vesikalık fotoğraf

fotoğrafın en gerilimli hali. "şöyle bakın hanımefendi, kafanızı sağa doğru eğin..." bak yine sinirden elim ayağım titriyor.

Zorla gülümsetmeye çalışırlar bi de bunu çekerken.. Çocukken çektirdiğim vesikalık fotoğraflara bakıyorum da, adamlar "gülümse" dedikçe inadına büzmüşüm dudakları..

genelde insanların iğrenç çıktığı fotoğraf türü

meksika uyuşturucu tacirleri gibi çıkarım hep.

evet omuzlar dik eveet güzel biraz sağa dönüyoruz eveet burdayız eveet gülümsüyoruz eveet hafif sol eveet gülümsüyoruz tekrar eveet burdayız çekiyoruz eveet... tamamdır mişın kompileytıd.

anneme gösterince "ne biçim bakmışsın oğlum öyle psikopat gibi" demişti.

herkes vesikalık fotoğrafını elinde tutup before-after yapacak kıvama geldi amk. 360 derece değişmiş oluyoruz ama hepsi fotoğrafçıların suçu. adam arkadaşımın gözleri mavi diye arka fona mavi efekti vermişti amk. ya adamın gözleri koyu kahverengi olup siyahımsı bir renk gibi dursaydı?! bu sefer de cenaze için vesikalık çektirmiş derlerdi amk.

vesika resmi geçerliliği olan belge demektir. anlaşılacağı üzere resmi belgelerde kullanmak üzere kullanılan fotoğraflardır. hayatımda ilk defa vesikalık fotoğrafım için olumlu bir yorum aldım biraz önce, yani sanırım olumlu. anneannem "duruşun öteleri andırıyor burada." dedi. iyi bir şey galiba ya.

geçen yıl bi tane fotoğraf çekinmiştim ciddi anlamda güzel de çıkmışım; nüfus cüzdanım, ankarakartım, stajyer kartım falan heryerde bu resim var. lazım oldukça çoğaltıp kullanıyorum.

şuan yerini biometrik fotoğrafa bıraktı

gülümsemeyi beceremeyip ağzımın ya da gözümün kayık çıktığı fotoğraf.

kaç tane vesikalığım var bilmiyorum ama favorim ilkokula başlamadan önce çekildiğim fotoğrafım. mavi önlük, saçlarım -keçi mi ne deniyor- iki taraftan toplanmış, 32 diş gülmeye çalışmışım ama annem saçımı toplarken acıtmıştı pek gülmemiştim. fotoğrafımı çeken adam çok tatlı bulmuştu beni ve adımı çok beğenmişti. keşke adımı yanlış anlamasaydı ama olsun. hatırlıyorum hala. herkes bilir zaten o fotoğrafımı. geçen seneki hocam vesikalığımın resmini çekmişti, bakıp gülecekmiş. tüm okul bilirdi zaten. gururla gösterebildiğim, cüzdanımın baş tacı canım vesikalığım.

guzel cikiyorum vesikalik fotograflarda shoplayan arkadasa da her seferinde tesekkur ederim

artik biometrik var bi çektirdim yakınlaştırıyorlar bi de fazla shop yapmıyorlar e okul fotosu gibi

sıfatımın orantısızlığının çıktığı olaydı şimdi yerine biyometrik geldi ulan en azından gülmeye çabalıyodum kurtarıyordum azıcık, şimdi ne bok yicem zaten vesikalığa bakan bi daha bakıyo bu kız mı burdaki diye.

her zaman çirkin çıktığım fotoğraf tamam çirkin olabilirim ama bunu vesikalık fotoğrafıma bakınca daha iyi anlıyorum

sen o kadar saçı başı kuaförde yaptır git vesikalık çekilmeye. asıl fotoğrafçı orda olmasın dükkana bakan insan çeksin ışık yüzünde hayalet gibi dursun (bkz: şanssızlık)

hayır zaten ben öyle muazzam bir varlık olmadığımın farkındayım ama bu illette öyle çirkin çıkıyorum ki utancımdan kimseye göstermiyorum. okula girerken kartı ters çevirip ajan gibi gizliden geçiyorum.

türkiye nüfusunun sadece %2.19 unun güzel çıkabildiği fotoğraf türüdür.

sevgili vesikalık fotoğrafım benden başka herkese benziyor. kardeş düzeltcem derken baştan yaratmasaymışsın keşke dediğim fotoğraf. ha bir de ölüme gider gibi gittiğimiz yerlerdir fotoğrafçılar eğer mevzu vesikalıksa.

lisedeyken hatıra olsun diye herkesten toplardım. bence on numara beş yıldız bu alışkanlık, bi hobimdi. yıllar geçtikten sonra bi sohbet esnasında çıkarıp gösteriyorsun sonra onun üzerinden ne muhabbetler açılıyor. i̇çinde ne hatıralar barındırıyor o fotoğraflar. velhasılı sadece gergin bir suratı değil de gülümsetecek onlarca hikayeyi de barındırıyor vesikalık fotoğraflar

olum yeter.bir yere kayıt olurken istemeyin şunu artık.biriktirip koleksiyon mu yapıyorsunuz ne yapıyorsunuz.

