kalp kıran meseleler

i̇nsanı üzen, derin yaralar bırakan birtakım olaylar. henüz birkaç gün önce bir tanıdığın hakkımda çirkin anlamına gelen "bok gibi" dediğini öğrenmemden sonra, öz annemin yüzüme karşı gayet ciddiyetle "çirkinsin" demiş olması. ömrüm boyunca güzel olduğumu düşünmedim, genellikle insanlar tersini söylese de inandıramadım kendimi. ancak bu iki olayın üst üste gelmiş olması öyle bir şey ki, kalp kıran mesele demekle geçip gitmiyor. kalıcı. daima. kalbimde, benliğimde.

(bkz: yaşamak) (bkz: insanlarla ilişki kurmak)

örneğin, sünnet olunca erkek askere gidince adam olursun derler. cinsiyetçi yaklaşmıyorum ama kimse şunu yapınca insan olursun diye öğretmiyor. bir erkek olarak kadına yapılan şiddet kalbimi kırıyor...

seni kıran kişiye kırıldığıni belli ederken daha çok kırılıyosun. hem kırmış hem farkında değil ve hâla bişeyleri anlasın diye yine sen uğaşıyorsun

(bkz: kalp kıran meslekler ) diye okudum. büyük bir merak, iştahla girmiştim ama ilk entryi görünce bi hüzünlendim.

seni ufacık bir hareketiyle mutlu edebileceğini adı gibi bildiği halde kılını kıpırdatmayan insanlara sevgi beslemek.

yorulmak en kalp kıran mesele. yapmak istediğin binlerce şey varken yaşadığın o bıkkınlık,yorgunluk durumu hayata ve en çok kendine karşı kırıklığa neden oluyor.

değer veriyorsun,önemsiyorsun,ona karşı olan her davranışında ne düşünür acaba diyorsun sonra ne mi oluyor ? hiçbir şey

çok sevdiğim birinin, sadece kendi sorunlarını umursayıp, benim sorunlarımı hiçe sayması. en kötüsü de, sorunların çok benzer olması. benim sorunlarım iken, çok sıradan geliyor göze, kendi sorunlarıyken, başedilemez oluveriyor bir anda.

hani birinin sizi sevdiğini sanarsınız ama aslında sevmediğini,vakit geçirmek için takıldığını anlarsınız ya heeh tam öyle işte

milletin sevgilisi var üzülüyor lan lükse bak

(bkz: rencide edilmek) Özellikle topluluk önünde. Hatta meslektaşlarının, öğrencilerin önünde. Aşağılanmak, küçümsenmek, dalga geçilmek, gülünmek. Bunu sevdiğin, saygı duyduğun bi hocanın yapması. İşbu durum kalp kirar, insanı soğutur, uzaklaştırır. Keyfini kaçırır.

kesinlikle sevdiğin kadar sevilmemek derim. bu duygu var ya insanın benlik saygısını bile azaltabilir, çökertebilir. keşke herkes sevdiği kadar sevilseydi işte o zaman sorunlar kökten çözülebilirdi.

Yakın arkadaşız sandığınız kişilerin sizi dışlaması

Her şeyin farkında olup, farkında değilmiş gibi davranmak zorunda olmak.

Heyecanlı bir şekilde bişey anlatırken karşıdakinin telefonuna odaklanması heves kırıyor acayip üzülüyorum ben buna

En yakın arkadaşım dediğin insanın, en yakın arkadaşı olmadığını fark etmek.

Yarı yolda bırakılmak. Hem mecazen hem fiilen.

Bir insanın ne var olması ne de yok olması

Ummadığın taşın baş yarması durumu. Tuhaf olan canı yandığında yine ona koşar insan

Yakın sandığın kişilerin mutluluğuna üzülmesi

Her anında yanında olduğum, gözümü kırpmadan uğrunda öleceğim kişinin kendisine ihtiyacım olduğunda yanımda olmadığını gördüğümde en büyük hayal kırıklığını yaşadım.

Hayatımda hep birisine ait olmak, hissetmek istedim ve bunun için karşımdaki insan da belki beni çok sever diye ince davranışlarda bulundum. Ne yaptıysam olmadı, kalbim çok kırık. Bir insana evim o benim diyememek, sadece ikinizin içeri girebileceği sihirli bir dünya olması vs. Kendimi özel hissetmedim hiçbir insan için, hep evet o iyi kız dedikleri kişi olarak kaldım akıllarında. Açıkçası bu yüzden kimseye kendimi açamadım, yanında huzurlu ve güvende hissedemedim. Hem arkadaşlık, hem aşk için bu dediğim. Ne desem boş...

bir süredir aklımı/kalbimi meşgul eden tatsız bir konu vardı. lakin bugün uyandığımdan beri içim çok rahat. fevkalade memnunum dünyaya geldiğime! (bkz: meseleleri mesele yapmazsanız ortada mesele kalmaz) dün gece bir rüya gördüm, derdime derman oldu... rahatladım, ferahladım, oh be dedim. uykuya dalarken şöyle bir şeydi kalbim. bu burukluk, bu sadece benim haberdar olduğum tatsızlık, içimdeki kıyım uzun süre geçmeyecek sanıyordum. şu an ise kalbimin böyle olduğunu, kabardığını, kendine geldiğini hissediyorum. allah'ıma şükürler olsun, tam ihtiyacım olan rüyaydı. böylesi şeyler yaşayınca yaradana nasıl minnet edeceğimi şaşırıyorum.

genelde ben bunu kendime yaparım. basit bir durumdur ya da hiçbir şey yoktur ancak benim kalbimin kırılası gelmiştir.

(bkz: düşüncesizlik) Beraberinde birçok olumsuzluğu da getirir. Sadece çevremizdekilere değil bize de büyük zararlar verebilir. Bencil olmayalım demiyorum ama bazı zamanlarda da sencil olabilmeyi deneyelim.

Oluyo böyle şeyler hep olucak ben söylemlerden çok davranışa bakmayı tercih ederim hep daha önce başkasını kırmıyim diye susmayı tercih ederdim kırıla kırıla öğrendim kırmayı, şimdi konuştuğumda kırıcı konuşuyorum canım yandığında. Böyle edebi edebi konuşunca haklı olmuyormuşum öyle dediler Ben hep doğruların peşinden gittim yanlışları anlatmaktan çekinmedim ama insanlar bunu kendini haklı çıkarma çabası olarak gördüler Ben de onları bir mesele yapmıyorum şimdi hakkın da doğrunun da yolu birdir ben kendi yanlışlarımı yüzlerine söylerim hep yanlıştı diye er-geç kendileri kabul edecekler kendi yanlışlarını o zamana kadar yokum onlar için her ne pahası olursa olsun beni sindirmeye çalışanların boğazında acı bir düğüm olacağım bu da benim yeni kimliğim beni sizler yarattınız...

Sevgim saygım kalmadı senden iğreniyorum demekte kalp kıran meselelere girer mi?