tıp okumak

zormuş. seneye üniversiteye gireceğim istediğim bölüm tıp fakat 6 yıl olması münasebetiyle gözüm korkuyor açıkçası arkadaşlarla konuşurken bazı araştırmalar yaptık ve emekli maaşının iyi olmadığı ve üniversite bitirmenin zor olduğu söyleniyor.

benim babam doktor, çok istememe rağmen okutmadı bana tıp. ki profesördü çapa tıpta kardiyoloji üstüne. emekli oldu, çünkü cidden çok çektirdiler. ya hastanede çalış ya muayenehanede dediler, herşeyi zorlaştırdılar. hiç hoca kalmadı, hiçbir okulda kalmadı. sağlık sektörü batışta diyor hep kalitesizlikte son noktada... çekmediğin kalmayacak gece gündüz dert.. insan kurtarmak falan da kalmadı artık.. boşver derim şu dönem için

puansız bile soksalardı yapmayacağım şeydi

zordur. hem eğitim süreci hem de stajı falan.

2001 yılına dönsem yapacağım şey

6 senede pratisyen olursun sadece sonra uzmanlığını da yapmak gerekir o da bi 5 sene sürer emekli maaşı normal kamuda çalıştığın sürece döner sermaye emekliliğe etkili olmadığı için düşük olur ama özelde çalışırsan mecburi hizmet sonrası aldığın maaşı tam gösterdikleri sürece emekli maaşıda ona göre olur sıralaman yeterse tıp okuman iyidir, başta zorlanırsın sonra rahatlarsın

Zordur ama kendini superkahraman gibi hissetmek, insanlarin suratindaki o sana minnet saçan gülümsemeyi görmek, dertlerine çare olduğunu bilmek çok güzeldir hele ki birde ustune maaş almak. Tabi devlette doktor dövüyorlar cag dışı yaratiklar ozelde nispeten daha azdir inaallah sende kazanirsim bende kazanirim.

çok da matah bir şey değildir.ülkenin sikko şehirlerinde gayet düşük sıralamalarla artık tıp fakülteleri öğrenci almaktadır.bu üniversitelerin çoğunda da öğretmenlerin tek amacı sınıf geçirmemek, öğrencilerin tek amacı sınıf geçmektir.tıp eğitimi adına zerre yoktur.

zordur,hele bu amkun hocaları işi daha da zorlaştırınca içinden çıkılmaz bi hale gelir bazen bırakıyorum amk ya yeter dersin,sonra kazanmak için attığın bin bir takla aklına gelir vazgeçersin.Sınıfımızda sadece prestijini parlatmak ya da anne babasının egosunu şişirmeye gelenlere inat seviyorum ben bu bölümü arada çok zor gelse de(zaten zor, hocaların zorlamasıyla über zor oluyor) bi çocuğun hayatını kurtardığımda annesinin yüzündeki,gözlerindeki o gülümsemeyi görmeyi istiyorum umarım başarırım.

Tıpçılar mesaj atsın onlara yapay kol bacak göndereyim de birilerine monte etsinler yapay iç organ da yaparız

türkiyedeki en zor bölümlerden biridir sözlük. lisede alışılmış çalışma alışkanlığından dolayı her gün istisnasız saatlerce çalışırsanız bile. komiteye bir ay önceden deli gibi çalışılır ( tıp fakültesini kazanmak bu çalışmanın ancak 10'da biridir. ) fakat zorla ya geçer not alırsınız ya da kalırsınız.

okuması kazanmasından daha zor

isteyerek yazıp gidenler için zorluğu bi nebze de olsa çekilir ama benim gibi aile isteği ve gazıyla gidenler için katlanılmaz bir okul. her komite dönemi okulu bırakmayı düşünüyorsun hiç ihtimali olmasa bile. bırakma hayali bile rahatlatıyor :d

boş iş.

acil serviste sedye surerim daha iyi

aslında okurdum da tıptan kaybettim.....

zor iştir , sabır, zeka, fedakârlık ister. mezun olunca potansiyel günah keçisi kabul edilebilen , dövülen , bıçaklanan, küfür edilen ve bunların hiç birini hak etmeyen. bunlar için mi okudum ? triplerine haklı olarak girmektir.

