duvara yumruk atmak

kendine hakim olamayacak kadar öfkeli olmanın ama başkasını incitmeye kıyamayacak kadar da vicdanlı olmanın bir sonucudur... duvara, cama vs patlamak ve sinirini herhangi birşeyden çıkarmak ister insan sadece...

babaya vurulmaz, biz de duvara vurduk

daha vuracak duvar kalmadı sabrımızın sınırıyla oynamayın artık.

duvara niyetlenip yatağı yumrukluyorum. kimse cesaretimizi sınamasın.

kapıya vuruyorum ben, canım annemin bagirmasiyla son bulan eylem

yumruk makinesine atıyoruz biz dellenip fakat dellendiğimiz şey gene yumruk makinesi high score u geçmek için 8 lira attım ve geçtim en iyi ben olucam....

daha cesaret edemediğim ama özendiğim bir eylem

karşısındakine atsa duvara yapışacak onu bildigi icinde duvara yumruk atiyo

öfkemi kontrol ediyorum ama bir şeylere ya da kendime zarar vermeden sakinleşemiyorum durumudur.

genelde masaya vururum ben

net geri zekalılık. bunun bir üstü olan cama yumruk atma geri zekalılığı vardır bir de.

16 yaşında delifişek bir ergenken ''anasınııı siktiğiiimm adamııı'' nidasıyla duvara doğru giriştiğim eylem.

elim iki ay alçıda kalınca bıraktığım sinir çıkarma yöntemi

kimseye zarar vermemek isterken kendine zarar vermek ile sonuçlanan olay nedenini hatırlamadığım bi yumruktan sonra sağ serçe parmağımın üstünde nur topu gibi oynayan kemiğe sahip oldum

hala kan izleri duruyor duvarda ben unutursam yapılanı o unutturmasın diye

şu an sağ elimin sargıda olmasının sebebii..

kimseye kıyamayacak kadar çok sevmek , kendine zarar verecek kadar sevilmemek.

geçen gün sınıfımdan biri atmıştı duvara abi ya çıkan ses ya duvar yıkıldı ya da çocuğun el kırıldı sanırsın öyle bir ses çok kötü be hani kırmamak için kendini kırmanın kanıtı

çok sinirlendiğim de sinirimi insanlardan degil de kendimden çıkarma şeklim. duvara kafa atınca duvarda bi sıkıntı olmuyo shsushshs olan yine bana oluyo. yumruğun bi tık üstü duvara kafa atmak. bi keresinde abim beni duvara kafa atarken görmüştü. şok oldu bi süre benden korktu :d baya aramiz iyiydi o zamanlar heuehegs :d

bi tür sinir atma yöntemi. 9. sınıfta bi arkadaş hocaya sinirlenip duvara yumruk atmıştı. sonra eli çatladı. hocanın haberi bile yok :d

o sinirle acıyı hissetmeyip parmağınızı incitip sonradan pişman olma durumu

yüzük ve serçe parmağa denk gelmedikçe sadece kanamayla atlatabilirsiniz ama o ikisi bende kırık elle duvar boyamaya sebep olmuştu

ben seviye atladım kendime vuruyorum

bir keresinde acayip sinirlenmiştim. geçirdim yumruğu duvara. duvarda alcıymış vurur vurmuz çöktü icine. baya yumruk izim belli oluyor. neyse ki perdenin arkasina geliyoduda annrm uzun bi zamaj fark etmedi.

elimi kırmayacagimi bilsem vururum.arkadaşın biri kız yüzünden vurdu sonra 1 ay alçılı gezmisti

duvar gerçekten acıtıyo ve olan size oluyo, bi aralar baya küçükken sinirden kapıya yumruk atmıştım, kimse de gelip kızım bu yaşta bu ne sinir de dememişti onun yerine mal mısın delirmişsin başımıza psikopat mı oldun sen denildi. neyse o günden beri iki bileğim de sakat, şınav bile çekemiyorum arada nüksediyo kapı açmaya mecalim kalmıyo. yapmayın arkadaşlar, kendinize zarar vermeyin. pişman olacağınız bişey bu. yapmayın.

