pişmanlık

şu ana kadar yaptığım şeyler değil hep yapmadıklarımdan pişmanım gerçi bi bok yaptığımızda yokki amk hayatında hayatını anlat deseler 15 dakikaya sığdırırım amk yani kısaca yapın olum bişeyler kovalayın ilerde çok pişman olursunuz

insan olan yaşar. mesela ben; iyiye, iyiliğe, sevgiye, saygıya ve hoşgörüye söyleyip yaptıklarım hariç her şey için pişmanım. gerçek bir pişmanlık bu. kalbi durduran, canı öldüren cinsten.

son pişmanlık bir halta yaramıyor.

büyük ihtimal 1-2 sene sonra yaşayacağım duygu.

herkesin pişmanlığı vardır

pişman oldum çünkü hayatımda olmaması gereken insanlarla muhattap oldum. üzüldüm. haberleri olmadı. pişmanlığımla kalakaldım ama dersimi aldım. şu anda bu durumdayım; (bkz: pişman olduğuna pişman olmak )

değer verilmeyecek insanlara değer verdiğim için pişmanım

yaptıklarımdan mı yoksa yapmadıklarımdan dolayı mı karar veremediğim konu

pişmanlık duyuyorum. yaptıklarımdan yapmadıklarımdan. ama öyle şeyler var ki yaptığımda da yapmadığımda da pişman olacağım. böyle zamanlarda yaptığım için pişman olmayı tercih ediyorum. iyi mi ediyorum bilmiyorum.

bir şeyler yapıp deneyimledikten sonra ne yapmalı ne yapmamalı aydınlığına geç ulaşmamız durumu

keti ft. manga'nın güzide bir parçası. keti grubunu tanımıyor olmanız ön yargı oluşturmasın. muazzam parça. yağmurlar yağıyor. her gece yağmur damlaları vuruyor. duvarlarıma çarpa çarpa ölüyorlar. ve her gece ölü yağmurlar topluyorum. bu sensiz kaldırımlardan. geceler günboyu uyurgezer olur. sen affet diye. affet. bu pişmanlık ne fayda. içim yanıyor daha. yapma , tanı bir şans daha. günlerdir dil döktüm. içim ağlıyor hala. yapma, tanı bir şans daha. yağmurlar yağıyor. her gece yağmur damlaları vuruyor. duvarlarıma çarpa çarpa ölüyorlar. ve her gece ölü yağmurlar topluyorum. bu sensiz kaldırımlardan. geceler günboyu uyurgezer olur. sen affet diye. affet. bu pişmanlık ne fayda. içim yanıyor daha. yapma , tanı bir şans daha. günlerdir dil döktüm. içim ağlıyor hala. yapma, tanı bir şans daha. yağmurlar yağıyor. her gece yağmur damlaları vuruyor. duvarlarıma çarpa çarpa ölüyorlar. ve her gece ölü yağmurlar topluyorum. bu sensiz kaldırımlardan. bu pişmanlık ne fayda. içim yanıyor daha. yapma , tanı bir şans daha. günlerdir dil döktüm. içim ağlıyor hala. yapma, tanı bir şans daha. bu pişmanlık ne fayda. içim yanıyor daha. yapma , tanı bir şans daha. günlerdir dil döktüm. içim ağlıyor hala. yapma, tanı bir şans daha.

bir sike yaramıyor ama geçmiyor da

hep duyuyorum. yaptığım, yapamadığım şeylere. üzücü ya.

öğrenme ve öğretme yetkilerine sahip tuhaf hissiyatlardan biri.

o son künefeyi yemiycektim.

hepimiz zaten pişman olarak öleceğiz ya yaptıklarımızdan ya da yapmadıklarımızdan o yüzden boşverin

“kronik vicdan azabı tüm ahlakçıların hemfikir olduğu gibi, hiç de istenmeyen bir duygudur.eğer kötü bir davranışta bulunduysanız, pişmanlık duyun, elinizden geldiği kadar durumu düzeltin ve bir dahaki sefere daha iyi davranmaya bakın. ne sebeple olursa olsun hatanızın üzerinde kara kara düşünmeyin. temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir.” aldous huxley

yapmadıklarından pişman olacağına yaptıklarından pişman olmalı insan

keşkelerle yaşıyorum

buna neden olan hayal kırıklığıdır. çok sey beklediğin, çok anlam yüklediğin ve onun için çok fazla emek sarfettiğin şey seni hayal kırıklığına uğratıyorsa o sarfettiğin emeğe, yüklediğin anlamlara küfredip pişman oluyosun. bi yönden de iyi, senin onca anlam yüklediğin, emek sarfettiğin şeyin aslında senin düşündüğüm gibi olmadığını anlamana yardımcı oluyor. tasarımcının tasarlamak istediğinin istediği gibi çıkmadığında yaşadığı hayal kırıklığı ve söyle yapmasaydim keske dediği pişmanlık gibi.