daha 1'i yeni bitirmişken yazmakla iyi yaptım mı diye her gün düşünüyorum çekilecek dert değil

tıpla ilgili söyleyebileceğim tek şey "konuşanın ağzına yılan girsin" :)

saygı duyduğum meslektir okuyanların sadist gibi ders çalıştığını duydum

dönem içerisinde ders çalışırken hocaların tutunduğu davranıştan, öğrenci işlerinin saçma sapan işlerinden, çıkmış soracaklar mı derdinden küfrederek çalışırsın ama tatillerde ders çalışmayınca da bir eksiklik hissediyorsun. okuması kazanmasından daha zor bana göre. üniversite sınavı maratonunda vermediğim mücadeleyi komitede konu yetiştirmek için verdim. aile yanında okunursa insanı baya rahatlatır. sosyal yaşamınızı biraz sekteye uğratabilirsiniz ama en sonunda birisini tedavi edince yardımcı olunca yaşanılan his her şeyi unutturur. tıp okumak hakkında geçenlerde gördüğüm en iyi tespiti de sizinle paylaşayım; "tıp okumak görücü usulü evlenmek gibidir, gün geçtikçe nefret edersin ama babanın evine de dönemezsin"

yanlış olmuş '6 sene tıp okumak' olcak jsjs

tıp okumak diye yazılır hayattan kopmak diye okunur

buna kolay diyeni de gördü bu gözler. ne zaman çalışacağını bilmek gerekiyormuş. zaten sorun orada iyi bir not almak için sürekli çalışmak gerek. çalışana kolay gelir tabi zor olan çalışmak zaten.

notları tam ve düzgün almalı sürekli çalışmaktadır

tıp okuyoruz diye hep eleştirilmek mi lazım bu memlekette ya. yok havalıyız yok çok egoluyuz yok o yok bu bilmem ne. sevmediğim bi mesleği yapmak zorunda kalacağım ama sırf sorumluluğu büyük olduğu için elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz. bazen dalgasına dediğimiz laflardan havalı oluyoruz. tıp okumayı hava olarak kullanmayı geçtim, bi nebze muhabbetinin geçmesinden bile rahatsız olurken adam burda havalı diyor. napalım normal bi insan gibi de mi davranmayalım gülmeyelim eğlenmeyelim sadece ders mi çalışalım. zira gülüp eğlenince 'tıpçıya bak ne kadar da havalı gülüyor' diye eleştirmeye başlayacaksınız yakında.

bir hukukçu olarak tıpçı olmayı tercih ederdim

bir hukukçu olarak tıpçı sevgilim olsun istiyorum galiba bunu asosyal itirafa yazmalıydım

bir hukukçu olarak... yukarıdaki iki entiriye uyum sağlayayım dedim ama yazacak bir şey bulamadım :/ iyidir tıp okumak ya, öyle işte.

süphanallah

ben iyi bir öğrenci değilim, günde sekiz saat notlara çalışırım, diyen bir abiyle konuştum. gün sekiz saat değil miydi zaten?

(bkz: girince alışıyorsun kanka ) o değilde her bölümün kendine özgü zorlukları olmakla beraber tıp fakültesinin zorluğu mezun olduğunda mesleğini icra edebilme zorunluluğudur . atıyorum bir mühendis mezun olduktan sonra bir kurumda işe başlar , ilk zamanları gerekli eğitimleri alarak yetiştirilir ve kendi başına duracak hale getirilir . ama yeni bir mezun doktoru doğu beyazıt ilçesinde acil servisine atayıp hayat kurtarması beklenir

annemin benden taleplerinin en öncelikli olanlarındandır. lakin ben yaşlandığında kendisine bakayım diye istiyor sanıyordum, o ise sabah programlarında hayal ediyormuş beni.

10 sene sonava girsem gene kazanamayacağım bölüm

o kadar zeki adamların tıpa gitmesi saçma tabii ki. okuduğum çokça "tıpa sokan" lise dolayısıyla gerçekten zeki arkadaşlarımın kendi istemesi veya aile yüzünden tıpa gitmesi üzücü. tıp dediğin ezber. otur günde saatlerce ezber yap. bu ülke tıp ile mi kalkınacak? bırak zeki adam mühendis olsun başka birşey olsun. tıp ne abi? gerçi onlara da haksız denemez. günümüz şartları belli, önce karın duyurabilmek lazım, garanti iş. ama sen yanmazsan, ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa denmiş. tıp okumak kolaya kaçmaktır birazda. doktorluğu küçümsediğimden değil yanlış anlaşılmasın. benim derdim böyle zeki adamların tıp okuyarak kendini heba etmesi.

