sözlük yazarlarının küçüklüğünü hatırlatan şeyler

tele tabi, çakmak taş, tazmanya canavarı, pikaçu, temel reis, ruhsar meybuz, altın şeklindeki çikolata, kalem dondurma, eti bumbo, mino, sulugöz, yumyum, capri-sun, elma şekeri, pamuk şeker, cino, şıp sevdi, tipitip, düdüklü şeker, horoz şekeri, toybox su fışkırtan yüzük, yakantop :))

akşam ezanı

taso :)

çektiğim tek acının düştüğümde kanayan diz acısı olması. küçükken mutlu olmak için bir çok neden var büyüdükçe ise mutsuz olmak için...

kolasına yapılan mahalle maçları

beyaz külotlu çorap

ben hatirlamak istemiyorum çocukluğumu ya elektrik çarpması. sen büyüksün gülme gibi laflar. taciz. yaşıtlar tarafindan dalga geçilme. yalnızlık her bok var sjsggdusis

tanımlayamadığım bir koku var arada burnuma geliyor. evet, diyorum işte bu o koku. eskiden mum koleksiyonum vardı yani küçükken. sanırım onlardan birinin kokusuydu bu ama bulamıyorum net olarak. o kokuyu ne zaman duysam çocukluğum gelir aklıma. onun dışında şu ağızda patlayan şekerler, hugo ve hala kitaplığımda duran kibritçi kız masalı bana çocukluğumu hatırlatıyor.

(bkz: oralet) çayı sevemediğim, yetişkinlere has bulduğum zamanlar babamın arkadaşı amcaların/teyzelerin odasında benim için söylenen içecekti.

arada bir sokakta oynayan iki üç çocuk görünce maziye tatlı tatlı gülümserim.

-oturduğum muhit çok sakin bir yer, sakinliği çevresine borçlu çünkü en yakın market 1 km ötede o yüzden çevremizde pek yaşam -belirtisi yok. kütüphaneden gelirken apartmanın önünde kendi kendine top oynayan çocukla yarım saat karşılıklı top oynadık. uzun zamandır dışarıda top oynayanı görmemiştim, biraz hüzünlendim tabi. -aralık ayında 4 yaşını dolduran dünyalar tatlısı bir kuzenim var, ablalarından çok sever beni. her geldiğinde yanımdan ayrılmaz, en son geldiğinde abi bana çizgi film aç demişti. tom ve jerry, bugs bunny ve casper açtım, en son ağaçkakan woody açtım izlerken küçüklüğüm aklıma geldi, her sabah erkenden kalkıp izlediğim günleri hatırladım canım sıkıldı biraz. şimdilerde gün boyu ders çalışıp gelecek kaygısını düşünmekten kendime vakit ayıramaz oldum.

kardan adam. artık kardan adam yapmak için ne zamanım var ne enerjim ne de sabrım. bazen diyorum, acaba havucu takarken, kömürden düğmeler yaparken, beremi kafasına geçirirken aynı heyecanı hisseder miyim?

pokemon, beyblade, sokakta akşam ezanına kadar top oynamak, torpil, füze, kız kaçıran, bi de 10 kuruşa cips vardı.

renkli çamaşır mandalları

arada bi mahallade çoçukların saklambaç yakar top oynarken görmem eve sadece yemek için gelir yiyip geri giderdik. şimdiki çoçuklar bilmiyor sadece tablet bilgisayar başında geçiriyorlar zamanı

sagra special ve her ayın başı kavanozumu oraya götürüp çikolata çeşmesinden doldurulmasını izlemek.

(bkz: eski çizgi filmler), scooby doo, tom ve jerry, casper ve ağaçkakan woody. bunlar en sevdiğim çizgi filmler. halen açıp izlerim.

karadeniz de yaşayanlar bilir. (bkz: soymuk) bazi yörelerde farkli isimle anilabilir. bilmiyorum bizim burda ki adı soymuk. mayis basi cikmaya basliyor. aslinda cam agacinin govdesiyle kabuğu arasında olan cok faydali bir öz. bu bana, bütün çocukluğumu hatırlatmaya yetiyor.

geri geleceğim deyip giden ve yıllarca gelmesini beklediğim çocukluk arkadaşım . geçenlerde instagramını buldum niye bekledim bilmiyorum ama ben onu gelecek diye yıllarca bekledim şimdi bakıyorum da o benim varlığımdan bile habersiz bazen düşünüyorum da bir insan hiç mi düşünmez bu kadar yıl bekliyorsun da niye bekliyorsun?

winx, avrupa yakası, sihirli annem. hala izliyorum gerçi ama skskkskak

kağıt 50 kuruş

evcil turuncu balık, lilibuz, ekşi yüz, cipsten çıkan dövmeler, çingene pembesi gelinliğim

vantilatör. çalışır haldeyken yaklaşıp aaaaaaa yapardım küçükken

gulyabani geceliğim..

uçaklara sallanan el ve akabinde ağza vurularak yapılan "ağağağağa" sesi, uçurtma, yaz kur-an kursları, kalabalık piknikler, kırmızı bisiklet, japon balıkları, yavru kediler, yavru köpekler, abi veya abladan zorla alınan oyuncaklar, kırmızı papuç, kartopları ve kardan adamlar, gülümseme ve çocukluğumun her köşesine sinmiş salıncak...

hüptrik

yalın - zalim

paten hunharca yere yapışırdım. bacaklarım ortadan ikiye kaç kere ayrıldı öhööö. en eğlenceli yıllarımdı, en mutlu olduğum zamanlardı.

gazoz kapağı belki çoğunuz bilmez ama bizde tabba vardı şu gazoz kapaklarını taşla dümdüz hale getirir onlarla oynardık.

bugün küçük bı bakkala girdim arkadaşla. raflarda çikolatalar bisküvilere bakarken en alt rafta onu gördüm. çocukluğumda bol bol yediğim en ucuz çikolata. (bkz: cino) eskiden daha ufaktı. şimdilerde boyunu biraz uzatmışlar. onu görünce aklıma kahverengi kadife pantolonlu yeşil t-shirtlü hallerim geldi.

çatapat veya taso. birde manuel tıraş makinesi vardı. babam onla tıraş ederdi beni, sanırsın koyun kırpıyor. bazen takılı kalırdı kesmeyince yolardı bildiğin.

sindy bebekleri kafasını sabunlar yıkardık, sabun kokusu daima geçmişe götürür beni.

yazı tura atma ihtiyacını kiremit parçasının tek tarafına tükürerek gidermek.

patlayan kolonyalar çok severdim, küçükken tüm harçlığımı bunlara yatırırdım. şimdi hiçbir yerde bulamıyorum. kıpçak bey söz vermişti, alacaktı güya ama ne gelen var ne giden. (bkz: söz verip sözünün arkasında duran insan değiliz biz)

star loli tadı hala damağımda ya

beraber büyüdüğüm, ilk aşkım ve ilk oyun arkadaşım olan kişinin kokusu. şimdilerde ne zaman sarılsam ya da hırkasını giysem ev gibi kokuyorum çünkü o evimmiş gibi kokuyor.

(bkz: kardeşim) ''çocukluğumun baş karakteri'' (bkz: sokak futbolu) (bkz: 7 taş) (bkz: çelik çomak) (bkz: taşınma) ''yılda 2 kere taşınırdık'' (bkz: kahkaha) ''dayak yerken bile gülerdim'' ağladığımı hiç hatırlamıyorum..

beyaz, kuzulu külotlu çorap