o son gün, uçağa binmek için e11e bindi. daha iki buçuk saat vardı uçağına ama belki bilirsiniz i̇stanbul trafiğine güven olmaz. bindi geçti arka taraflarda boş bir yere oturdu. o otobüsün içinde ben de durağın önündeyim. karşı karşıyayız elimi uzatsam aramızda engel var. şoför otobüsü çalıştırdı. adım adım yaklaşıyor ayrilik vakti, kabullenemiyoruz. elini kalbine götürdü sonra da işaret parmağını bana yöneltti. i̇çimde buruk bir tebessüm, kalbimi tuttum. otobüsteki bir kaç kişi de bir o'na bir bana bakıyor, belki için için üzülüyor belki de alay ediyordu. otobüs hareket etmeye başladı. benim elim kalbimde, gözlerim oturduğu yerde, göz yaşlarım ise çoktan özgürlüğünü ilan etmiş durumda. otobüs ve canımdan çok sevdiğim o gitmiş, bende otobüs durağında oturmuş hıçkırıklarımın arasından son dalimi içmeye çalışıyordum. buydu benim veda ederken son kez bakışım. dahası olmadı. aylar geçti her hafta sonu geleceğim dediği i̇stanbul'a gelmedi. bir yanım boş, sol yanım ıssız şimdi.