fakat müzeyyen bu derin bir tutku

"bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki"

ulan bu filmi izledikten sonra kendi cinsimden nefret ettim resmen

"aslında, tam diye bir şey yoktur," dedim, "her tam, bir üst yarımın alt basamağıdır. yani yarım da bir bütündür."

geçen akşam arkadaşla viskilermizi yudumlarken açıp izledik.mükemmel bir film mükemmel.bu filmi izlemeden geçirdiğim günleri hayatımda boşa geçen günler addediyorum :d en kısa zamanda kitabını da alıp başlayacağım.

bu gece iş edip izleyeceğim seni aklımın bir köşesindeydin kavuşmak bu güne nasipmiş

okuduğum en iyi bitiş cümlesine sahip ikinci kitap --- spoiler --- bitse ne olur, bitmese ne? --- spoiler --- i̇lki için (bkz: the catcher in the rye)

"müzeyyen... fena halde müzeyyen... işte benim aşık olacağım kadın böyle bir kadındı. bir erkeğin gelip kendisini almasını beklemeyen, ayıplardan, yasaklardan korkmayan. ama tabii şöyle bir sorun da var. oyun kurucu kadınlar oyunu bozmaya da yatkındırlar. bizim buralarda kadınlarımız ayıp - yasak - günah üçgenindedir. ama öyle gözüküyordu ki müzeyyen bu üçgeni çoktan yırtmış, yerine bir şeytan üçgeni yaratmıştı." . "bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki?" . "belki de ayrılıklarla az acılı bir ölüm provası yapıyoruz. ne kadar çok ayrılık, o kadar hazırsın ölüm acısına."

çok güzel bir kitap olmakla beraber filmi de çok güzel. çok bilinmeyenli soruların cevaplarını arardık

filmde o kadar alıntılayacak söz var ki resmen erdal beşikçioğlu'nun ağzından çıkan her kelime altın değerinde. (bkz: " fakat müzeyyen, gemi batarken atılacak ilk yük bendim senin için. ")

refleks oldu " orospu müzeyyen" diyip duruyorum her denk gelişimde

bok gibi bir kitap

kötü kitap, kötü film...

ne çok iyi ne de çok kötü kitap/film. neden böyle düşündüğümü yazmıyorum. nasılsa kimse yazmamış.

Kitabını okurken tam olarak yerine oturmayan şeyler vardı. Yani mekan kişi olarak değil ama diyalogların sürdüğü o anlar yerini bulmamıştı. Filmde ise o anlar yerini buldu hizalandı. Film boyunca aktı.

şu ana kadar okuduğum en sıkıcı kitap. bi çok şey havada kalıyor. kitap çok kısa olmasına rağmen sanki 600 sayfa okumuş gii yoruldum

'aynı kitabı okuyup farklı yerlerin altını çizmişiz'

Filmde geçen can alıcı replikler tam liste. Blogumdan aldım umarim bi bokluk çıkmaz copy pastede gdgdgdc. " Hikaye " dedim. " Gel seninle anlaşalım. Sen yarım kal, adını da yarım kalan hikaye koyalım. " " Sen zaten neyi tamam ettin ki? " dedi bana... -------------------------------------------------------------------------- " Aynı kitabı okuyup farklı yerlerin altını çizmişiz. " -------------------------------------------------------------------------- " Ne olmuştu da, "Seninle dünyanın her yerine gelirim," diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı? " -------------------------------------------------------------------------- “Aslında, tam diye bir şey yoktur,” dedim, “her tam, bir üst yarımın alt basamağıdır. Yani yarım da bir bütündür.” -------------------------------------------------------------------------- " Fakat müzeyyen, seninle bir olurumuz yoktu. Ben olmazlara rağmen sevdim. " -------------------------------------------------------------------------- " Gidene güle güle denir, canımın içi. " -------------------------------------------------------------------------- "Ayna," dedim fısıltıyla. "Buyurun benim," dedi. "Ayıp olmuyor mu ayna?" dedim, "Bizi burada yanlış pozisyonda, dış kapının mandalı gibi gösteriyorsun. İlgisiz, alakasız, yabancı ve arkasında koridor boşluğu duran ve hani geri dönüp o boşluğu kat ederek, daire kapısına yönelebilecek ve hatta yönelmesi gerek biri gibi. -------------------------------------------------------------------------- "Nasıl görünmek isterdin?" dedi. Bu tavır, bu kendinden çok fazla emin, ukala tavır beni öldürürdü. "Ayna," dedim, "seni bölük bölük bölerim." "Denememeni tavsiye ederim," dedi, "bölünerek çoğalırım ve çoğaldıkça fazla suret veririm, hoşuna gitmez. " -------------------------------------------------------------------------- " Hanım efendi ben size değil resminize aşığım. " -------------------------------------------------------------------------- " fakat müzeyyen, gemi batarken atılacak ilk yük bendim senin için. " -------------------------------------------------------------------------- " Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi’ni bıraksalardı. Ne alakaysa? " -------------------------------------------------------------------------- "Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri’ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri’nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine... " -------------------------------------------------------------------------- "Ah Müzeyyen! Sana da yazıklar olsun. Tek kötü ben miydim? " -------------------------------------------------

bir müzeyyene düştüm bana da bu filmi izletti anla diye ne ile uğraştığını. hadi hayırlısı be hadi hayırlısı

