kalp kırıklıklarının insan hayatına kattıkları

(bkz: güvensizlik) deneyimlerden doğan öğrenilmişliğin getirdiği bir duygudur. bir daha çoğu konuda eskisi gibi davranmazsınız, davranamazsınız. karşınızdaki kim olursa olsun.

anlayış ve tecrübe. insan bu kalp kırıklıkları sayesinde dünyaya eskisi kadar toz pembe bakmamaya başlıyor.

(bkz: güç) Bundan sonra bahçemizden gül koparan mezarına diksin.

Kalbin kırılacak gibi olursa eyvallahın kalmıyor. Basıp gidiyorsun sevgin aşka ulaşmamış ise.

(bkz: arabesk rap) Kalp kırıklığı olan yazarlar için bu gece 00.00'da arabesk rap yayınımız vardır, katılım ücretsizdir. Gerekli bedeli zaten ödediniz.

Boğazında bir yumru katar hayatına. Her işinde karar verirken düşündürür o yumru yapmalı mıyım yapmamalı mıyım

kendini kalp kırıklıklarına karşı korumayı öğreniyorsun ve kırılmanın ne olduğunu bildiğin için insanları kırarken 2 kere düşünüyorsun

Bana hep bir parça sızı bıraktı,belki dışarıya güçlü gibi gözükmemi sağladı ancak içeride hep bir sızı kaldı

Hayatında kendince doğru bildiklerin oluyor, kendine göre bir ezberim oluyor, çünkü insansın bi zamandan sonra yanlız olunmuyor güvenmemek istiyorsun... Fakat öyle biri öyle bir anda bir giriş yapıyor ki hayatına tamam diyorsun boşuna değil bunca zamandır olanlar, yanılmamışım ezberim tutturdupun yol doğru... Veeee gün gelip de, ugradığın hayal kırıklığı.. İşte o an bütün herşey yerle bir, tüm ezber bozuluyor.. Ve diyorsun li! Ben Bi daha nasıl güvenecem neye güvenecem.. Bu bir süre daha devam ediyor. Ama insansın, yine yeniden bir umutla devam ediyorsun işte..

tek taraflı çabanın bir şeyleri sürdürmeye yetmeyişi

ruh. insanın gelişimi kalbinin neye kırıldığını anlayıp bunları kendinden uzak tutunca güzelleşiyor.

Maalesef ki güvensizliktir. Güvenemiyor insan hiç kimseye çünkü herkes şaşırtıyor tek bir söz ile hareket ile . Güç de denilebilir ancak güç kazanmak güvensizlik kadar öne çıkmıyor ne yazık ki.

(bkz: Güvensizlik) Belki kendi deneyimlerimden yola çıkarak yazıyorumdur bunları sadece, bilemiyorum. Güvensizliğimin en büyük tetikleyicisi benim için hep birileri tarafından kırılmam oldu. Aslında kırılma da değil çatlama denmeli. İnsan kırılmıyor zira, öyle olsaydı yaşamaya devam etmezdi. Biyolojik ihtiyaçlardan bahsetmiyorum, yaşamaya dair şiirindeki yaşamak kastım. Ama işte o çatlaklar bir gün oluyor, iki gün oluyor birikiyor. Peşi sıra korku geliyor, tekrar reddedilme korkusu, tekrar üzülme, rencide edilme korkusu. Sonucunda mutlak güvensizlik. Kalbin kırılması insana çatlaklarla yaşama tutunmayı öğretiyor, vazgeçemiyorsunuz ama o yaşadığınıza da hayat demeye bin şahit ister.

Olgunluk. Mutlu olmayı, hayattan keyif alarak yaşamayı başkalarına bağlı olarak değil kendiyle başarabileceğini keşfetmek. Beklentisizliğin verdiği huzur.

Üzülme eşiğin artıyor.Güçlü oluyorsun ve daha bi emin adım atmaya başlıyorsun.

kendinizi kandırmayın. kalp kırıklıkları niye bi şey katsın insana? bok gibi bi şey kalbinin kırılması. hele karşındaki onarmıyorsa daha beter. çırpınırsın görmez hala senden bekler falan. berbat ya daha değersiz bi şey yok.

Tecrübe katar. Sizi siz yapan iyisiyle kötüsüyle yaşadığınız herşeydir. Bunlar gelecekte seçeceğim yollar için birer referanstır. Zamanında üzmüş olabilir ama artık geçmiş. Oraya takılı kalmak sadece dibe çeker.

Vazgeçiyorsunuz. Belki kendinizden başka her şeyden. Hiçkimseden ve hiçbir şeyden bir umudunuz, beklentiniz kalmıyor. Önce kendinizi, sonra da kendinize iyi gelen şeyleri sevmeyi öğrenmeye çalışıyorsunuz. (bkz: Bu yürek ilk defa bugün kırılmıyor)

ne kadar seversem seveyim sonsuz bağlanmamam gerektiğini öğrendim. ama bunu hayata geçirmeyi bi türlü başaramıyorum.

"Manevi olarak gelişmenin zorunlu koşulu yanlış ata oynamaktır." demiş (bkz: emil michel cioran)

mesafe koymayı ögretir bir ihtimal.. onu da vakti zamanında ögrenemezsen hiçbirşey katmaz.. kırıldığın yerden tekrar kırılırsın.

Bi bok katmaz. Tam birisine guvenicekken aklına gelir nasıl kırıldığı tam mutlu olucakken olanlar aklina gelir tam bu sefer başka her şey güzel olucak dersin bı citirdar yine

Ne kadar sallanırsan sallan yıkılmıyorsun. Yıkılsanda ayağa kalkıyorsun. Yerin dibine girsende çıkıyorsun. Hayatına bir şekilde kaldığın yerden olmasada devam ediyorsun. Bunu çok iyi öğreniyorsun işte. Öbür türlü yaşatmazlar.