fakat müzeyyen bu derin bir tutku

Erdal Beşikçioğlu'nun kitabı basılamayan bir adamı oynadığı tabiri caizse kadın adına döktürdüğü şahane sözlere sahip filmi. https://www.youtube.com/watch?v=Q9Soy9msTws

bir ilhami algör romanıdır.. romanını okumadım fakat filmi için "roman gibi" diyebilirim rahatlıkla.. bir roman gibi, bir kitap anlatımıyla çekilmiş gibi.. amirim her zamanki gibi oyunculuğunu konuşturmuş, sezin akbaşoğulları ise müzeyyen karakterine çok yakışmış.. tekrar izlenebilirliği olan filmlerden..

Buluşsaydık ne olurdu ? dedim Oturur çay içerdik, küçük bardaksa 1, büyükse 3 şeker atardım sende çayını alırdın içiçeksen içerdin içmeyeceksen önünde dururdu, hatta sıkıldığında çay kaşığıyla bile oynayabilirdin dedi. Bi ara “sarılırdım” desin istedim Sonra boşver dedim kendime Herkes sevdiği adamla karşılıklı çay içemiyor bu ülkede, boşver..

Sezin akbasogullarina asik ettiren filmdir

kitabı edebi olarak güçlü değildir. ne hikaye, ne dil beni tatmin etmedi klasik yeni dönem edebiyatı.

başıboş bir yazarın başıboş güzel bir bayana çetrefilli aşkı. bazen hiç aşık olmamak rahatliktir.

ilhami algör ün ortaya çıkacağını tahmin etmediği durumlara sebep olmuştur; fakat yusuf bu derin bir kuyu fakat müezzin bu derin bir uyku jhfjsdh

ya neden bilmiyorum ama en sevdiğim 3. erdal beşikçioğlu filmi. adam yine en iyisi!

adamın bu cümleye aldığı cevap "sapıkça ve tek taraflı bi tutku". insan üzülüyo tabi ama diğer kitabının ismi albayım beni nezahat ile evlendir olunca geçiyo.

"bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki" repliğiyle aklıma kazınan film. bir de adamın durup dururken müzeyyen diye seslenişi, sırf kadın cevap versin diye.. enteresandı.

dün su gibi içip bitirdiğim bir ilhami algör kitabı. gerçekten harika. altını çizeceğiniz bir çok cümleye sahip.

"bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki" sevdim be.. vallahi.

atıştırmalık gibi kitap. keyifle hızlıca okunur.

o kitaptan, o güzel film nasıl çıkarılmış anlamadım.

1 yıl önce filmini izlediğim, arkadaşta olduğunu görünce alıp birde kitabını okuyayım dediğim incecik kitaptır kendisi. çok detaylı bir analiz yapmayacağım. zira ciddi anlamda ne üslubunu, ne tasvirlerini ne de uygulamaya çalıştığı bilinçakışı tekniğini sevebildim. evli de olsa iç dünyasında yalnız bir adam, kitap yazıyor. kitap hakkında müzeyyen ile konuşmaları var. çok derinlemesine verilmiş duygular yada olaylar yok.okurken boğuluyormuş gibi hissettim. evet karakterin iç konuşmalarını okumayı, onunla aynı şeyleri düşünebilmeyi seviyorum lakin bu kitapta o duyguyu yakalayamadım. nerde (bkz: oğuz atay) kitapları nerde bu. tekniği öldürmüş resmen. filmden farklı bir kurgusu vardı ki ben filmi de çok çok sevmemiştim ama yinede (bkz: erdal beşikçioğlu) o duyguyu bize verebilmişti, filmi devleştiren oydu. rol arkadaşı da ciddi anlamda iyi oynuyordu senaryoda çok iş yoktu o ayrı. üzülerek söylüyorum ki kitabı hissiz ve kasıntı buldum. belki de yanlış bir ruh haliyle okudum bilmiyorum.

filmi kitabından daha başarılı. tabi kitabının ayrı bir tadı var. ikisini de zihnine kazımayanlara ilk kitabı okumaları daha sonra filme geçmeleri önerilir. o zaman ayrı bir zevk alınıyor.

"müzeyyen gibi kadınlar kıskanılır. müzeyyen kıskanılır."

güzel bir kitaptır kendisi. çekilen filmi de çekim teknikleri ve hikaye anlatma açısından kalitelidir zannımca.

başrolünde erdal beşikçioğlunun oynamasından kaynaklı bir türlü sevemediğim filmdir. sen koskoca behzat ç. yi sürekli baksırla gezen değişik bir tiplemeye sokmuşsun nasıl alışayım. başroldeki kızı da sevmemiştim zaten. kitabı filmine bin basar kitabını okuyun arkadaşlar.

"demek sen de yazarsın."

*** “ne olmuştu da, “seninle dünyanın her yerine gelirim,” diyen müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı. nerelere gidiyordu? gelirken getirdiği bakışlar ne dalgaydı? hangisi müzeyyen’di? ya da müzeyyen kimdi? ilk tanıdığım kimdi, şimdiki kim?” ***

kitabı filmden daha güzeldir

"tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksin olanın ruhum olduğunu fark ettim. önemsemedim. yol, bana uygun bir ruh önerebilirdi." bu ve birçok satırın altını çizdiren, güzel bir ilhami algör romanı

+müzeyyen -efendim +hiiiç adını söylemek hoşuma gidiyor

"ya beni etkilemek gibi bir derdi yoktu ya da beğenilmeye çok alışkındı."

