"ilkbaharda bir hevesle açtığı yemyeşil yapraklarını sarartıp dökerken, gök bu ayrılığa dayanamamış ağlıyordu. o üzülmesin diye şarkı söylüyordu rüzgar ve göğün gözyaşları bu ritme ayak uydurmuş, birlikte beste yapıyorlardı. bu besteler saçlarımı ıslatıp ahfa bir ezgiyle savururken ben üşüyordum..."