mutsuzluk

insanın ruhunu emiyor bu melun.

Uykum var, sebepsiz yere mutsuzum, yorgunum kısacası osbir çekecek halim yok

dünyanın en güzel duygusu yada daha ıyısını tatmadım bılmıyorum amk

morfin yemiş gibi oluyor insan. hayat devam ediyor ama sen o hayatın hiçbir şeyine ait değilsin. gerçi 35 yıldır hissettiğim en yoğun duygu da bu zaten açıkçası. (bkz: hiçbir şeye ve hiçbir yere ait olmayan insanlar)

gidenlerden bize arda kalan duygu. ya da hiç gelmeyenlerin, gelmeyecek olanların bize hediyesi. yitip giden her şey toprak olur ama siz var oldukça bu duygu baki kalır. gürültüyü, kalabalığı sevmez. sessizlikte, yalnızlıkta gelir oturur başınızın üstüne.

her daim yalnız bırakmayan en sadık en kadirşinas duygum

yine bu duygunun dibini sıyırıyoruz amınakoyim

ara ara ağırlığını arttıran duygu. son birkaç gündür yine üstüme karabasan gibi çöktü. birine de anlatamıyorum hemen ya neyin eksik senin moduna geçiyorlar. bilmiyorum sözlük.

domuz gribinden daha beter, sahte rakı zehirlenmesinden, deli dana hastalığından, bir de tavuklarla ilgili boktan bir hastalık vardı yine bir aralar popüler olan, adını hatırlamıyorum şimdi. aha bir de ondan daha berbat bir durum bu. hatta ve hatta selahattin özdemir'in ingilizce arabesk albüm yapıp, neden böyle bir işe giriştiğini soran muhabirlere; "avrupa'ya hüzün ihraç etmek istedik" cevabından da daha rezil. lan arkadaş, sözde keyifli bir akşam üstü yaşadık amına sokayım. özde değil. öze inemiyor daha yaşadıklarımız. geldik eve. aynı bok. aynı püsür. ishal olup da cıvık sıçan salak bir çocuğun götünde bokla gezmesi gibi bu ırızını siktiğimiin ruh hali de yapıştı kaldı ruhumuza. ayaz kış gecesinde sümüğü donan fukara gibi yüzümüzde gezdiriyoruz bu siktiğimi. artık nasıl ruhumuza, hatta iliklerimize işlemişse şerefini siktiğim, gel de çıkar hücrelerden, dna'lardan. sanki babamız anamızı ağlayarak sikmiş afedersin. anlamadım gitti be.

mutsuzluk yaratılışta hakim olduğumuz bir konu zorla, ayakta sallanarak uyumaya diretilmekle başladı mutsuzluk zorla aşı olmakla ilerledi zorla okula gitmekle gelişti sabah zorla kalkmakla hırçınlaştı ama mutluluk o yaşa kadar hiç uğramadı kumdan kale yapana kadar misket misketi vurana ya da ebesobeyi duyana kadar. peki mutsuzluk mutluluğun abisi miydi hırpalayabildiği ? yoksa üvey annesi miydi masum küçük bi çocuğun ? bence mutsuzluk her gün haraç vermek zorunda olduğu gaddar bir mafyasıydı mutluluğun. her gün hesap verdiği bir büyüğü de oldu vakti geldiğinde. şimdi mutluluk hayal oldu mutsuzluk kimlik ve ne var ki mutluluk sadece özel bir yere giderken sıktığımız parfümken mutsuzluk ne yaparsa yapsın kokusu eskimeyen gitmeyen değişmeyen anne kokusu oldu. mutsuzluk doğuştan yazılı tek gerçekti mutluluksa pazardan arta kalanları toplayan fakir kesim. mutluluk için mutsuz olmak gerekir her zaman. kıymeti bilinsin diye değil; o gaddar mafya namlusunu doğrultmasın diye üzerimize.

"mutsuzluk/hiçlik arasında tercih yapacaksam hiçliği seçerim.daha iyi değil,ama mutsuzluk bir çeşit tavizdir."

alışıldığında mutlu olmak istemezsiniz. ve böyle kişiler hiç çekilmez. silah gibi başkalarına kullanır.

gözünden yaş akamayacak kadar içinin acıyor olması. nefes aldıkça her yerinin paramparça olması. yine içe kapanma, 'benim benden başka dostum yok' feslefesine geri dönüş. için öyle bir acıması ki, konuşmak, ağlamak, nefes almak, yaşamak istememek.

sürekli mutsuzluk hali bir hastalık. insan mutlu olmak isterse olur, mutsuz olmak isterse mutsuz olur. hep mutlu olmakta bir maske. bırakın hayatı kendi haline. üzgünseniz ağlayın mutluysanız gülün.

aklına geldikçe içinin parçalanmasıdır, unutamamaktır.

aynı mutluluk gibi kalıcı değildir. bir gelir, sonra gider. ömür boyu mutsuz yaşayacağına inanmak haksızlık olur.