(müzeyyenin annesi ölmüştü) "hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin.hiçbişey yapmazdım,teselli etmezdim,gözyaşını silmezdim.sadece izlerdim

327 günlük sözlük yazarı. sadece tek entry girmiştir oda (#456402)

"müzeyyendeki tuhaflığın ne olduğunu sonunda anlamıştım. müzeyyen hiç flört etmiyordu. gözlerini kaçırmıyor, heycanlanmıyor, dili sürçmüyor, dudaklarını ısırmıyor, kendinden bahsetme konusunda en küçük bir heves göstermiyordu. ya beni etkilemek gibi bi derdi yoktu, ya da beğenilmeye çok alışkındı." tavsiyem önce kitabı okuyun, sonra filmini izleyin.

ilhami algörün kitapta anlattığı karakter biraz daha aylak biraz daha sanatçı bir dostumuzdu, filmde o yanlarını tam göremesek de olay örgüsü bu sefer kitaba göre daha çekiciydi -tamamen subjektif- film olarak da kitap olarak da gayet güzel eserler

- diyelim ki gitmedim. seninle beraber olmaya devam ettim. ne değişecekti? - ben senden önce kalkardım, senin uyuyuşunu izlerdim. sonra sen uyanırdın, bana gülümserdin.

kitabını da okuyun filmini de izleyin ....

-müzeyyen +efendim -hiç adını söylemeyi seviyorum.

"müzeyyen" dedim "sende hicran yarasından derin yara var mı?"

beni ammada etkilemişti lan o film

böyle biraz romantik biraz düşünsel kitapları seviyorsanız gayet güzel kitap. 60-70 sayfa falandı zaten hap gibi. uzun zaman oldu okuyalı detaylı yorum yapamıyorum ama sevdiğimi hatırlıyorum.

sadri alışık'lı kısmını çok severim be.

keşke erdal beşikçioğlu türkiye'de yaşamasaydı. emin olun şener şen ile beraber birer hollywood yıldızı olurlardı.

"böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, spartaküs kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, sadri alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. o ağladıkça ben de ağlardım. nedenimi bilmez ağlardım. ağladıkça sadri'ye kıl kapar gıcık olurdum. üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidicikliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, sadri'nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine..."

ben senden önce kalkardım, senin uyuyuşunu izlerdim. sonra sen uyanırdın, bana gülümserdin. ah be şu söze bak.

bu sabah izledim evde boxerla dolaşan sürekli kahve içen behzat ç'ye yakışmayan bir karakter ama arif rolünü erdal beşikçioğlu'ndan daha iyi oynayacak adam tanımıyorum.

"ayna," dedim, "seni bölük bölük bölerim." "denememeni tavsiye ederim," dedi, "bölünerek çoğalırım ve çoğaldıkça fazla suret veririm, hoşuna gitmez."

ya benim pek beğenmediğim bir kitap. bence popüler kültüre hitap eden bir kitap.

--- spoiler --- "fakat müzeyyen bu derin bir tutku" dedim. tırsmaya başlamıştım. haklı olabilirdi. "evet, biraz sapık ve tek taraflı bir tutku" dedi, arkasını dönüp gitti. --- spoiler ---

--- spoiler --- bizim buralarda kadınlar ayıp,günah,yasak üçgeninde sıkıştırılmış vaziyettedir. ama öyle görünüyordu ki, müzeyyen bu üçgeni çoktan yırtmış, yerine bir şeytan üçgeni yaratmıştı --- spoiler ---

--- spoiler --- -müzeyyen -efendim -hiç, adını söylemek hoşuma gidiyor --- spoiler ---

şuan da starda yayınlanan ve harika bir edebiyat dönen filmdir. i̇zlemenizi tavsiye ederim

müzeyyen: diyelim ki gitmedim. seninle beraber olmaya devam ettik. ne değişecekti? arif: sabahları beraber uyanırdık. ben senden önce kalkardım. senin uyuyuşunu izlerdim, sonra sen uyanırdın. bana gülümserdin. sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatlerinde şekersiz içtiğini biliyor olurdum, o ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim. sonra, en çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum. sonra dışarı çıkardık. dışarda yağmur yağıyor olurdu. biz şemsiyeyi almazdık. sırılsıklam olurduk. sonra sen bana sokulurdun ama saçağın altına hiç girmezdik. sonra sen üşütürdün. ayakların buz gibi olurdu. ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. sonra bayramları babaannenin mezarını ziyaret etmeye giderdik. hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. orada öylece ağlayışını izlerdim senin. başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. sonra… sonra hiçbir şey yapmazdık. öylece otururduk. çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.

kitabını okudum, filmini izledim doyamıyorum. bu kadar akıcı bir ayrılık hikayesine doyamamak hayatımın ne derece ayrılık üzerine kurulduğunu perçinlemiş oldu.

filminde erdal beşikçioğlunun boxer'lı halini habire görmeseydik daha iyi olabilirdi keşke adama şort felan giydirseydiniz 😂