sonbahar

eylül-ekim-kasım aylarını içine alan mevsim. kuzey yarım küre için geçerlidir.

23 eylül 21 aralık arası.

(bkz: en güzel mevsim) her yer daha bir güzel gözükür. ne üşütür ne terletir.

mevsimlerin ağa babası. mis gibi. oksijene doyuyorsunuz resmen.

(bkz: sonbahar damlardı damlarımıza)

özcan alper'in güzel filmi. filme dair kendisiyle de sohbet etme şansımız olmuştu. kaliteli filmdir. soundtrack'i de şahanedir. başrolleri onur saylak ve megi kobaladze paylaşmıştı. görüntü yönetmeni de müthiş iş çıkarmıştı. film müziği

en sevdiğim ikinci mevsim

an itibariyle 3 gündür içinde bulunduğmuz mevsim. lan temmuz ayı 3 yıl sürdü ağustos ayı 3 gün bu ay ne olur bilinmez. ama çok güzel mevsimdir sonbahar bir şairin en sevdiği mevsimdir bir ressamında öyle bir makale yazarının bir hikaye bir roman yazarının da en sevdiği mevsimdir. çünkü sanat duygusallık kokar sonbahar.

mevsim rüzgarları ne zaman eserse o zaman hatırlarım çocukluk rüyalarım şeytan uçurtmalarım öper beni annem yanaklarımdan güzel bir rüyada sanki sevdiklerim hayattalarken hala akşama doğru azalırsa yağmur kız kulesi ve adalar ah burda olsan çok güzel hala istanbul'da sonbahar

çok babacan bir mevsimdir. bir sürü şaire, ressama ve yazara iş vermiş, karınlarını doyurmuştur. hani yeşilçam'ın hulusi kentmen'i var ya, tam olarak mevsimlerinde hulusi kentmen'i son bahardır işte. yapraklarını döker, böyle ağır ağır kasvete doğru yol almaya başlar gökyüzü. biri çıkar kurşuni renkler şarkısı yazar mesela, biri eylül'de gel der. istanbul'da sonbahar diyenler çıkar, isyan edip sonbaharın derdini sorgulayan halil sezai alır sazı eline. kasım'da aşk başkadır diyesim kaçtı, yine aylardan kasım diye kutlamalar yapılır. "en sevdiğim mevsimdi, sarı sonbahar" der candan abla. hasılı kelam sonbahar ekmek teknesidir. aşka, hüzne, aşkın hüznüne bahane olarak kendini feda etmiştir. ya da ettiler, bilemem. ben sevmem sonbaharı, karnını doyurduğu kişiler sevsin, sever gibi yapsın ya da. ben açım, aç ayı oynamaz. yaşasın akdeniz akşamları!

tüm yıl tek mevsim sonbahar olsa gık demem sanırım. o kadar güzel ki. yağmurlar, sararıp dökülen yapraklar, havada tatlı bir serinlik. ama kısa sürüyor işte.

hüznün mevsimi.. ve aşk en çok bu mevsime yakışıyor

gelince herkesin bi anda cemal süreyya olduğu mevsim.

en güzel mevsim. ne sıcak ne soğuk. sararmış yapraklardan, o hafif esen rüzgârlardan, yavaş yavaş başlayan yağışların güzelliğinden bahsederdim ama edebiyat yapmak istemiyorum.

yılın en sevdiğim, en mutlu olduğum zaman dilimi.

ağaçların her bu mevsim kaybettiği senken benim olmamanın yaşamak kadar çok değil üzüntüsü -canfeza

elim titreyerek yaktığım sigaraları özlemişim. yaptığım acı kahveleri özlemişim. o yaz geceleri dinlediğim manuş baba-haberin var mı? parçasının yetersizliğini bir kez daha hissettim. o parça çalarken kahvem soğucak sol ayağım soğuktan titricek o şarkı o zaman güzel çünkü. sonbaharın ruhuma kattığı herşeyi özlemişim. birini sevmesem de içinde uyandırdığı o sevgiyi özlemişim. üşümemek için yaktığım sigaraları özlemişim. hoşgeldin sonbahar. hoşgeldin ruhumuzu temizler gibi yağan yağmurlar. ve bize sevginin illa somut birine verilicek bişey olmadığını gösteren tek bahar hoşgeldin.

evden çıkarken giydiğin ceketi eev dönerken elde taşıdığın mevsim

derdi nedir bu sonbaharın, neden soldurur tüm gülleri?

