büyümek

çocukken can attığı büyüyünce de çocuk beynime sıçayım dediği eylemdir insanın

büyüyoruz belki ama kimimizin içi çocuk kalır.

büyüdükçe, hayal kurmayı bırakıyorsun çünkü biliyorsun ki artık ne kadar kursan da tabir-i caizse bir s*kime yaramayacak. o yüzden oluruna bırakıyorsun her şeyi. hayattan verim alamaz hale geliyorsun, insanların gerçek yüzünü görünce iyice soyutlanıyorsun el ayak çekip köşeden izliyorsun olanı biteni. bu da hissizleşmene sebep oluyor. velhasıl büyümek leş amk.

süt içmeden olmaaaaaaz.

çocuklara yasaklar konulmaya başlandığında farkedilir. -teysem ver işicem ben suyumu sös. +olmaz bebeğim içtiğin yeter. -teysem noluuur. +olmaz dedim salona hadi. daha dün o çocuk bendim yasaklayan annemdi... ne ara yer değiştirdim...

büyümek dediğin bayramlarda parayı alan değilde veren olmak, ekmek almaya gitmemek, dışarda oyun oynayamamak, salıncakta sallanamamak, istemediğin halde seni evermeye çalışan teyzelerin üremesi, işsizlik derdi tasası falan filan lan küçükken niye keşke büyüsem dedim halen anlamiyorum pişmanim aq

çok can sıkıcı durum ya, şahsen dünyanın bu kadar çirkin bi yer olduğunu öğrenmek istemezdim

büyümek büyük sorumluluklar almak , geçmişe bakıp ders çıkarmak

(bkz: 30 mayıs 2016 askerlik kağıdımın gelmesi) :)

bir yerden sonra anne baba kavgasında söz sahibi olmayı gerektirir. kötü bir şeydir. büyümeyin.

geçen zamanla değil de birinin sana kattıklarıyla büyümek güzeldir.buna eşlik eden -özellikle kardeşler- özeldir

büyüdükçe yaşamak ağır geliyor bana...

yaşta değil yaşadıklarındadır.

hayatın sana ilk kazığıdır

misafirlikte sanada kahve veriliyorsa artik büyümüssün demektir

jerry nin tom a yaptiklarindan dolayi tom için üzüldüğün zaman büyümüşsün demektir.

kaldırım taşlarındaki çizgilere basmadan yürümeyi önemsemediğin zaman büyümüşsün demektir.

tek bir huzur tohumcuğu bile yeşermez olunca ruhunda,büyüyosun.göz yummayı öğreniyosun,değer vermemeyi,sevmemeyi,iyi biri olmaman gerektiğini öğreniyosun,öğretiyolar...en zor,en yalnız zamanlarındayken yanında olan tütünün bile seni zehirlediğini bildikten sonra bir şey beklememeyi öğreniyosun.tüm insanlardan nefret ediyosun (bkz: gutts)

biraz felsefik olacak ama insan her gün , her saat , her dakika , hatta her saniye bile büyüyor hem fiziksel olarak hemde ruhsal bir şekilde bazen dönüp bakıyorsun ben bu çocukluğu bu hatayı nasıl yaptım diyorsun öyle bir şey yani ve sözlük büyüdüğünü anladığın zamanlar oluyor ne yazık ki ,ben büyüdüğümü 13 yaşındayken babam kalp krizi geçirdiğinde onun yanında refakatçi kalırken hissettim sözlük .

göreve giden baban, annene "çocuklar sana emanet." demek yerine, sana "annen ve kardeşlerin sana emanet." dediğinde büyüdüğünü anlıyor insan.

