öğrenilmiş çaresizlik

bunu bir galatasaraylı olarak söylüyorum; (bkz: galatasaray'ın fenerbahçe'yi kadıköyde yenememesi)

-alıntı- "Hindistan’da filler henüz çok küçükken ayaklarından kalın bir zincirle kocaman bir kazığa ya da ağaca bağlanır. Bağlandığı ilk andan itibaren bütün gücünü ve zamanını bu zincirden ve ağaçtan kurtulmak için harcayan zavallı yavru fil, ne kadar çabalarsa çabalasın başarıya ulaşamaz. Özgürlüğüne kavuşmak için günler geceler boyu uğraşmasına rağmen ne zinciri koparabilmesi ne de kazığı söküp atması mümkündür. Sonucu değiştiremez ve çabalarından vazgeçer. Bu aşamaya gelindiğinde filin ayağındaki zincir sökülüp bir odun parçası bağlanır. Yavru fil bu kez yürürken sürekli odun parçasını görmekte, halen o kazıkta bağlı olduğunu ve asla kurtulamayacağını zannetmektedir. Bulunduğu çevrede dolanır durur; ama hiçbir zaman kaçma girişiminde bulunmaz. Esaretine ve özgürlüğünün hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğine inanmıştır.. Aradan yıllar geçer ve fil iyice büyür. O zincirlerden ve ağaçtan kurtulmak için gereken gücün onlarca katına sahiptir artık. Üstelik görünürde ne zincir ne ağaç ne de kazık vardır. Ortada kırılamayan tek şey olarak ''Filin İnancı'' kalmıştır."

çok kötü bir kafadır. bilimde görüpde olabilecekleri görebilmek ve yaşamaktır.

şöyle mükemmel bir entryle anlatmış kardeşimiz. budur; (#331171)

acıktığında buzdolabına kadar yürüyüp kapağını açamama durumudur. açsan da sonucun değişmeyeceğini bilirsin çünkü...

çok fazla red edilen edilen bireyin bir daha hoşlandığı insanlara duygusunu ben zaten reddedilirim mantığıyla açamaması bunun en güzel örneğidir

Alıştık diyince kimse kızmasın artık,bu çok başka bir boyut artık. Budur.

kısadan açıklamak gerekirse; çaba, uğraş neticesinde istediği sonuca ulaşmayan organizmanın, ne yaparsa yapsın sonucu değiştirmeyeceğine karşı oluşan inanç. (bkz: ümitsizlik) (bkz: depresyon) fakat depresyon daha genel ve görecelidir, bire bir örtüşmez. örneğin; ayrılan bir çiftte herhangi bir tarafın elinden geleni yapması sonucu, kavuşma olasılıklarının olmadığını anlaması.

"biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olmayacağız. hepimiz heba oluyoruz... bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş. reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz. nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz. bizler tarihin ortanca çocuklarıyız... bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık. bizim savaşımız ruhani savaş. ve bunalımımız kendi hayatlarımız." chuck palahniuk

ölüme karşı hiçbir şey yapamazsın

öğrenilmiş çaresizlik, kişinin herhangi bir durumda çok sayıda başarısızlığa uğrayarak, bir şey yapsa da hiçbir şeyin değişmeyeceğini, olayların kendi kontrolünde olmadığını, o konuda bir daha asla başarıya ulaşamayacağını düşünüp, bir daha deneme cesaretini kaybetmesidir.

ne baş belası bir şey bu.bunun yüzünden nice fırsatlar kaçar,nice ilişkiler başlamadan biter ,nice başarılara kapıyı kapatırsın ve daha nicesi öğrenilmiş çaresizlik yüzünden heba olur.

galatasaray'ın kadıköy'de kazanamaması.

birçok kez deneyip başarısız olduğunda çaresizliği öğrenmek ve bir daha deneyememek "nasıl olsa kaybedeceğim" demek

kitabını yazdığım eylem.ne de olsa olmayacak düşüncesi içerisindeyim,durumun farkındayım ancak ne bu durumdan kurtulabiliyorum ne de herhangi bir şekilde yardım alabiliyorum.napcam ya ben?

psikoloji giriş dersinde bu konu beni çok duygusal yapmıştı ya da ben ağlamaya yer arıyodum .s

Türkiye'de çoğu öğrenci bu durumu matematik dersinde yaşamaktadır. Misal ben; matematik benim için hep yapamayacağım bir ders olarak hafızama kazındı. Daha sonra sınava girdim ve kendini gerçekleştiren kehanet cidden gerçekleşti. Belki çabalasam iyi olacaktı ama ben pes ettim.

en güncel hali ile tanım olarak ne şekilde ölürsen öl, kim öldürürse öldürsün, ne için öldürülürsen öldürül günün sonunda hep sen konuşulacaksın katil değil. hep sende kusur bulunacak bir yaşamı gasbedende değil. hep senin adın yaşayacak sözde ve kimse o katile ne oldu bilmeyecek, ilgilenmeyecek. bu ülkede kadın olmanın zorluğunu akil erkek bile anlıyor artık ancak mesele insan olmanın ve insan kalmanın zorluğu olarak çoktan evrimleşti. herkese bu gerçeklerle beraber karamsar bir gelecek dilerim. karamsar olun ki unutmayın bu yaşananları. unutmayın ki birlikte yenelim bu zihniyeti. yine de tanım: çözüm üretecek olanların sorunun asıl kaynağı olması ile katlanılmaz hale gelen olgudur.

milletimizin içinde bulunduğu durum diye düşünüyorum. insanların elinden tweet atmaktan başka hiçbir şey gelmiyor. belli sansürlerle tabi o da. böyle sokağa çıkıp bağırmak istiyorum nereye gidiyoruz biz millet. şu kafanızı bir kaldırın ve bir şeyler yapın artık. muhtemelen sokakta cinnet geçiren kadın diye manşet olmaktan öteye gitmem.