Filmde arif karakteri paris texas filmindeki travis'i hatırlattı bana. Kitabını okuduğumda sevmiştim filmi nedense daha çok sevdim. İlk sahnelerde ideal kadın makarası dönerken bir abinin "ne bu ya kopenhag kriterleri gibi!" şeklindeki ayarı güldürmüştür. "Bazen aynada başka bir kadın görüyorum, benim tam zıttım. Ben ne kadar ev haliysem o, o kadar sokak. Ben sokulgan isem, o başını alıp giden." https://i.hizliresim.com/fMkAen.jpg

En sevdiğim romanlardan biridir. Kolay kolay kimseye kitap hediye etmem. Çünkü kitap, onu okumayı bilene hediye edilmelidir. Bana göre birine kitap hediye etmek, hele de altı çizilmiş bir kitabı hediye etmek '' Seni seviyorum'' la eşdeğerdir. Benim için çok değerli birine bu kitabı armağan etmiştim. İlk olarak kendim okuyup, kendimi bulduğum cümlelerin altını çizmiştim. İlk sayfasına da birlikte çekildiğimiz ilk fotoğrafımızı yapıştırmıştım. Tabi hediye ettiğim kişi, kitap hediye etmenin benim için ne ifade ettiğini hiç bilmedi. Büyük ihtimalle de hiç bilmeyecek. Neyse... Güzel bir alıntı bırakmak isterim buraya da: ''Fakat müzeyyen, seninle bir olurumuz yoktu. Ben olmazlara rağmen sevdim.'' https://www.youtube.com/watch?v=Udr86aev3FE'

'bazen sadece bir çıt sesi duyarsın, bu sesi duyduğun zaman da gitmen gerekir.'

'Bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki.'

ilhami algör'ün bir eseri. çok kısa, güzel bir kitap. kurulan cümleler, bakış açısı mükemmel. okumadan önce filmi izlediğim için bir pişmanlık vardı içimde fakat artık kalmadı. aynadaki kadın benim zıttım," demişti, "ben ne kadar ev haliysem o, o kadar sokak. ben sokulgan isem, o başını alıp giden. ben gündüzüm, o gece... çapkın, güçlü, özgür. tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyordum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim. önemsemedim. belki de ayrılıklarla az acılı bir ölüm provası yapıyoruz. ne kadar çok ayrılık, o kadar hazırsın ölüm acısına. puan: 8.5/10

Benim için kitabın da filmin de yeri ayrıdır ve özeldir(benim -depresyon- filmimdir.) 'her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, bir durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik bir iskemle, o da yok muydu bu dünyada?'

başlıktaki entry'leri okuduktan hemen sonra sipariş ettiğim kitap. şimdiye kadar okumamış olmam benim ayıbım tabii.

kitabı çok güzel fakat ilginç bir anlatıma sahip. film ise mükemmel olmuş. o da kitap gibi bir tık karışık. her ikisi de gayet güzel. tavsiye edilir.

"Hikaye" dedim. "gel seninle anlaşalım. Sen yarım kal, adını da yarım kalan hikaye koyalım." "Sen zaten neyi tamam ettin ki?" dedi bana. "Aslında tam diye bir şey yoktur" dedim. "Her tam bir üst yarımın alt basamağıydı yani yarım da bir bütündür." Ve kitabin sonunda ekler; Bitse ne olur, bitmese ne?

Kitabı olduğunu bilmiyordum filmini bir ara merak edip açtım kaybedenler klübü gibi klişe bir şeydi erdal beşikçioğlu’nun oynadığı aşırı gereksiz cool, kafayı sıyırmış naif bir o kadar da kadın avcısı, cihangir boi yazar yani bana boş film geldi. Filmi için söylüyorum bunları hatta ilk 30 dakikası için sonrasını izlemedim.

" 'Ya sevmenin kendisini ya da seven hali ile kendini seviyor' demişti. 'Yani, el çek ilacımdan tabip, kılma derman kim helakim zehri dermanındandır.' "

- müzeyyen + efendim? - hiç. adını söylemek hoşuma gidiyor.

"tütünümü, anahtarımı adlım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim. önemsemedim. yol, bana uygun bir ruh önerebilirdi." diye başlayan ilhami algör romanı.

Hem kitabı okudum hem filmi izledim. İkisi de birbirinden güzel eserler. Okuyun, izleyin.

böyle başlık açıp beni çağırmıyorsunuz ama..

haymatlos

"Şarkıları, acil çıkış kapılarını bulamayanların ve aramaktan vazgeçmiş olanların, koşulları yırtamadığı için kendini yırtınışların ruhlarında yeraltı nehirleri gibi akan Samsunlu Orhan abim işi biliyordu: “Kula kulluk edene, yazıklar olsun." (bkz: fakat müzeyyen bu derin bir tutku)

filmi ayrı güzel kitabı ayrı güzel. tavsiye edilir.

Benim müzeyyen çokk imkansız be