melankoli

bir yaşam stili olmamalı bu. öyle olduğu an insanı tüketir. (bkz: insan ömrünü tüketen şeyler)

(bkz: duman) melankoli İyi parça

(bkz: Sagopa Kajmer)

'arabeske bağlamak'la karıştırılan eylemin, isim modu. 'ölürüm hasretinle' diye melankoli olmaz. tatlı su adrianları sizi.

tam onun derin derin vurduğu saatler...

bir tür kendini tüketme safhası

duman grubunun popüler ettiği kelime

şu bünyeme fazlaca nüfuz eden ruh hali. saatlerce ağlayasım, ergenik sancılar ile twitterda ne kadar arabesk söz varsa kalpleyesim var. işıkları kim söndürdü doktor?

Hüzünlü, dertli ruh halinde olmak veya kara sevda, kara sevdaya tutulmak anlamına gelen ruh halini belirten kelimedir Ayrıca "Anladım ki yanılmışım Öylesine yılana sarılmışım Sen ölünce gömülünce" sözlerine sahip Duman şarkısıdır

"leylaya mecnun oynadım sevince, sevilince.. anladım ki yanılmışım" şu sözler şu saatlerde anlam kazanıyor ya yarına 2 vizem varken.. elde değil hiçbir şey yaşanmamış gibi hayata devam etmek. insanların içindeki baharı çürütüp başka bedenlere çiçek açmayın. sonra geriye üstüne basılmış sonbahar yaprakları kalıyor.

leylaya mecnun oynadım sevince, sevilince...

duman

yeni yazar arkadaşım hoş gelmiş :) hadi tanış arkadaşlarınla. seviliyorsun kardeşim, bol yazmalar ve iyi eğlenceler. :)

kulağa hoş geldiğini düşündüğüm ama anlamı pek de öyle olmayan kelime

bi adet beyinsiz mantıksız dengesizin kalbimi kırma sebebi. neymiş efendim çok fazla sahibiymișim. sana ne aq gerizekalısı, derdine tüküreyim

benim gözümde hastalıktır bu hatta bulaşıcıdır. victor hugo demiş ki hüzünlü olma mutluluğudur. aynen de öyledir hacı. benim bi babannem vardı, kardeşi bir dönüm tarla davasından pusuya düşürülüp katledilmiş. babam hep günden beri hiç güldüğünü görmedim derdi. ama babannem bu üzüntüyü bize de bulaştırdı hep. annemi hiç sevmedi hayatı ona zindan etti senelerce. bundan etkilenen ailede hor görülen hep babamın çocukları olan biz olduk. ulan iki kuşağı harcadun be babanne.

Sevdiğim tek duman şarkısı. "Anladım ki yanılmışım Öylesine yılana sarılmışım Sen ölünce, gömülünce" .

duman'ın en iyi şarkılarından birisi. şarkının havası bambaşka.

sen acı çekmeyi seviyorsun dedi bana buymuş meğer her şeyin sebebi sen elmayı seviyorsun diye kafana elma fırlatılmasıymış

özledim seni harbiden

"özledim seni harbiden aklıma da düşüverir aniden"

Eskilerden ve yenilerden iki güzel şarkı. O güzel entirilere binip gitmiş o güzel yazarlara armağan ediyorum. beklentiyi yuksek tutmayin.mirildanarak okundu

sanırım son 1,5 yıldır özellikle son 6-7 aydır içinde bulunduğum bir ruh hali.neden bilmiyorum ama bu saatlerde hep tezer özlü'nün bir sözü geliyor aklıma ''Bugünden sonra acıyı mutluluk olarak tanımlayacağım.'' aslında melankoli bir yaşam tarzıdır bence. acı hatıralarla yaşamak,onları sürekli hatırlayıp düşünmek. muttasıl her şeyin kötü olacağına inanmak kısacası karamsar olmak.. bir karanlık dosttur melankoli,özellikle akşamları yanıma uğrar. yalnızken hep birlikteyizdir melankoli ile asla yakamı bırakmaz. özledim seni harbiden aklıma da düşüverir aniden içince... duman-melankoli

hiç melankolik olmayan bir nilüfer şarkısı.

