sözlük yazarlarının aptallıkları

Ben başlayacağım. Az önce can dostum Berry(az kalsın ifşa olacaktın) ile de bu konuyu konuştuk. Gerek meslekten, gerekse zeki olduğumdan baya iyi gözlemciyimdir. Hal böyle olunca da birinin aklından ne geçtiğini falan hissedebilir bir hale geldim. Böyle diyince insanüstü gibi oldu ama aslında bana baya basit geliyor. Hayır, şizofren değilim arkadaşlar, neyse. "Eee, buraya kadar her şey normal." dediğinizi duyar gibiyim. Lakin sorun tam da burada başlıyor. Birine karşı yoğun duygular hissediyorsam, karşısında baya aptal oluyorum ben. Anlayamıyorum. Söylediği, yaptığı, kast ettiği, demek istediği... Bir de bunu bilmiyormuş gibi de, içimden ne geliyorsa yapıyorum. Yani, kör bir yarasa gibi kafamın dikine uçup, en sonunda da duvara çarpıyorum diyebiliriz. Sürekli kendimi küçük düşürüyorum ve bu durum beni sinir ediyor.

Sabah hoş bir kahvaltı hazırladım kendime. Hazır evde tekim, dedim bokunu çıkartayım. Böyle güzel bir hamburger yaptım, yanına da patates falan. Ama Nası güzel... Tek eksik içecek. Dolaptan bir şişe nar suyu çıkardım. Tam koyacakken elimden kaydı. Direkt gözlerimi kapadım. Açtığımda mutfak perişandı. Bir de temizlerken bir kaç yerime cam battı. Tam anlamıyla rezillik. İşin kötüsü hamburger de soğudu.

İçince çok gevezeleşiyorum. Aslında çok mantıklı ve söylemek istediğim her şeyi çok güzel bir dille anlatsam bile içtiğim anlaşıldığı için kimse ciddiye almıyor. Bu içtiğimin hemen anlaşılması durumu benim en büyük aptallığım gerçekten.

Yeni doğum yapan bi akrabayı ziyaret etmiştik. Tuvalete gidicem ama yerini de bilmiyorum ilk defa gelmişim eve öyle pat diye dalmak istemiyorum her odaya. Kadını gördüm bebeğiyle ilgilenirken sorayım dedim ''abla tuvalet nerede biliyor musun ?'' malım ben.

az önce aldığım ekran görüntüsünü, ekran görüntüsünü aldığım kişiye attım bakın bu nasıl bi rezilliktir ya xjsxnxmxk kız da hiçbir şey demedi napsın. ama diline düştüm anasını satim. arkamdan konuşuyor zaten şıllık.

30 kasımda sınavlarımın başlayacağını bile bile halen çalışmıyorum

Lisede müdür yardımcısının odasından çıkarken kapıyı tıklayıp çıkmıştım

Paragraf kitabı almak için girdiğim kitapçı bana "seviyen nasıl?" diye sormuştu ben de "güzelim" demiştim.

İstanbul'da yaşarken okula gitmek için o kadar erken kalkardım ki her zaman hava karanlık olurdu. Bir gün alarm çalmadan önce kalktım çantamı hazırladım giyindim kahvaltı yaptım tam evden çıkmak için saate baktığımda gecenin 02.00 olduğunu gördüm. O fark ediş aydınlanma ve şok anını anlatamam 😂

Ula bir kere giden bir daha gider hala neyine güveniyom aptal

Üniversite 1. sınıftayken ders çalışıyorduk bir gün, arkadaşın üst sınıflardan bir tanıdığı vardı, şans eseri yanımıza gelmişti. Giyimi de çok havalı bi tipti kendisi. Görünüşüne önem verdiğine göre zeki bi' tip değildir kesin, yardımı dokunsun bari diyip office power pointte grafik nasıl yapabilirim diye sormuştum. Sağolsun gösterdi, sonradan öğrendim ki çocuk bölüm birincisiymiş... Bana yardımcı olduğu grafiği 27 farklı programda daha yapabiliyormuş. Üniversite bitince de direk dubai'den iş teklifi aldı zaten.

Güvenmek... duygusallık için sorry ama niye beni sürekli aldatıyorsunuz lan allahın belaları

Geçen sene kahvede fenerimin maçını izliyorum. Sanırım maçta da öndeydik tam hatırlamıyorum. Maçın son anları spiker dakika doksan dedi bende boş bulunup milletin içinde ahh sana bir soksam dedim. Herkes gülmeye başlamıştı.