''onca yaşanılandan ders almıyoruz: sadece ders almışız gibi yapıyoruz. yıprandıkça büyüyoruz. yaşımız rakamdan ibaret. çocukluğumuz bizden büyük. biz bu dünyada hep 'en küçüğüz'..''

annem hep der büyüdükce sorunlarda büyüyor diye haklı da biz ne kadar büyürsek arzularımız da o kadar artıyor ve bunları gerçekleştirmek de zorlaşıyor, keşke hep çocuk olarak kalabilseydik. tek derdimiz 5 dakika daha oynamak için annemizden izin koparabilmek olsaydı.

çocukken hep büyümek istemişimdir. eve hep istediğim saatte geleceğimi, paramla istediğim her şeyi alabileceğimi, özgür olabileceğimi falan filan düşünürdüm. büyüdüm ama hiç de öyle değilmiş tabi ki. güzelmiş be çocukluk. hiçbir sorumluluğun yoktu.kafana taktığın, biriyle dertleşmek istediğin bir konu yoktu.ama şimdi öyle mi?

nasıl demişti cem adrian: "büyümek uyumak ve unutmak gibidir. ve büyüklerin de dediği gibi, uyuman gerekir büyümen için."

büyümek = hayatı anlamaktır. ne alaka amk zaza ne diyon yine diyebilirsiniz. açıklıyorum; hayatın bize dayattığı sorumlulukları öğreniyoruz. örneğin; okumak, iş sahibi olmak , evlenmek, askere gitmek, baba olmak, sevdiğin insanları tek tek uğurlamak. annesiz, babasız kalacağımızı öğreniyoruz. hangimiz bunun farkında bilmiyorum ama amk dünyasında annen ve baban ölecek yani. sevdiğin insanlar tek tek hayatından çıkacak... yeri gelecek tek başına piç gibi ortada kalacaksın. yeri gelecek cebinde para olmadığı için oğluna veya kızına o çok sevdiği oyuncağı alamayacak duruma düşeceksin.. allah'a emanet edeceksin kendini. sırtını yaslayarak ve koşulsuz şartsız teslim olacaksın varlığına. allah ömür verirse çocuğun evlenecek ve dede nine olacaksın. yaşlanacaksın amk yazarı, sende bende oda.. sonra bi vakit gelecek ve bir sela sesi ile hayatın anlamı son bulacak...

çocukken güzel olduğuna inanılan şey

sahip olduğun gücü kaybetmektir.

ibrahim tenekeci muhteşem ifade etmiş bu eylemi; "kar yağarken serçeleri seyrettim, çocuklarım geldi birden aklıma; sabırsızlanıyorlar büyümek için, gelmeyin, burası derin!"

eskiden sevdiğin şeyleri artık sevmiyorsan, ya da önceden ayılıp bayıldığın şeyler artık umrunda bile değilse büyümüşsündür

annem küçükken "otobüsün camına yaslanma pistir." diye ikaz ederdi. sanırım otobüs camına başımı yaslayıp asfalt yolları izlemeye başladığımda büyüdüm.

bir erkek için en büyük kriteri ilgi alanı dışındaki (dış görünüş olarak değil, lütfen yanlış anlaşılmasın) kadınları nazik bir dille reddetmekten geçiyor. mesela bugün tam 5 kadın bir şekilde benden hoşlandığını, benimle ilgilendiğini net belli etti. hepsine teşekkür edip oturdum evde. ki üç tanesi istanbul'daydı. yani dışarı çıkıp bir şeyler içer, sinemaya falan giderdim. hal ve tavır olarak yazışırken veya konuşurken hiçbir şekilde sarmadı beni. hiçbiri. büyümek böyle bir şey sanırım. çıtayı çok yükseğe koyuyorsun. sahi ne ilginç gündü lan. iddaadan da 6 bin tl kazandım asdfghjklşi. diğer maç da gelseydi, ki tek golle gittik. şu an tam 110 bin tl kazanmış olacaktım. neyse konumuz hatunlardı ahaha. işte bir acayip ya. ben "o"nu arıyorum. "o"nu bekliyorum. biliyorum bir yerlerde. belki de bu satırları okuyor. evrende gerçekleşmiş ve gerçekleşecek her şey ikimizin birbirini sevmesi içindi. bilesin. çok geç kalma lütfen. ne olur. ben seni bekliyorum.

