eskisi gibi hissetmemek

Bilemiyorum nedendir ama hiçbir duygum eskisi gibi değil, eskiden birinden hoşlandıysam sonunaa kadar koşardım peşinde, şimdi umrumda bile olmuyor eğer yazarsa yazıyorum. Eskiden tüm herkesi kaybetmekten çok korkardım şimdi çok samimi olduğum adamlar bile umrumda değil açıkçası, öyle abidik gubidik bir duygu içerisindeyim. Bilmiyorum belki yaş ilerledikçe ağırlık çöküyor ama eskisi gibi ne şen nede şakrakım. Dışarı çıkıp 2 bira içerken bile arkadaşlar hep “bugün bişey mi oldu” diye darlıyorlar ama hep aynı cevap. Eski halimi özlemiyorda değilim ama çok çektin be oğlan.

belki de eskisi gibi hissetmemek bizim için daha iyidir, belki eskisi gibi hissedersek aynı şeyleri tekrar yaşarız

şu sıralar biraz çekindiğim mevzu. önceki ciddi ilişkilerimden çıktığımda kendimi yeni ilişkilere hazır, tekrardan sevebilecekmiş gibi hatta daha büyük sevecekmiş gibi hissediyordum. öyle de oldu. yaş aldığımdan mıdır yoksa son ilişkimde kendimi diğer ilişkilerime göre çok daha bağlı hissettiğimden midir bilmiyorum, o ilişkiyi kendi isteğimle bitirdikten sonra bir daha asla öyle hissedemeyecekmişim gibi geliyor. korkutucu bu. zira geriye dönmem mümkün değil. hikayenin sonu ne olacak acaba merakla bekliyorum. :p

Küül oluuur kalbindekiiii yanaaa yanaaaaa

çok acıtıyor. ben değişikliklere kapalı bir insanım. hayatıma giren insanların hep kalmasını isterim. yokluklarına yıllar geçse de alışamadığım oluyor. dün liseden iki kız arkadaşımla görüştüm. bir tanesi geçen yıla kadar en yakın arkadaşım dediğimdi. belki de benden kaynaklı öyle bir mesafe var ki aramızda. yan yana oturuyoruz ama sanki hiçbir şey yokmuşçasına konuşmasına katlanamadım. resmen sesini kesmek istedim. içimde tuttuklarımı söylesem ağlamaya başlayacağım. anlamayacak biliyorum da. iki yıl önce benzer bir konuşma geçmişti aramızda. sonrasında bir şey fark etmedi, bu hale gelmeyi başardık. insanlar iş ya da okul için farklı ortamlara girip yeni çevreler oluşturuyorlar. paylaşacak şeyler azalıyor, zamanla bitiyor. sanırım bunu kabullenmem gerekiyor. biri bende olduğu yerde durduğu için karşıdan da bunu beklememeliyim.

Hayat son birkaç yıldır önceden yaşıyormuşum da şu an sadece hayattaymışım gibi

2019dan sonrası hiç sarmadı hiç öyle hissedemedim bir daha, tuhaf.

Bazı hisleri tekrar hissetmek için çok şeyi feda edebilirdi insan

Yaşama sevinci mi kaldı millette, bir şey hissedecek durumda bile değiliz ki.

İnsanların geleceklerine işledikleri bir suçtur, eskisi gibi olmak istemek. Hayatınızın altının üstünden iyi olmadığını nereden biliyorsunuz? Siz sadece alıştığınız acıları çekmek istiyorsunuz, mutlu olmayı da değil. Eskisi gibi neden olasınız ki? Eskisi gibi olmak değerli biri olmak olsaydı eğer, şu an zaten eskisi gibi olmaya devam etmez miydiniz? Yoksa o kadar iradeli değil misiniz? Değiliz. Bazen geçmişi ararız, anıları; insanlara atfettiğimiz o hormonları. Bunun yerine kendinize siz sağlayın o geçmişi. Eskisinden daha güçlü olacağınıza inanmadığınız hiçbir bağı, beyninizde tekrar düşünerek oluşturmayın. Hücrelerinizin arasındaki bağlantılar hastalıklı olur gittikçe çünkü zaten olmayan bir şeyin üzerine olmayan olasılıklar üretmiş oluyorsunuz. Geçmişteki anılar sahte bir mutluluk sağlar, keşke, dedirtir. Halbuki düşündükçe hisleriniz geri gelmeyecek, geçmişte hissettiklerinize ket vurmuş olacaksınız. Bırakın olduğu gibi kalsın, olanı da bozacaksınız. Bozulan sonra siz olacaksınız, tamamen siz, kendinize zarar vereceksiniz. Değer mi?

Eskiden ne hissettiğini bile hatırlamamak