kilise

çanları çalınca kalkıp gidesim geliyor vallahi çok etkileyici bi ses ya.

mimari olarak kusursuzlar. yüksek tavan olmaları bunda çok etkili. asla nem olmuyor.

tek camili kuzguncuk'ta 3 tane mevcut olan hristiyan ayin yeri ve sanırım 1 tane de sinagog var. (sinagog'dan emin değilim) geçen dönem bunun farkına vardığımda bayağı bir garipsemiştim.

st. antuan kilisesi ‘nde mum dikip dilek dilemişliğim vardır. adamlar resmen yapmış, insanın din değiştirip vaftiz olası geliyor. ama bizim buraya da bi camii yapıldı çok lüks, klima falan var. bakalım iyi olan kazansın

(bkz: evde kendi kilise ortamını yaratmak) https://www.youtube.com/watch?v=6xUnSVTh8fI geceleri odamda mum yakıyorum diye teyzem sende bi şeyler var diyip duruyor... cinlenmişim alkjldj peki cinlerin bundan haberi var mı? hediyelerin en güzeli mumdur, aksine iddia edeni yakarım lol.

t: “Hristiyanlıkta ibadet etmek ve bazı diğer dini vazifeleri yerine getirmek için tahsis edilmiş halka açık bina, tapınak. Yunanca ekklesia kelimesinden türemiştir.” (bkz: wikipedia) mimarı olarak şahane yapılar ya, özellikle balat’taki meryem ana rum ortodoks kilisesi. dışı da içi de ayrı güzel hepsinin, her yerinde küçük ve şahane detaylar var. lisenin son yılı gittiğim okulun tam yanında kilise vardı. okul çıkışları çoğu öğrenci gidiyordu, birkaç kere ben de gittim. aşırı tatlı bir amca vardı, içini gezdirip bir şeyler anlatıp -tek hatırladığım şey ezan okunduğunda biz de buradayız demek için çan çalmaları- incil vermişti. müslümanların çoğu hristiyanları camiye bile sokmaz, asıl hoşgörü dini bizimki değil bence.

Bir kere girdim, taksim veya istiklal'de mumlar felan sanki harry potter sahnesi gibiydi.

bir katolik bir de ortodoks kilsesine gitmiş, ikisinin de ayinlerine katılmıştım. katoliklerin kilisesini daha modern ve renkli buldum. her yerde allah yazması ise ilginç gelmişti bana. e napalım tanrımmm diyen dublajlı filmlerle büyüdük meğersem adamlar da bizim gibi allah diyormuş. hatta papaz, maşallah, elhamdülillah falan diyordu. katoliklerin ayini türkçe dualar ve ilahilerden oluşuyordu. hepsinden sonra ayinin bitmesine yakın papaz önce incil'den bir sayfa okumuş en son da latince dua etmişti. papaza ayine katılabilir miyiz diye sorduğumuzda elbette, bizim kapımız herkese açık diyerek elimize birer ilahi kitabı vermişti. bir tek, kutsal meryem, allah'ın annesi demeleri bana saçma geldi. tamam belki mecazi anlamda söylüyorlar ama yoktan var olmuş ve yoktan var eden bir varlığa inanıyorsan, mecazi de olsa bir anne figürü bana saçma geldi. bir de papazın yardımcısı küçük bir çocuk vardı. kırmızı kafalı, çilli, yakışıklı bir çocuktu. bize kiliseyi gezdirmişti. süryanilermiş. adı da emanuel'di. okula gitmeyi çok istiyorum ama gidemiyorum, almıyorlar, bir takım problemler var, hristiyan olduğum için istemeyenler oldu demişti. üzülmüştük. bir tek komünyon ayinine katılma iznimiz yoktu. işte o zaman anlamıştı cemaat bizim hristiyan olmadığımızı. müslüman olduğumuzu ve merak ettiğimiz için ayine katıldığımızı söylediğimizde çok şaşırmışlardı. hatta bir tane de çocuk vardı orada, yirmili yaşlarında. bize sümüğünü bile sürmek istemezmiş gibi bakıyordu. hristiyan olmaya çalışıyormuş. bizde beş yıl sonra hristiyan olunur, o her beş yıl kiliseye gelmeli ve görevlerini yerine getirmeli demişlerdi. sürekli kutsal meryem, allah'ın annesi diye tespih çekiyordu. sonra ortodoks ayinine katıldık. kimse yoktu. sadece yaşlı bir kadın ve kocası vardı. zaten adam da papazdı ve galiba rumcaydı okudukları dualar. şarkı söyler gibi, hızlı hızlı okudular. sonra bizi görünce şaşırdılar. kimse gelmiyormuş. küçük bir kiliseydi ve katoliklere göre resim falan pek yoktu. birbirimizle konuşmaya çalıştık ama ne ingilizce ne de türkçe konuşabiliyordı, sadece rumca biliyorlardı. el kol hareketleri ile kör körüne konuşmaya çalıştık. yine de kelimeler olmadan ilk defa birileriyle anlaşmıştık. bizim müslüman olduğumuzu ve meraktan geldiğimizi anlayıp gülmüşlerdi ve elimizi sıkmışlardı, sevecen bir tavırla. sonra küçük küçük adımlarla yavaşça yollarına gitmişlerdi. en sevdiğim şeyse mum yakmak oldu. daha önce de meryem ana'nın evinde yakmıştım. gerçi benim mum yakma ritüelim biraz tuhaftır. önce bir fatiha okur sonra dua ederim. hristiyan ve islam'ın kendimce bir sentezi. seviyorum böyle birleştirmeleri. kendi kendime aslında bir arada da yaşayabiliriz demek ister gibiyim. çünkü önemli olan insanın kalbidir, neye inandığı değil.

Katolik, ortodoks ve protestan kiliselerini gezmişliğim var. Protestanların ayinlerine katıldım. Herkes çok tatlı, cana yakın davrandı. Çokça da farklı pastörler, patrikler tarafından ziyaret edildiği için çok fazla din bilginiyle konuşma fırsatım oldu. Ana pastörden birçok hayat dersi aldım. Düşüncelerini çok severim, farklı bakış açıları kattı bana