hayatımdan söküp atmak istediğim ruh hali. ama hayat izin vermiyor.. diyerek bu kurtulma arzusunun ne kadar şiddetli olduğunu kanıtlayayım sizlere.
(bkz: asdfghjklşi)
olay durum konu farketmeksizin duyduğum gördüğüm bildiğim her şeyi kendi hayatıma bağlayıp birtakım saçma sapan teşbihlerle süsleyip kendime tekrar tekrar anlatmaktan ne kadar sıkıldığımı bugün salondaki berjere anlattım çünkü başka kimse dinlemiyor.. diyormuşum. böyle arada bu bağımlılığımı ispatlayacağım size. en olmadık yerde nasıl dertsiz başımı dertli gösteriyorum kendime siz de görün. isterseniz yani.
bu işten sıkılmamın yegane sebeplerinden birisi artık yalnızlaştığımı hissetmemdir. emmedik ruh bırakmadım böyle böyle. anlaştığım insan sayısında hiç bu kadar ivmeli bi düşüş görmemiştim.
bu ruh haline kız arkadaşımdan ayrıldıktan sonra büründüm. onla birlikte herkesi yolculadım sanki. sanki o hayatımdan çıkmadı, ben hayattan çıktım amk. yenik hissediyorum. kiev deplasmanında haksız kırmızı gören andreas beck gibi hissediyorum. gerçekten o maçtan sora televizyonun karşısında hissettiklerimi artık hayatımın genelinde yaşıyorum. bakışlarım bile küçük emrah gibi oldu lan. böyle bir insanı dışarıdan görseniz ne düşünürsünüz? yazık der geçersiniz. aynen de öyle zaten. ben de yazık diyorum ama geçip gidemiyorum kendimden
ben bendeyim çünkü:d
acil atlatmam gerek. kendime iyi şeyler yaşatmalıyım. çikolatayla zartla zurtla asla mutlu olunmuyor bu arada. küçük şeylerle mutlu olan ya geri zekalıdır ya da bebektir. şimdi bu durumun bi momentumu var. ben bu halde kaldıkça işler kötüye giderken, işler kötüye gittikçe iyice melankolinin kendisi oluyorum. bu ikisi birbirine güdümlü iki füze gibi gökyüzünden yeryüzüne sarmal çizerek ilerliyor. ya çakılacaklar ya da bi mucize olacak havada patlayacaklar. mucizeye bak amk yere çakılmamak için patlamak. evet işin teşbih kısmı buradaydı. bu benzetme işinde de gerçekten profesyonel olmaya başladığımı hissediyorum.
lakin hiç sıkılmış gibi durmuyorum işte. hatta hararetleniyorum durum ifade etmeye çalışırken. kendimi ifade etmekte zorlanışımdan kaynaklı sanırım. hah yine yaptım. benzeterek anlatmak kıt zekamın işini kolaylaştırıyor. bazen deliler gibi kitap okumak istiyorum sırf düşündüklerimi zihnimden ağzıma bozmadan getirebilmek için. kendimi ifade edebilmek için can atıyorum bazen.
ama edemiyorum. zihnim meşgul. üzülmekle..
(bkz: asdfghjklşi)
bu yazı belirli bir sona gitmiyor. en iyisi keseyim