ölü yaprakların üstünde yürümek çok huzur veriyor be. bu arada bir kış değilsin ama yazdan onlarca kat daha iyisin.

en güzel mevsimdir, tüm güzellikler onda saklıdır. sararmış yapraklar üstünde yürümek arada esen hafif soğuk bi rüzgarla saçlarının savrulması ve burnununa kendi parfümünün kokusu gelmesi vb detaylar bu mevsimi zirveye taşır.

paltoyu çekip sevgiliyle el ele sokaklara mutluluk yaprakları dökmemiz gerekirken bayide titreyerek ilk yarı 1.5 üst aradığımız mevsim.

"ilkbaharda bir hevesle açtığı yemyeşil yapraklarını sarartıp dökerken, gök bu ayrılığa dayanamamış ağlıyordu. o üzülmesin diye şarkı söylüyordu rüzgar ve göğün gözyaşları bu ritme ayak uydurmuş, birlikte beste yapıyorlardı. bu besteler saçlarımı ıslatıp ahfa bir ezgiyle savururken ben üşüyordum..."

eskiden böyle bi mevsim vardı.yere düşen yapraklardan çıkan sesler filan baya güzel olaydı.ama artık yazdan sonra direk kışa atlıyoruz.amına koydunuz lan dünyanın

en sevdiğim mevsimdir.eylül ve ekimdeki o yazdan kalan hafif serin hafif ılık havalar... ne kış soğuğu nede yaz sıcağı.yaprakların hafif sarardığı o zamanlarda kamp yapmak ve doğa ile başbaşa kalmak kadar huzur verici birşey yoktur.

hüzünlüdür. ıslak sokaklar mevsimidir. yalnızlığın en hisli yaşandığı zamanlardır. yaprakların önce sarı, sonra kahverengi ve kırmızı renge dönüşmeleriyse her şeyin yavaş yavaş tükendiğini, zamanın geri gelmeyeceğini, her güzel şeyin zamanla bittiğini insanlara bir kez daha kanıtlar. bu olayın açıklamasına gelirsek; bildiğimiz gibi bitkiler de yaşayan birer organizmadır. yaprakların sağladığı organik maddelerden yararlanarak beslenirler. kullanmadıkları maddeleri de dışarıya atarlar. ama bu maddeleri sonbahara dek bünyelerinde bulunan bezlerde saklarlar. yaprak dökme zamanı geldiğinde ise, ağaç, yapraklarda bulunan tüm yararlı maddeleri özümler ve geriye kalan işe yaramaz maddeleri yaprakları ile birlikte doğaya döker. yaprağa sırasıyla sarı, kahverengi ve kırmızı rengi veren de budur.

yaşar nabi nayır'ın bir şiiri. altın rengi gözleri yanan bir semaverdi ilık bir çay kokusu akardı saçlarından. yanmanın lezzetini onda hissettiğim bir an ve yazın sevgisini bana önce o verdi. yaz gibi iri olgun meyveleri severdi, bir çocuk gibi şendi ve gülerdi her zaman bir mevsim gözlerinden içime doldu cihan ve güzel yaz günleri ne çabuk geçiverdi. artık donuk bir cam var mavi gökler yerinde. güneşi benden çalan o sıcak bakışlardır, ve yazı o götürdü mutlak beraberinde. en güzel rüyaların bile bir sonu vardır: bir bahar rüzgârından alarak bir sabah hız mevsimlerin ömrünü yaşamıştı aşkımız. onu şimdi kaybettim ve şimdi sonbahardır.