Bir gün sabahın köründe uyandım okul için hazırlanıcam ama kalkar kalkmaz mutfağa annemin yanına gidip ' Anne tıpta neden latince kullanılıyor biliyor musun ?' dedim. Kadın da şaşırdı napsın bakıştık öyle.

genel

her şeye iyi niyetli bakış açısıyla bakmak

pc başında oturuyorum (an itibari ile) internette bir şey arayacaktım bir baktım elimde telefon telefondan arıyorum. sonra döndüm ve dedim ki: ben n'apıyorum amk?

evde büyükçe bi ilaç kutusu var. içinden kas gevşetici ilaç bulmak için neredeyse hepsini boşalttım, içinden ilacı aldıktan sonra annem kızmasın diye hepsini geri dizeyim dedim. çıkarttığım ilacı da dizmişim. şimdi bi daha boşaltacağım kutuyu asdfghjklşi

bi kere tramvaya binerken cüzdandan kartı çıkarıp okutmaya çalışıyodum girişte bi türlü olmuyor ve ben ısrarla zorluyorum arkamda da yaşlı bi amca bekliyor, ısrarla kartı üstünde tutuyorum makine hiçbir tepki vermiyor meğerse kimlik kartımı okutmaya çalışıyomuşum arkamdaki amcadan özür diliyorum hayatından çaldığım saniyeler için

kaç senedir aynı semtte yaşıyorum ama biri adres sorunca bilemiyorum. çok panik oluyorum adres sorulunca elim ayağıma dolaşıyor. bilmediğimi de kabullenemiyorum anlatmaya çalışıyorum hep. insanlar yanlış yerlere gidiyorlar benim yüzümden. özür dilerim insanlar :(

soğan doğradıktan sonra lens takmak. gözüm yanıyor.

Saymakla bitmeyecek kadar aptallık yaptım ve yapmaya da ısrarla devam ettiğim bir aptallığı var herkesi kendim gibi zannetmek

Buzdolabından yoğurt alıp yoğurtlu makarna yiyecekken bir anda kendimi yere dökülen balı temizlerken buldum. Ben aptaldan ziyade sakarım sanırım

Üniye yeni başladım sağlık bölümü. Teyzemle bir gün otobüse bindik ulusa gidiyoruz. Bilen bilir Ankarada 65 yaş üstü amcalar ekmek almaya bile ulusa giderler. Otobus o kadar kalabalık ki teyzemi bile kaybettim o arada neyse kızın biri fenalaşmış teyzem bana bağırıyo koş kız bayıldı diye o küçücük aradan bana nasıl yol actılar anlatamam o anı. Neyse gittim kizin yanına nabzını felan kontrol ettim, yarı baygın haline birde su içirdim muhtemelen havasızlıktan olacak kız etrafını genişleyince ayıldı bende ehehe diyerek otobusten indim. İnince farkettim ki nabzını yanlıs yerden ölçmüşüm muhtemelen kendi parmağımdaki atışı hissettim o an, ha birde baygın kişiye su içirilmezmiş ilerleyen yıllarda öğrendim... işte o günden beri açılın ben sağlıkcıyım diye atlamıyorum ortaya znmxxmx

Bu ara çok kırıyorum. Bardak tabak kavanoz... Hatta az önce kırdım bir çay bardağı. Bulduğum parçaları birleştirmeye çalıştım. İşin kötüsü eksik bir parça var ama ortalıkta yok. Aptallığımdan mı bilmiyorum ama başlığı okuyunca bu aklıma geldi.

Güvenmek. Bundan daha aptal bir hissiyat yok.

Az önce saçımı sıfıra vurdum. Edit pişmanım:)

Kimse levha ya da direğe çarpmadı mı arkadaşlar o aptal bir tek ben miyim?

Sürekli empati kurmak...

Yakınınız olan sözlük yazarlarının nickini söylememesi, sanki gömü saklıyormuşçasına tavırları, yakınını aramak için sözlüğe girip bağımlısı olmak.

Bi aptallık yapma, bi aptallık yapma -afiyet olsun -size de Kaç kez kapıyı kendime söverek kapattığımı bilmiyorum aptallık püü

sevildiğimi sanmak

Gelen müşteriye paketi verdikten sonra müşterinin bana kolay gelsin demesi ve benim afiyet olsun demek yerine kolay gelsin demem

Bir keresinde kuzenimi gezdirmeye kiliseye götürdüğümde, kapıyı açan teyzeyi Kraliçe Elizabeth sandığım için (yemin ederim çok benziyordu) teyze bir an ne istiyorsunuz deyince o anki şaşkınlıkla ‘Türkçe bilmiyorum’ demiştim...