mantıklı olmayan hareket. bunu yapan insanın öfke problemleri olabilir, kendisine zarar vermeden önce bir uzmanla görüşmesi tavsiye edilir.

daha sonrasında ise eklemlerden kan akar

ben kafa atiyorum sayılır mı

daha çok bilgisayar masasına vuruyorum, daha ince ya hanii :d

ttnetliysen dogal birşeydir bence

güzel bir sinir atma biçimidir. içindeki tüm siniri çekip alıyo

çok güzel bir stres atma şekli. genelde içinde birikenleri o sinirlendiren kişiye çıkaramayacağın için duvarlar nasibini alır öfkenden. bundan iki üç yıl önce sinirden o kadar deliye dönmüştüm ki, duvara yumruğu bir patlattım sol eldeki işaret, orta ve yüzük parmaklarını bir hafta hissetmedim.

genelde yapmacık gelir.

elektrik direğine vurmuştum elimi burktum la o ne sert şey la duvar bile o kadar acıtmıyor

bişey zarar veremeyince oluyor. bi keresinde sol serçe parmağımın ele bağlanan ekleminin üst kemiğini çatlatmışım. hala oynuyor kemik ufak bir parça. ama hava atmak için yapıyor yavşağa bak güya dikkat çekecek gibi yorumlar gelebilir. onların amk size bişey olmasın

rahatlatıcı bir eylem. bir kere denedim, ilk 5 dakika rahatladığımı sakinleştiğimi hissettim. sonrası hastaneler aman doktor civanım bileklerimi kesler falan. şaka bir yana 3 yıldır hala ara ara felaket ağrı yapıyor.

açıkçası bişey kırılıp paramparça olmayınca tatmin olmuyorum bu durumda duvar için hulk olmalıyım

elim acır diye hiç yapmadım fkgjdfg

alçıpan duvara atınca çok zevk verdiği doğrudur o yumruğun çıkardığı ses, kırılması...anlayamazsınız

bir kez neredeyse öfke nöbeti geçirecek noktaya geldiğimde yapmıştım bunu. o an hırsla acısını anlamadım ama cidden kötü oldu. artık sinirlendiğimde duvarı tokatlıyorum, yumruğu bıraktım.

elin üzerindeki yüzük parmağı bağlantı kemiği ile serçe parmağı bağlantı kemiğini kırdıktan sonra bir daha vurmam diye kendi kendime söz verdiğim halde ara ara yavaş yavaş yaptığım eylem..

hayatta yapmam elindekini fırlatma versiyonu var bi de bunun telefon vs. işim olmaz kendime kolay kolay zarar vermem yapanı da anlayamıyorum

bir anlık duygu patlamasıyla atarsın duvara yumruğu. elin ilk başlarda acımaz. elini oynatmaya çalışırsın ve acıyı hissedersin. elin yavaş yavaş morarır. birkaç gün/hafta düzgün kullanamazsın. ve aklına da bir atasözü gelir; (bkz: öfkeyle kalkan zararla oturur). o duygu patlamasının yanına bir de aptallığın eklenir. işin ironik kısmı gidip vurabileceğim kum torbam var. orda öylece dururken gidip duvara vuruyorum.

geçen abim duvara yumruk attı sonra parmaklarım yerinden çıktı diye hastaneye gitti sonra ki gün apandisitten ameliyata aldılar.

eskiden böyle şekil bir olay vardı çünkü elimizde bu lanet telefonlar yoktu şimdi anca telefon fırlatırsın oda yerse daha taksidi bitmedi diyip atamıyor insan.

denedim arkadaşlar. i̇şe yaramıyor. ne giden geri dönüyor ne de geçmişe gidiliyor. umutlar da bitmiyor üstelik. canınızı yakmayın, zaten tuhunuzdaki yaralar çok fazla.

sinirli anımda yapıyorum :d elimin acısından sinirimi unutuyorum ösdmsaxcök

önceden çok ergene gelen bir durumdu ama yaşayınca anlıyor insan