veda ederken son kez dönüp bakmak

insanda en kalıcı hasar bırakan durumlardan bir tanesi sanırım o son bakış. tam bir travma ve kelime anlamını sonuna kadar hak eden bir trajedi.içinde veda var,son var ve bakmalara doyamadığın gözlerini bir daha görememek var.boğazda oluşan o koca yumruk,göğsüne çöken bin tonluk yük ve iki değirmen taşı arasına sıkışmış bir buğday tanesi gibi ezilen un ufak olmuş bir kalp!her gelişinde yolları gözlenen o insanın bu defa gittiği yollar gözlenir o yollar o caddeler sizi buluşturan değil ayıran şeylerdir artık...her şey konuşulmuştur iyi dilekler söylenmiştir bir de suratlarda zorlamayla olduğu çok belli bir gülümseme hatta küçük ve kötü espriler amaç; ''ben yiyim beni merak etme'' izlenimi vermek.hayır çok kötüsün bir zamanlar omzunda ağladığın,ne yaşarsan yaşa ''hemen o'nu arayıp anlatmalıyım'' dediğin,her mutluluğunda olduğu gibi her hüznünde de koşa koşa gittiğin ''o'' artık olmayacak.yaşanan boşluğu hangi kelimeyle ifade edebilirsin ki?bir şey yaşamak istemez insan çünkü kime anlatacak?mutlu anların ne kıymeti var artık,yeni bir şarkı duydun bu kiminle paylaşılır,okuduğun kitaptan bir cümlenin altını çizdin bununla ne yapılır ki?...tüm bunlarla başa çıkmak ne kadar korkunç! her şey yetmezmiş gibi bir de o son bakış meselesi var. daha o olmadan hangi durumda ne yapılırın şaşkınlığı varken son kez dönüp bakması nasıl unutulur?hayat elbette devam edecek,muhakkak ki yapılacak daha bir sürü şey var lakin artık ömürlük bir yaraya sahipsin,bin yıl geçse bile unutulmayacak bir son bakışın hikayesi de bu hayat yolculuğunda peşini hiç bırakmaz insanın.alışmak zor ve meşakatli,katlanması çok acı,başkalarının anlaması ise imkansız çünkü senden başka kimse bilemez o'nsuzluğun ne büyük bir boşluk olduğunu.

"uzun yola gider gibi bakma öyle yüzüme" demiş sıla gençoğlu, o son kez dönüp bakmak denen bakış budur işte.

şu an tamda sozlugun polisi nickli yazarın yaptığı şey

bir de "son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda" demiş sezen ablamız, o son bakışı şuan bile gözümün önüne geldi resmen bir daha göremeyeceğiz birbirimizi der gibiydi. bir daha karsilasmayiz bu hikaye de baslamadan biter saniyordum, simdi her firsatta yanyanayiz korktugum basima gelmedi.

dönüp bakarsın büyük bi acı bırakır içine. bakmazsan daha kötü işte baksaydım diyerek ağlarsın.

bakmam, bakmadım. hatta veda olduğunu bile kabullenmem kndimi avutcak hikayeler uydururum.

son bakış arkadan fon müzik bi de heeyt be film olsa ağlarız

artislik yapmaktır. dramatik an yaratma çabasıdır.

başlığı okurken bile kalbim sıkıştı. (bkz: pişman olursun için de herşeyi barındırır o son bakış)

son yıkılış, akıldan hiç çıkmaz hele birini severken sana veda ediyorsa o görüntü beynine kazınır

son kez dönüp bakamayacak kadar uzak bi yerde olması da var..

ardında bırakılmış bir ben bir sen vardır yani biz

yapmadığım daha doğrusu yapamadığım bir eylemdir. çünkü bakarsam gider sarılırdım. son kez öpüp uzaklaştım sadece "ya" diye çaresiz bi ses duydum arkamdan ama bakmadım.

en kötüsüde gözündeki yaşı görürsün ama elinden bir şey gelmez, döndüğün an ağlarsın haberi olmaz, belki bir daha dönersin diye bekler ağladığını görmemesi için dönmezsin.