Dış kapıyı, anahtar dışarıdayken kitleyip uykuya dalmıştım. Ortada bir terslik olduğunu da arkadaşlar sabah kahvaltı hazırlarken fark ettiler.

Sabah 7 de alarmım çaldı, kalktım işe gitmek için hazırlanıyorum Nöbetimin akşam 4 te olmasi dışında bi problem yok🤦🏻‍♀️

annemin kolunu kullanmaması gerektiği için evdeki işleri ben üstlenmeye çalışmıştım bi süredir. ama sadece çalışmışım sanırım djdndk az önce annem “genikulata çamaşır makinesini çalıştırmıştım, serer misin bittiyse” dedi ve ben makineden çamaşırları sepete alıp hepsini seriyordum ki tam sonuncusunu sererken çamaşırların kuru olduğunu fark ettim iki saat kirli çamaşırlar sermişim…

Çocukken çok aptalmışım gerçekten kendime yapmadığım şey kalmamış. Kısaca özet geçeyim: •Burnuma boncuk sokmuştum annem hönkürte hönkürte çıkarmayı başarmıştı. •O zamanlar soba vardı evde ablamla körebe oynarken çenemi sobaya bastırmıştım. •Oyun oynarken dudağımı masaya vurup yarmışım gülünce belli olur hâlâ. •Arkadaşımı motordan indirirken bacağımı egzozda yaktım bunun da izi durur. •İlkokul 1.sınıf daha okula yeni başlayıp kolumu kırdım. •Parmağımı makasla kestim, tığ soktum, zımba bastım... Bu günlük bu kadar aptallık yeterli.

borç> para= benim ekonomik durum ersoy'un cebinde kalan son 5 kuruşuyla gidip en pahalı şeyi içtiği bölümde aydınlanma yaşamıştım ben ersoymuşum aq

bugün eminonune gidicem diye yanlışlıkla kendimi avrasya tüneli giselerinde buldum. sonra kadıköyden uzuun bi u çektimswh

3-4 yıldır tanıdığım yakın bir arkadaşım vardı. Birlikte çok ciddi bi karar aldık ve bunu uyguladık, sonucunda başımıza tonla iş açıldı haliyle. Bütün bunlar önemli değildi çünkü olacakları biliyorduk ve birbirimize destek olup her şeyi atlatacağız. Bu şekilde anlaşmıştık. Dışarıdan bakıldığında mükemmel bir plana ve harika bi dostluğa sahiptik. Ta kii uygulamaya geçince tepetaklak oldu her şey. Tüm her şeyi tek başıma ben sırtlamıştım. Kendi derdim yetmiyormuş gibi onun dertlerini de yükleniyordum. Her problemi iki kişilik çözüyordum. Bunlar yetmezmiş gibi daha fazlasını isteyip duruyordu. Sanki kukla oldum o da beni parmağında oynatıyordu. Uzun bi süre bunun farkına varamadım ve tüm iplerimi eline vermiştim. Ne derse yapıyorum, rahatsız olduğu şeylerden uzak duruyorum, sevmediğim halde o istiyor diye dayanıp yapıyorum. E bi yerde artık akıllanmam gerekiyordu. Sonunda akıllandım. İplerimi tek tek almaya başladım. Bana değişmeye başladığımı eski ben olmadığmı söyleyip duruyor, ona fenalıklar yapmışım gibi muamele görüyordum. Bi yerde birinin patlaması gerekiyordu kraliçem dayanamadı patladı. O günden beri konuşmuyoruz, açıklama yapmaya bana böyle yaptığını anlatmaya bile cesaretim yok çünkü manipülatif bi insan olduğunu anladım artık. Beni yine kandırıp haklı olduğunu kanıtlayacak. Şimdi yüzünü dahi görmek istemiyorum ama aynı yerde ve okuldayız her an her dakika birlikteyiz. Ben onsuz her şeyi yapmayı öğrendim ama o bensiz yapamıyor. Aptallığım bitmedi içimden üzülüyorum hala nasıl yapacak diye. Bu aptallık beni bitirdi bitirmeye devam ediyor.