(bkz: pişmanlık) tıp okumayı gerçekten isteyenler için daha kolay olsa da istemeyenler için büyük bir zulüm olan durum. ben çok isteyerek tıp yazdım, en büyük hayalimdi hekim olup birilerine yardım edebilmek. fakat içeri girince durum çok farklıymış. yazarken sanıyordum ki hocalarımız anlayışlı olacak, bizi zor durumda bırakmayacak, tabii ki konular, sorular vs. zor olacak ama en azından bize iyi birer hekim olmayı öğretecekler. fakat şu karantina döneminde birçok bölüme kolaylık sağlanırken, rektörler açıklama yaptıktan sonra “acaba biz de dahil miyiz” sorusunu sormak ve ardından “tıp ve diş hekimliği fakülteleri hariç” yazısını görmek psikolojik olarak çok yordu. değer görmediğimizi hissettim. zaten hekime şiddet bu kadar yaygınken bu yetmiyormuş gibi bir de hocalarımızdan “psikolojik şiddet” gördük. onların da ilk defa karşılaştığı bir durumdu belki ne yapacaklarını bilemediler ama tüm taleplerimiz reddedildi. zaten bir kere sınıfta kalmış biri olarak “acaba bu bölüme gelerek hata mı ettim” diye düşünürken bu olaylar beni iyice soğuttu tıp okumaktan. kendimi biliyorum, tanıyorum, bu zamanlar geçip de hekim olduğum zaman bu günleri asla hatırlamayacağım, kötü anıları silerim çünkü. ama öğrencilerine karşı çok anlayışlı bir hoca olacağıma da %100 eminim artık. bu davranışlar belki bizi çok yıprattı ama bizim başkalarını yıpratmamızı engelleyecek. çok konuştum fakat psikolojik olarak kendimizi toplayamayıp bir yerlere yazmak istiyoruz birçok şeyi. anonim olduğu için de en rahatı burasıydı. iyi geceler sözlük.

Hiçbir zaman heves etmediğim bir bölüm. Ben bir insanın koluna iğne batıramam benim içim acır.

sevgilimin ısrarla bana tıpçı demesi... diyalizciyim ben diyaliiizzz. sağlık meslek okuyorum ben yiteeer :(

Zordur. Altı yılını heba ediyorsun, öncesinde harcadığın emek cabası tabi. Sonra dhy ile bir yere atanıyorsun. Sonra biri gelip kafanda parke taşı kırıyor. Haketmiştir diyip geçiyorlar.

Hayatımın hiçbir evresinde tek yönlü bir insan olmadım. Çocukken bile bu böyleydi. Hani kimisi oyun hastası olur, kimisi futbol, kimisi kitap, kimisi televizyon. Hayatının bir döneminde tek bir şeye kanalize olan insanlar olur. Bir arkadaşım ara vermeden 12 saat knight oynuyordu. Başka bir arkadaşım 4 günde hayvani kalınlıkta 4 roman bitirmişti. En son gözleri için hastaneye gitmek zorunda kaldı. Ben öyle olamadım hiç. Bu biraz dikkat dağınıklığına sebep oluyor. Ya da dikkat dağınıklığının sonucudur bilmiyorum. Neyse ne. Kendime zaman ayırabilmek, sosyalleşebilmek ve bunun yanında kişisel uğraşlarıma alan yaratabilmek için 3,5 saat non-stop ders çalışabilme kabiliyeti kazandım. 2,5 saatin üzerinde bir filmi tek seferde asla izleyemiyorum. Muhakkak ara vermem gerekiyor. Ama istersem masadan kalkmadan 3,5 saat ders çalışabiliyorum, 4 saat kitap okuyabiliyorum. Verimlilik de %70'in altına düşmüyordur bence. Bu zamana kadar ne öğrendin derlerse bunu söylüyorum.

ka fa 1501 kardomun sürdürmekte olduğu ve çok da başarılı olduğu hede. kendisi cerrahi alanında yürüyor ama ne zaman götüm sıkışsa, başım ağrısa kendisi engin bilgileriyle bana yardım ediyor. çok güzel ve kalifiye bir doktor olacağından şüphem yok. insanın elinin altında doktor kankasının olması çok güzel bir durum ya.. seviliyorsun jesus.

Bende bir şeyler yazmak isterdim ama seri eksileme olmuş korktum anneciiiim sadece şunu demek istiyorum :)

Sen git yüzlerce öğrencinin içinden çalış çabala tıpı kazan, yıllarca oku yıllarca öğrenmeye devam et sonra bir tane amına kodumun çocuğu sikindirik bir sebep yüzünden seni linç etsin ve hatta öldürmeye kalksın. Vallahi işleri çok zor her babayiğidin harcı değildir okumak. (bkz: ay ben gülerim )

Tıp okuyorum dedikten sonra hemşire mi doktor mu sorusu ×_×