makine mühendisliği yazdığım güne lanet olsun be hayatımın en güzel yıllarını makel mekanizma çalışarak çürütüyorum saçlarım dökülüyor stresten aq okulu bit artık

bazen bazı konularda pişman oluyorum. "onu demesem işler farklı olur muydu?" veya "belki öyle yapmamalıydım" diyorum. "hala yanımda olsa hayat daha iyi olurdu" diyorum bazen. fakat sanırım bizi biz yapan pişmanlıklarımız. birlikte yaşamayı öğrendim onlarla..

dilerim bir gün yaşarsın.

şu sıralar en yoğun yaşadığım duygu, ne olduğu hakkında bir şey söylemek gelmiyor içimden, ama köpekler gibi pişmanım, içten içe kemiriyor, eritip yok ediyor bu pişmanlık, ki ben yaptığım en yıkıcı şeylerden dahi pişman olmayan birisiyim, pişmanlığım bir başkasının hayatına dair değil, öyle olsa gider, bulur, helallik alır, beni affetmesi için kapısında köpek bile olurdum, bu tamamen kendimle alakalı bir durum, kendimi hep "zamanı geri almanın bir yolu var mı" derken buluyorum, geçmişi düşünüp o şeyi yapmamış olsaydım diye ufak tefek hayaller kurarken irkiliyorum, kafa dağıtmak için yapmadığım şey kalmadı, buna, kafa dağıtıcı zararlı şeylerin hepsi de dahil, ve fakat bundan bir türlü kurtulamıyorum, biliyorum zamanı geri almanın bir yolu yok, biliyorum bununla yaşamak zorundayım, biliyorum, her şeyi biliyorum, lakin kabullenmek biraz sancılı, "geçmişi unutup önüne bak" ne kolay değil mi söylemesi? "pişmanlık hissiyle yaşayamazsın, olan oldu artık" ne mantıklı bir teselli değil mi? bunları o kadar çok duydum ki ve o kadar fazla söyledim ki kendime, artık sadece yarım ağız gülebiliyorum ve "yaa öyle tabii, devam ediyoruz" diyebiliyorum, (acı bir gülümseme ile) devam mı ediyoruz? edemiyoruz işte, şu bayram günü kendimi karanlık bir odaya hapsetmek ne denli devam etmek? beş dakika yürüme mesafesinde kocaman bir deniz var, oraya bile gitmekten aciz hale gelmek ne demek? arabanın kontağını çevirip biraz uzaklaşmak bu kadar mı zor gelir insana? bildiğim şeylerin yanında bir de bilmediklerim var, kendimi mi cezalandırıyorum? acı çekmekten mi hoşlanıyorum? pişmanlıklarımın bedeli mi bu? bilmiyorum, bilmiyorum ve bilmiyorum... sadece çok pişmanım, o gün o kapıdan çıkıp gittiğim için, o kararı verdiğim ve herkese kabullendirdiğim için, yaptığım şey, hayat kurtaran bir hamleymiş gibi davrandığım için, bir süre kendi yalanlarıma kendimi inandırdığım için, böyle bir insan artığı olduğum için, dünyanın en aptal insanı olduğum için, kendi açtığım savaşta kendime yenildiğim için, yaptığım bir çok şeyi sebebini bilmeden yaptığım için, "sonuçlarını düşünmek" diye bir şeyden haberdar olmadığım için, hala yaptıklarımın arkasındaymışım gibi davrandığım için, ve daha bir çok şey için, pişmanım, köpekler gibi pişmanım... bir fırsat olsa, bir an, sadece bir an, geçmişe gidebileceğim o küçük milisaniyelik an, her şey bambaşka olurdu, ama zaten her şey bambaşka oldu, keşkelerle doldu taştı, ben düşünmekten aciz bir insanım, yaptıklarımın bedelini hem hayat ödetiyor hem de ben kendimi cezalandırıyorum, ya da böyle yaptığımı sanıyorum, bilmiyorum, bu yükün altında ezileli çok oldu, bakalım nerede bir son bulacak...