veda etmedim ben ordan çıkarken. bakmadım da yüzden. iyileşip gelecek çünkü. inanıyorum

sorun orda; vedasız veda ettik biz birbirimize, son kez dönüp bakamadan veda etti bize, içi sızlamadan

4,5 yıl cıkmıştık ayrıldık 1,5 yıl hiç görüşmedik ama nasıl olduysa bı bulusma kararı aldık son kez görüşmek için sadece bırer bardak çay içtik, somra kalktı gitti koştuum arkasından ağlayarak koştuum betüül dedim arkasını döndü dön dediim bekleme dedi arkasına bakmadan gitti öyle bakakaldım dondum naşka bi sikim yapamadım elım ayağım kaldı. orda oyle yarrak gibi

''son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda.''

ben dönüp arkama bakmam.

acaba tüpü kapadim mi sjdsjs :d

sırtının güzelliğini son kez görebilmek için bir çırpınış

son sözlerinin "gitme" olmasını dinlemektir.

son bir şans bakışı

nasıl da boynum tutulmuş dönersem gidemem

ardından bakamadım anne parçasını akıllara getiren başlık.

ben sevgilimle 2 senedir uzunn mesafe ilişkisi idare ediyorum o istanbulda ben edirne...sene içi zor gecerdi o vedalar ayriliklar cok zor gelirdi haftalar gecmezdi önce sömestr gelsin rahatim ondan sonra yaz gelsin rahatim kafasiyla gecirmeye calistik o gunleri bir de nolsun tam o yazi bekledim zorladim hatun demez mi amerikaya gidicem ben iptal...3 ay bekledim valla cok cok cok zordu lan hala da devam ediyoruz uzun mesafeye ve çok zor olmasinin yaninda o bir kere daha sariliyim bir kere daha son kez daha sariliyimlardan sonra o gün gelir ve ben hatunun yanina gidince o yuruyen merdivenlerdeki sarilmalar tum o uzun haftalari unutturuyor...

acaba gitme der mi bakışı gidesim yok gidemezsin diye bağırır mısın bakışı birinin gidip diğerinin sen çoktan gitmişsin bile bakışı

dönüp bakan veda edemeyendir.

seviyorsa o son bakış hayatnın gözünün önünden kayıp gitmesidir.. sevmiyorsa ulan ben bunla ne gereksiz vakit kaybettim mk bakışıdır.

bugün son kez sarıldık omzunda göz yaşı döktüm biraz surat astı hiç bir şey olmamış gibi geçti gitti hala bekliyorum

bi ağırlık basıyor üstüne sen gitme demek istiyorsun tüm organların durmak istiyor gözlerin çaresizlik kokuyor hatta ağlıyor ama sen gidiyorsun,çünkü gitmelisin eğer şimdi bitirmezsen sen bitecektin.

son kez dönüp baktığımda kime veda ettiysem sırtı hep bana dönüktü.

o son gün, uçağa binmek için e11e bindi. daha iki buçuk saat vardı uçağına ama belki bilirsiniz i̇stanbul trafiğine güven olmaz. bindi geçti arka taraflarda boş bir yere oturdu. o otobüsün içinde ben de durağın önündeyim. karşı karşıyayız elimi uzatsam aramızda engel var. şoför otobüsü çalıştırdı. adım adım yaklaşıyor ayrilik vakti, kabullenemiyoruz. elini kalbine götürdü sonra da işaret parmağını bana yöneltti. i̇çimde buruk bir tebessüm, kalbimi tuttum. otobüsteki bir kaç kişi de bir o'na bir bana bakıyor, belki için için üzülüyor belki de alay ediyordu. otobüs hareket etmeye başladı. benim elim kalbimde, gözlerim oturduğu yerde, göz yaşlarım ise çoktan özgürlüğünü ilan etmiş durumda. otobüs ve canımdan çok sevdiğim o gitmiş, bende otobüs durağında oturmuş hıçkırıklarımın arasından son dalimi içmeye çalışıyordum. buydu benim veda ederken son kez bakışım. dahası olmadı. aylar geçti her hafta sonu geleceğim dediği i̇stanbul'a gelmedi. bir yanım boş, sol yanım ıssız şimdi.

Bakıyor mu diye bakarım.