yaprakların sararmasından daha fazlası

doğduğum mevsim

da poet'in enfes şarkısı. nakaratı, beat'i ve lirikalitesi muazzam güzellikte. "mevsimler bana inat sonbahar her seferinde." sonbahar --- spoiler --- ya bak yine. meçhule doğru adımlarım hızlanır yalnız başımayım yağmur başımı ıslatır sokak eskimez, sokak herkesin aynası kavgası bitmez, malum herkesin var bi' damgası sonsuza rötarlı yine güneşin doğuşu ışıklar sönünce birden karanlık konuştu yıldızlar avuç içime saklanıp doluştu bulutlar öfkelenip yine rüzgarla boğuştu buharlaşıp karıştım gökyüzünün yüreğine bir yanımda sonbahar, fırtınalar diğerinde bilmedin, çekildim cümleler giyip üzerime bi' şarkı oldum çaldım dans edip gölgelerimle tozlu bi' plak döner aklımın caddelerinde kaybolan sayfaların hayalden tümcelerinde çift düzine sene zamanın kor ateşinde mevsimler bana inat sonbahar her seferinde ağır ağır geliyor sonbahar yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar ağır ağır geliyor sonbahar yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar kirlendi ışıkları caddelerin cebimde ıslıklarım hepsini sarhoşluğa besteledim yaşamak kadar eski hikayenin kökleri zaten hayat dediğin bi' kaç perde gösteri bir rolüm yoktu herkes rollerini arıyorken renkler ve sesler başucumda duruyorken bir kaç milyon sene gözümde uyku yok gene yatağımda ölü ve soğuk bir argo yatıyorken uzaklaştım şehir benim kadar donuktu benim kadar buruk sonbahar gibi soğuktu duvarlar konuşmaz sessizliğe tutuklu küskün mimiklerine maskeler mi umut ben bi' yol bulup tutundum yolun zamanın ötesine güç alıp hicivden, hayat karıştı nefesime çift düzine sene zamanın kor ateşinde mevsimler bana inat sonbahar her seferinde. ağır ağır geliyor sonbahar yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar ağır ağır geliyor sonbahar yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar ağır ağır geliyor sonbahar yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar ağır ağır geliyor sonbahar --- spoiler ---

sanırım sözlükte nickni en çok beğendiğim yazarlardan biri. var ol :")

allahu ekber biri benimle ilgili bir şey yazmış jnsjsns

"durgun havuzları işlesin bırak yaprakların güneş ve ölüm rengi sen kalbini dinle, ufkuna bak. düşünme mevsimi inleten rengi elemdir mest etsin ruhunu eser rüzgarların durgun ahengi. yan yana sessizce mevsimle keder hicrana aldanmış kalbimde gezin esen rüzgarlara sen kendini ver..." (bkz: ahmet hamdi tanpınar)

sonbahar mevsimi bitene kadar hüzünlü olurum, sebepsiz ruhsal çöküntü içinde olurum. aynı zamanda çok severim. hırkalara sarılmak, parmakuçlarımda soğuğu hissetmek hobimdir.

galiba artık en sevdiğim mevsim eskiden nefret ederdim

az kaldı geliyor güzel mevsimim..

en sevdiğim mevsime geldik , yapraklar sararacak , gök gürültülü yağmurlar yağacak . sonbahar , hüzündür; hüzün ise , ben demektir . özdemir asaf

mersin hala yaz puu senin gibi şehrin

sikik mevsim

tam da fonda "mevsimlerden sonbahardayım" çalıyorken...

aga mevsim gibi mevsimdir sonbahar candır can.. ne kış gibi üşütür ne yaz gibi yakar serindir efil efil.. tenini sıyırıp geçen ama üşütmeyen rüzgarıyla insana ferahlık ve rahatlık verir aynı zamanda sarı yapraklarıyla hüznün melankolinin ve şiirin mevsimidir sonbahar..

"ben bi' yol bulup tutundum yolun zamanın ötesine güç alıp hicivden, hayat karıştı nefesime çift düzine sene zamanın kor ateşinde mevsimler bana inat sonbahar her seferinde." link

ilkbahar ne kadar neşeli bir mevsim ise sonbahar da bir o kadar hüzünlü

baharları seviyorum ama onu daha çok.

ya ben ne giyicem sorusunun belirdigi mevsim. cidden ya ben yarin ne giyicem. tişört giysem usurum kazak giysem öğlen sicak olur. gömlek giysem aksama soguk olur. ustune ceket alsam sabah yeterince ısıtmaz. yarim saat oldu abartmiyorum,dolabin onundeyim. asla bulamiyorum ne giyecegimi snchds

çocukken en sevmediğim mevsimdi. sonbahar bana çok karamsar gelirdi. hava hep kapalı, her şey solgundu. şimdi garip bir şekilde en sevdiğim mevsim sonbahar. mevsimin renkleri ve yağmurdan sonraki toprak kokusu ve tabi ki yağmurun kendisi... yağmur yağınca, yok gürleyince monoton hayatlarımızda bir değişiklik oluyor. yağmur her şeyi sıradışı kılıyor. en basit eylemlerden biri olan yürümek bile yağmurda farklı.