19 yıldır başıma gelen en felaket şey.

büyümek demek ailenden uzakta geçirmek midir her sene bayramları?

size de geliyo mu bi anda böyle "lan bee 20 oldum ben" diye? aldığın sorumluluklardan,artık bayramın bir heyecan yaratmamasından anlaşılıyor büyüdüğün sonra geçmişe dönüp bir kendini sorguluyo insan ne çabuk be diyor ne çabuk geçti yıllar..

18 yasindayim bugün bir arkadaşım ilkokul arkadaşımın düğün haberini verdi haftasonu evleniyormus beraber gidelım mi dedi bi an şok oldum sonra takıyı nasıl ödeyeceğim aklıma geldi tekrar şok oldum öğrenci adamız sonuçta :/

olum bu bana çok koyuyor be

bugün eski eşyaları karıstırırken isimsiz bir cd buldum hemen laptoptan açtım anaokulu gösterimin videosuymuş. insan bir videoyu başa sarıp saatlerce ağlar mı? ağladım. o gülünce gözleri parlayan küçük kıza bakıp akşama kadar ağladım. annem ve babam da gelmiş hatta babam beni omzunda taşıyor annem şarkılar söylüyor. birdaha hiç böylesine mutlu olmayacağımdan haberim bile yok. o güne gidip saçları dalga dalga pembe etekli kıza kocama sarılıp ağlamak istedim. onu ben öldürdüm ve yerine hiçkimseyi affedemeyen yorgun bi kadın koydum. karanlıktan korkan kız çocuğu karanlığa karıştı ve sabredicek gücü kalmadı

küçükken düğüne gittiğimde masaya konulan,içecek yiyecek ne varsa yerdim.üstüne bazen çalandım.ama şimdi masaya koyuyorlar pastayı elim uzanmıyor böyle.

ozbi'nin benim hayatım şarkısında şöyle güzel tanımlanmıştır. ''büyümek, platonik bir aşkla tanışmaktı yani içinde tutunduğun bir umutla yaşamaya alışmaktı boktan bir eğitim sisteminde mutlaka başarmak ve hep nedense hep ötekiyle yarıştırılmaktı''

olmak zorunda olupta bana en çok koyan şey budur

zorla büyüyorum şerefsizim.

büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır

" hepimiz hayatımızın bir yerlerinde takılıp dururuz aslında. hayat ve her şey akıp gitmeye devam eder elbette ama biz o an orada takılıp kalmış ve bir parçamızı da orada bırakmış oluruz. sanıyorum pek çoğunuzun büyümek dediği şey tam olarak bu. büyümek aslında ne kadar yaşadığımızla değil nelere ne kadar takılıp kaldığımızla ilgili bir şey. oralarda, takıldığımız yerlerde kendimizden bir şeyler bıraktığımız için onlardan geriye kalan boşluğu zaman denilen şeyle doldururuz ve bunun adı büyümek olur. "

Bazı şeyleri anlarsın pastada ki mum sayısı arttıkça

Tepkisizliğimi boşvermişliğimi tahammülsüzlüğümü bağladığım olay

Her geçen yaş, yalnızlığın ne demek olduğunu biraz daha derinden hissediyor insan.

Kendi başına dayanabilmek, başarabilmek, asla beceremem diye düşündüğün şeyi an gelince hep biliyormuşçasına becerebilmek, yetebilmek çoğu zaman yettirebilmek. Başka bi bakışla hayallerinin kanatlarını çıkarıp, ayak takabilmek. Çok istesek de her zaman çocuk kalabilememek.

"Beş yaş insanın en olgun çağıdır; sonra çürüme başlar." (bkz: Oğullar ve rencide ruhlar)