissettirdiklerini seviyorum, sanki her şey mümkünmüş gibi, sanki, yaşamaya değermiş gibi."

muazzam ötesi bir insan keşke ailemden birisi olsaydı

"bir kalbiniz vardı, onu tanıyınız"

"zirvesine göz koyduğum dağlara bak koşup takıldığım çitlere bak"

"insan sevmeli... bâzen bir insanı yahut bir ağacı ya da kanadı kırık bir kuşu zaten sevmezse insan insan mı olur?"

elindeki taşı soranlara ' şair aşka boyun eğer zulme değil. ' diye cevap vermiştir. saygıyla ve rahmetle...

"asıl mağrifet buluttaydı ama herkes yağmura şiir yazdı" en bi sevdiklerimden

"gelecektim ama kötü bir hatıram daha olsun istemedim."

've bunları elbette çabucak geçelim sevgilim'

az az ölüyoruz her gün yağmurdan, havadan bahseder gibi..