bugünlerde herkes bir mutlu, sevindirici haberler alıyorlar çevremde.hayır, ben arada sırada mutlu hissetsem de yakıştıramıyorum kendime mutluluğu. son birkaç günde beni mutlu eden tek şey babamın her gün arayıp gelmene....gün kaldı demesi. her şey yalan siz gerçeksiniz bee!!

damarlarimda hissediyorum

bir yaşam biçimi. nefes alırken gelen öksürük kadar nahoş,ramazan davulcusu evde sanmasın diye lambaları söndürüp gitmesini beklediğiniz kadar masum. kısacası mutluluğun ne kadar önemli olduğunu anlatan duygu fırtınası. gün gelir bir şimşek olurda çakarsa hayatınıza endişe etmeyin hep eksik kalacaksınız.

mutsuzluk huydur bende

üzerimde bir şeyler başaramamanın mutsuzluğu var ve bir şeyler başarmak için ne kadar çabalasam da o kadar başarısız oluyorum...

her zaman üstümde olan duygu bir türlü geçmedi lanet şey

umut sarıkaya tipini severim.

şu an her zerreme nüfuz eden duygu hali. engelli olduğum yüzüme vuruldu. kaldırımlara park etmeyin şu arabaları!

her defasında bu sondu deyip, yeni bir ilke başladığını sanmaktı, dün sözlüğündeki mutsuzluk tanımı(m)..

ooo göbek adım

dış etkenler kadar insanların melankolik hellerinden kaynaklandığını düşünüyorum. isteyen için mutlu olmaya, istemeyen için ise mutsuz olmaya sebep her zaman vardır. kastım ciddi problemleri olan insanlar değil, mutsuzluğu adet edinmiş olanlar.

elbet mutlu olabileceğimiz birşeyler vardır. ama biz her zaman bir olay karşısında mutsuzluğumuzu ortaya döktüğümüz ve sürekli onları düşündüğümüz için artık mutluluklarımızı da görmez olduk. bende de durum böyle. bir insan neden kendini mutsuz etmek ister ki, veya bunu bir hastalık olarak mı görür kendinde, bunu ne kadar kişiye söylerse o kadar mı ilgi ve merhamet bekler? bence hepimiz yanlış yapıyoruz. oysaki buraya yazabilecek parmaklarımız bile büyük bir mutluluk sebebi. bir şansımız var onda da mutlu yaşamaya çalışmalıyız.

mutlu ol(a)mama durumu

kişinin bahaneler üreterek kendini üzme olayı

mutlu olanlara sövmektir

:(

yaşamak insana çok yakışıyor be evlat... ama bedenime göre bir hayat bulsam bende yaşayacağım ama olmuyor be işte...

mutsuzluğun kısa sürelisi insanı kendine getirir hayata bakışını sorgulatır uzun süreli olanı üstüne yapışıyo kurtul kurtulabilirsen

yakın arkadaşız

hayatımda hiç bir şey düzgün gitmiyor, bırakıp giden sevgilimde cabası. bir günüm bir günümü tutmuyor bir gece yatarken o kadar mutsuz oluyorum ki uyumak bile istemiyorum gec saatlere kadar twitter, sözlük, instgram dolaşıyorum ve işte yorgun, bitkin bir halde çalışıyorum. başka bir gece ise daha mutlu sanki herşey çok güzel olacakmış gibi umut dolu oluyorum uykuya dalarken. tek bir nedenim var dayanmamın o da sabredersem mutlaka bir gün hepsi gececek ve çok mutlu olacağım.

şuan dibine kadar yaşadığım durum. en ufak bir istek, heves, güç bırakmıyor.

olmasını istediğin birçok şeyin aslında olmayacağını hissedip o şeyi unutmak için saçma işlere kalkışmaktır gülememektir sürekli uzaklara gitmektir

sevgisizliğin sonucu.

baya bi zamandir boyleyim

hayatımızdaki anahtar kelime artık

yoğun bakım kapısındaki girilmez yazısına bakarak iç çekiyorum sadece. mutsuzluk diye tanımlamak ne kadar yeterli bilemiycem

dokuz harften oluşup, insanın hayatla olan bütün bağlantısını kesmesiyi sağlayan kelimedir.

verdiğim değeri hiçbir zaman tam zamanında alamadım. deger verdiğimde değer görmedim değerimi gizlediğimde efsane değer gördüm. sanırım su an yine efsane değer gösterdiğim bir dönem ve zerresini göremiyorum üstüne bir de hak etmediğim seyler duyuyorum.özetle değer vermeyin mutsuz olursunuz

bugün de iliklerime kadar yaşadım mutsuzluğu çok şükür

yine yeniden. daima.

geçmiyor

-bana mutsuzluğun resmini çizebilir misin -başkomiser ? -amina bile korum behzat ç.

zaten kötü herşey, daha ne kadar kötü olabilir diye mutlu oluyorsun, tek mutluluk kaynağım çok mutsuz olmam

çağın hastalığı. insanlığın yeni vebası. kimse kusura bakmasın istemediğim şeyler yaparken asılan suratıma mani olamıyorum. ikinci bir yüzüm yok zira.