hayatımdan söküp atmak istediğim ruh hali. ama hayat izin vermiyor.. diyerek bu kurtulma arzusunun ne kadar şiddetli olduğunu kanıtlayayım sizlere. (bkz: asdfghjklşi) olay durum konu farketmeksizin duyduğum gördüğüm bildiğim her şeyi kendi hayatıma bağlayıp birtakım saçma sapan teşbihlerle süsleyip kendime tekrar tekrar anlatmaktan ne kadar sıkıldığımı bugün salondaki berjere anlattım çünkü başka kimse dinlemiyor.. diyormuşum. böyle arada bu bağımlılığımı ispatlayacağım size. en olmadık yerde nasıl dertsiz başımı dertli gösteriyorum kendime siz de görün. isterseniz yani. bu işten sıkılmamın yegane sebeplerinden birisi artık yalnızlaştığımı hissetmemdir. emmedik ruh bırakmadım böyle böyle. anlaştığım insan sayısında hiç bu kadar ivmeli bi düşüş görmemiştim. bu ruh haline kız arkadaşımdan ayrıldıktan sonra büründüm. onla birlikte herkesi yolculadım sanki. sanki o hayatımdan çıkmadı, ben hayattan çıktım amk. yenik hissediyorum. kiev deplasmanında haksız kırmızı gören andreas beck gibi hissediyorum. gerçekten o maçtan sora televizyonun karşısında hissettiklerimi artık hayatımın genelinde yaşıyorum. bakışlarım bile küçük emrah gibi oldu lan. böyle bir insanı dışarıdan görseniz ne düşünürsünüz? yazık der geçersiniz. aynen de öyle zaten. ben de yazık diyorum ama geçip gidemiyorum kendimden ben bendeyim çünkü:d acil atlatmam gerek. kendime iyi şeyler yaşatmalıyım. çikolatayla zartla zurtla asla mutlu olunmuyor bu arada. küçük şeylerle mutlu olan ya geri zekalıdır ya da bebektir. şimdi bu durumun bi momentumu var. ben bu halde kaldıkça işler kötüye giderken, işler kötüye gittikçe iyice melankolinin kendisi oluyorum. bu ikisi birbirine güdümlü iki füze gibi gökyüzünden yeryüzüne sarmal çizerek ilerliyor. ya çakılacaklar ya da bi mucize olacak havada patlayacaklar. mucizeye bak amk yere çakılmamak için patlamak. evet işin teşbih kısmı buradaydı. bu benzetme işinde de gerçekten profesyonel olmaya başladığımı hissediyorum. lakin hiç sıkılmış gibi durmuyorum işte. hatta hararetleniyorum durum ifade etmeye çalışırken. kendimi ifade etmekte zorlanışımdan kaynaklı sanırım. hah yine yaptım. benzeterek anlatmak kıt zekamın işini kolaylaştırıyor. bazen deliler gibi kitap okumak istiyorum sırf düşündüklerimi zihnimden ağzıma bozmadan getirebilmek için. kendimi ifade edebilmek için can atıyorum bazen. ama edemiyorum. zihnim meşgul. üzülmekle.. (bkz: asdfghjklşi) bu yazı belirli bir sona gitmiyor. en iyisi keseyim

Melankoli, hüzünlü olma mutluluğudur der Victor Hugo. Aslında kül tablasında içilmeden eriyip giden sigara misali kendini tüketmenin keyfini çıkarmaktır. Kişinin kendi mutsuzluğuyla mutlu olması ve bunu bağımlılık haline getirmesidir melankoli. Baktı ki düzeltemiyor hiçbir şeyleri, sınırlarını da kendi içinde ararken kaybolmuştur, dönüş yolları dahil bütün yolları unutmuştur. İşte, melankoli o bilinmeyen yolların nereye çıkacağını umursamadan artık kaybedecek bir şeyi kalmamış insanın bir özgüven bir sevinçle ıslık çalması gibidir. Kayıp, yorgun, mutsuzsundur ama bari avutayım kendimi dersin. Mutluluk için bir çaban kalmaz. Ne gerek var dersin. Kaybedilen kaybedilmiş, giden gitmiş,biten bitmiştir. Günler geçer, ay sonra yıl. Ve yolun sonunda hoşgeldiniz yazan bir tabelaya rastlarsın. Depresyondur ayaklarını bastığın yer. Geçmiş olsun :) Buyrun

insanı depresif moda sokan bir duman şarkısı. şu an niye ağlıyorum bilmiyorum ama mahvetti bu şarkı beni. -link --- spoiler --- özledim seni harbiden aklıma da düşüverir aniden içince, açılınca bekledin, sana gelmedim geceleri gönlüme eğledim uçunca, uyuşunca söyledin, seni duymadım leylaya, mecnunu oynadım sevince, sevilince anladım ki yanılmışım öylesine yılana sarılmışım sen ölünce, gömülünce --- spoiler ---