hücresel veririnin bile çeköediği yerden yazlık kiraladığımız için ailecek pişmanız damdan yazıyorum kgöfldögpdöfpfö

dünya üzerindeki en iğrenç duygu. yaptığın şeyler için duyduğun pişmanlık, yapmadığın şeyler için duyulandan kat kat çok acıtıyor insanın canını. en azından yapsan ne olurdu bilmiyorsun. ama diğer türlü zamanı geri alıp yapmamak için her şeyini verebilecek kadar çok üzülüyorsun. keşke zamanı geri alabilseydim. seni üzdüm "böylece hep bana tirenler çarpsın."

bir gün buraya içimi kusmak istiyorum ama düşünmeye dahi tahammül edemiyorum amk. gerçek manada son 5-6 yılımın en gerçekçi çözümlemesi bu kavramla vücut buluyor. (bkz: gökyüzüne bakıp beni değiştir işareti yapmak) edit: ya amına koyayım şu herkesin dediği "yaptıklarımdan değil yapamadıklarımdan pişmanım" evresine ne zaman geçeceğim orospu çocukları. ben hep yaptıklarımın pişmanlığıyla çürüyorum burada amını avradını siktiklerim.

(#827403) muazzam şarkı.

ruha atılmış bir çentiktir..ara ara akla gelip sızlar inceden..derin bir of çekersiniz..ne birşeyi düzeltir o derin of ne de sizi rahatlatmaya yeter..

az önce 2 saatlik diziyi wifi'ye bağlanmadan izlemişim, pişmanım hakim bey.

" yaz zamanıydı. stajda tanışan iki arkadaş aylar sonra yine kavuşmuştu. çocuğun gitmesine bir gün kala konu konuyu açtı ve kız: 'aramızda garip bir bağ var.' çocuk derin sessizliği ardından:'aramızda çok güzel bir bağ var.' dedi.'ama hep bir yerde bozulan bir bağ' diye devam etti.kızın ısrarları üzerine belki keşke belki iyi ki denilen bir konuşmaya başlandı.çocuk devam etti: 'o yakınlaştığımız geceyi hatırlıyor musun,ben o günün çok farklı bitmesini umuyordum,yarın olduğunda benden uzaklaştın bende sana yaklaşamadım hem de daha farklı nedenler de var.' kız dayanamadı lafı böldü: 'illa bir şeyler yaşamak için sevgili olmaya gerek yok diye sen demiştin.' çocuk:'belki de sende farklı bir cevap beklemişimdir.'dedi. ortamda derin bir sessizlik var. çocuk devam etti:'bende durduramadım kendimi,sen durdurursun diye bekledim,belki ilkin ben olmamı istedin diye düşündüm.'dedi. sessizlik öyle bir çökmüştü ki.çocuk:'o an ki keşkelerimi sana anlatsam anlayamazsın,benim en büyük keşkem sensin' dedi kıza dönerek.'uzaktayım,şüphe,kuşku,güven beni yer bitirirdi,sana yaklaşamadım'diye devam etti çocuk. kız hala suskun. titrek sesiyle o da başladı konuşmaya:'ben sen sevgililik istemiyorsun,öyle yaklaşırsam gidersin diye korktum.'dedi. çocuk ise:'asıl sen bana karşı öyle durduğundan sana yaklaşamadım dedi.' çocuk:'benim şimdiye kadar iki ilişkim oldu,sen her şeyimi anlatabildiğim 3.kişiydin.ama ne sana gelebiliyorum,ne de senden gidebiliyorum.hiç mi fark etmedin dedi kıza hiç mi fark etmedin? seni öperken bile farklıydım ben,sarılışım bile farklıydı farketmedin mi.' kız titrer ses tonuyla:'farkettim,farketmem mi ama bilemedim hep uzaktın' dedi. o an ki yıkılış. birbirlerini seven iki insan konuşmadığı için yanlış anlıyorlar birbirlerini. çocuk diyor kıza'bana erkekleri anlatırken sinir krizleri geçiriyordum da belli etmiyordum.' arkasından kız devam etti: 'sende kızlarla konuşuyordun.' çocuk buruk bir gülümseme ile 'kafam dağılsın diye çirkin çirkin kızlara yazdım' dedi. üstüne senin geçmişin dedi kıza. kız haiff utangaçlıkla geçmişini anlatmaya çalıştı ama olmadı. geçmişte şans vermemesi gereken herkese şans vermiş,tek şans vermesi gereken kişiye şans veremiyor. peki neden.geçmişte ayağına takılan şeyler yüzünden. konuşmamazlık yüzünden aylarca ayrı geçen günler var.peki neden ?. ikisi de içinde ki sevgiyi söylemek için aylar sonrasını mı beklemişler. konuşmaya devam etmişler.çocuk:'hayatına biri girerse benimle konuşur musun?' kız:'yapamam,konuşamam,bakamam sana' çocuk:'o zaman bizim görüşmemiz,hayatımıza birileri girinceye kadar demek'dedi. o boğazda düğümlenen şeyin anlatımı zordu. kız:'umarım daha iyisini bulursun'dedi. çocuk ise:'daha iyisini şimdiye kadar hiç rastlamadım'diye bitirdi konuşmayı. o gün birbirlerine sarılıp ayrıldılar. ne birbirlerine gelebildiler,ne de gidebildiler. birbirlerinin mutlu olmalarını elbet istiyorlar,ama hayatlarına birileri girerse kopacaklarını da biliyorlar. keşkeler. hayatta bir insanı en çok kahredecek en büyük şeyin keşkeler olduğunu anladılar." iyi akşamlar.. (anlatım bozuklukları için kusura bakmayın.)

