bir süredir aklımı/kalbimi meşgul eden tatsız bir konu vardı. lakin bugün uyandığımdan beri içim çok rahat. fevkalade memnunum dünyaya geldiğime!
(bkz: meseleleri mesele yapmazsanız ortada mesele kalmaz)
dün gece bir rüya gördüm, derdime derman oldu... rahatladım, ferahladım, oh be dedim. uykuya dalarken
şöyle bir şeydi kalbim. bu burukluk, bu sadece benim haberdar olduğum tatsızlık, içimdeki kıyım uzun süre geçmeyecek sanıyordum. şu an ise kalbimin
böyle olduğunu, kabardığını, kendine geldiğini hissediyorum. allah'ıma şükürler olsun, tam ihtiyacım olan rüyaydı. böylesi şeyler yaşayınca yaradana nasıl minnet edeceğimi şaşırıyorum.