üniversite kaydına gittigimizde 8 tane vesikalik istediler 1 tanesini belgenin birine yapistirdilar. mezun olurken kalan 7 tanesini geri veriyorlar. mal mısınız olum ya bu ne sacma iş

üniversite kayıtları ve yurt için toplam 16 tane gerekiyor. düz hesap olsun 20 tane alayım diyorum. yedekte bulunsun da vesikalık gerektiğinde fotoğrafçıya gitmemek için kıvranmayayım.

şu ana kadar bir tanesinde bile güzel çıkmadığım fotoğraf türüdür .vesikalıklar kaldırılsın djfllfş

hepimizin çevresinde vardır, 50/60 yaşına gelmiş lakin 20li yaşlarda çektirdiği vesikalık fotoğrafını facebookta pp olarak kullanan babalar/enişteler/amcalar/dayılar.

leyla'yla mecnunu izlerken leyla mecnunun cüzdanın da olsun diye vesikalık çektirmeye gitmişti ve o vesikalığı verişi vardı. o gün bugündür vesikalığa bir sıcak bakıyo içim.

bu güne kadar çektirdiğim vesikalıklar bakıp bakıp "puhahaha" diye gülmelik. yalnızca birinci sınıfa başlarken çekildiğim ve o günü dün gibi hatırladığım vesikalığım harikaydı. geçenlerde yine çekildim "noolurrr az çıkaralım çok çirkin çıkıyorum beeeğğn" diye. adam "sen mi çirkin çıkıyorsun?" diyip tak gösterdi fotoğrafları. "aaaa çok güzel" diye gözümden kalp çıktı. yıllar sonra güzel çıktığım canım vesikalığım şuan salonun baş köşesinde durup, insanları selamlıyor. bu gurur tüm ailemin. hayır ego yapmıyorum, sadece canım vesikalığım.

asla ve kat a güzel çıkmayacak tek fotoğraftır

ay vesikalık demeyin bana çok kötü bir anım var 9. sınıfta vesikalık çektirmem gerekiyordu. okula yakın bir yerde çektirdim ama okulu bulamadım tekrar. kayboldum ahafyshsh

bazı fotoğraflar adamın içinden geçer bende bir tane var cüzdanımın içinde belki çok abes gelebilir telefondan bilgisayardan belki yüzlerce fotoğrafını sildim ama o koduğumun vesikalık fotoğrafını atamıyorum elim gitmiyor işte napalım bende böyle biriyim işte

geleneği bozmayıp yine katil gibi çıktığım fotoğraf türü. yahu bir insan yıllar içerisinde yüzünü hiç mi düzeltemez, gülüşüne hiç mi ayar veremez? yüzümüz gülmedi ki bugüne kadar resimde güzel gülelim... velhasıl kelam, eve gidip yüzümü bulaşık süngeri ile silmek istiyorum

Hayatımda en fazla 2 kere makyaj yapmisimdir. En son Diyarbakır da cektirdigim vekisalik da arkada karpuz falan beklerken abi bir makyaj yapmış yüzüme kendimi tanıyamadım

sürekli kimliğimi kaybettiğim için her sene en az iki kere çekerim. hepsinde at hırsızı gibi çıktığım için bu sefer farklı bir şey deneyeyim dedim. gittim fotoğrafçımız olan abiye, oğlu vardı dedim ki o gelsin ne istediğimi daha iyi aktarırım. şaşırdılar. anlatıyorum mantıksız mı bi kulak verin bana. şimdi normal fotoğraflarda bile benim ağzım burnum bi garip çıkıyor. aynadaki gibi değil. o yüzden picsart uygulamasından ters çeviririm fotoğrafları, aynısını fotoğrafçıdan istedim. haliyle şaşırdı. 10 senelik fotoğrafçı olduğunu bu kadar saçma bir şey duymadığını söyledi. her neyse söylene söylene yaptı. daha güzel oldu. güzel oldu dediysem en azından bana benziyor. sizde de aynı şey var mı bi ben mi yaşıyorum bunu? yüzümün formu kamerada ters dönüyormuş gibi hissediyorum. özellikle iphone kamerasında.

Ölülerin vesikalıkları hariç genelde kötü çıkar. Böyle bir anekdot var bende ölülerin vesikalık fotoğrafları baya iyi oluyor, ya da iyileşiyor emin değilim. Vesikalık fotoğrafta tam adlandıramadığım bir tuhaflık, bir hüzün var bence. Hatta bir miktar korkutur da beni vesikalık fotoğraflar. Artık pek görmediğimizden alışkın da değiliz. Demin temizlik yaparken kitapların altından bir vesikalık fotoğrafım çıktı baya bir irkildim. Rahmetli dayımın vesikalığını görmüşüm gibi oldu. Biraz değişik bir histi. Üstelik baya iyi çıkmışım. Artık vesikalık fotoğraflara haliyle pek aşina değiliz bence ondan. Neyse bu konu hakkında üstadın şarkısını dinleyelim: gülümseyemem dedim otur dedi gülümse :D

serbest çağrışımlar; şiir; (#2183295) şarkı; "yokluğuna dayanabilirim ancak sade bir fotoğraf olarak" mesele; (#2242249) söz: "kitaplar fotoğraflar gibidir. gerçeği yansıtsalar bile, o zamanki gerçeği yansıtırlar." - mehmet ali aybar