vizesine kadar dersine girmeyip üstüne vizesine de çalışmadan girdiğim olasılık sınavından 50 aldım. niye çalışmadım diye pişmanım şu sıra ama finalde yine çalışmadan girip 10 falan alacağım için birazdan geçer.

beni sevmeyeceğini bile bile sevdiğim. hemde çok sevdim. ama o bu gün bana aramızda bir şey olduğunun ima edilmesinden bile rahatsız olduğunu söyledi. onu sevdiğim için pişman değilim sadece başıma gelecekleri bile bile bunu yaptığım için pişmanım.

genelde pişmanlık hissetmem bir şey olmuşsa olmuştur pişman olup napacağım

dün gece bi bok yedim çok pişmanım lan.. (bkz: çok sarhoştum hatırlamıyorum) kimi kandırıyorum lan her şeyi hatırlıyorum lakin çok pişmanım, it gibi pişmanım.. affet beni lütfen..

ne yaparsan yap daima pişman ölüceksin. belki yaptıklarından belki de yapmadıklarından. -dostoyevski.

pttyle degil de daha hizli getiren bir kargoyla yollattirip sarma yemek varken bi cafe bistroda hamburger isteyip hamburger ekmeginin tahta gibi olmasi tum pismanligimi ustume yukledi, tesekkurler.

bugün katıldığım workshoptur sabahtan akşama kadar güneş altında çalıştık, bembeyaz tenim esmer oldu, güneş çarptı geçmeyen bir baş ağrısı hediye etti. bitiğim şu an bu çocuk ağlar.

sabah kesin pişman olacağım uyumadım diye.

yaptığınız bir şey için pişman olmak mı ? yoksa yapmadığınız şeyler için pişman olmak mı ? . bence bir şeyden pişmanlık duyuyorsanız eğer , bunun bir sebebi olmalı. ayrıca yaptığınız şeyler için pişmanlık duymak bence daha avantajlı , en azından aklınızdaki keşkeler ve ihtimaller yok olmuş olur .

başkasının pişmanlığı olacağıma kendi pişmanlığımı yaşarım.

geçen sene çok yakın bir arkadaşımla bir "yanlış anlaşılma" yüzünden tartışmıştık. tartışırken biraz fazla kendimden geçiyorum. o zaman da öyle olmuştu. "haksızken haklı çıkmaya çalışıyorum" gibi kesinlikle değil, "haklıyım bu yüzden haklı olduğumu sana da anlatacağım" gibi :d tam bir sene sonra, bugün, aslında hatalı olanın ben olduğumu öğrendim. arayı bulmuştuk zaten uzatmadan ama o zamanki söylediğim şeyler falan şimdi içime dert oldu.

son bir yılda attığım istisnasız her adımdan duyduğum his.

"Yaptığımız şeyler için pişmanlık zamanla geçer, ne var ki, yapmadığımız şeylere pişmanlığın çaresi yoktur" Sydney J. HARRIS

İnsanoğlunun yaşayabileceği en ağır duygulardan.allah düşmanımın başına vermesin.

kerpeten ali pişmanlığı diye de bir şey var

Yaptıklarımdan dolayı değil ama zamanında yapmadığım davranışlar için sıklıkla pişmanlık duyuyorum.

Pişmanlık insanın ruhuna kara bulut gibi çöker. Bunaltır, strese sokar.

Pek yaşamadığım duygu. Olan olmuş, olmayan olmamış. Napalim simdi? Zamanı geri alamıyoruz ki. Duzeltebilecegimiz bir şeyse sonuna kadar çabalamak allahin emri ama yapılacak bir şey kalmamışsa kendini harap etmenin de manası yok. Kabullenmek lazım.