bir anlık duygu patlamasıyla atarsın duvara yumruğu. elin ilk başlarda acımaz. elini oynatmaya çalışırsın ve acıyı hissedersin. elin yavaş yavaş morarır. birkaç gün/hafta düzgün kullanamazsın. ve aklına da bir atasözü gelir;
(bkz: öfkeyle kalkan zararla oturur). o duygu patlamasının yanına bir de aptallığın eklenir.
işin ironik kısmı gidip vurabileceğim kum torbam var. orda öylece dururken gidip duvara vuruyorum.