çocukluktan akılda kalan kötü anılar

altımda tayt,üstümde çilek resimli tshirt kadıköy meydanında dolaştırmıslardı edit;erkeğim

dedemin ölmesiydi be.

çocukken bisikletim yoktu mahallede bisikleti olan arkadaşlar yarış yaparlardi benimde scooterim vardi onlarla birlikte oynamak için scooterimla giderdim birlikte yarisicaksak beni 10 metre ileriden baslatirlardi bisiklet daha hızlı diye hatirladikca içim cıs eder sonra sarı bisikletim oldu hayvan gibi büyüyene kadar da kullandim

bizim bahcemiz vardi eski evimizde. bahcede de bi suru agac var. ama ben en cok erik ağacını seviyorum. yazda olda kisda olsa tepesinden hic inmiyorum. kac yasindayim ya 11 ya 12 fazla degil. tasinicagimizi evi yikacaklarini ve yerine yep yeni bi bina dikeceklerini soylediler. aslinda sevindim cunku eski mustakil bir evdi. sonradan ağaçlarında kesileceğini duydum tabi. benim sarteller atti. ilk once agaclar kesilecekmis. aq biz daha evi bosaltmadim bi durun. neyse bunlar ellerinle motorla geldiler. bende sabah erkenden kalkip çıktım erik agacinin tepesine kimse indiremiyor beni. biri cikarsa atlarim diyorum. gozumun kara oldugunu annemde bilir babamda yaparim yani. kimsede gelemiyor. beni o gun agactan indiremediler. hem ağlıyorum hemde agaclari koruyorum. adamlar gitti bende indim asagi. aradan 1 hafta gecti biz tasindik. arkadaslarim bize misafirlege geldiler anneleriyle baktim hepsi sulugoz noldu dedim senin agaci kestiler. oturduk beraber agladik. cunku o agac hepimiz agaciydi. hepimiz erik yerdik ondan. hepsine de ben ogretmistim agaca cikmayi. edit; kızım

çocukken köyde koç kovalamıştı hem de köyün pinarı etrafında 8-10 tur dönmüştük ben önde o psikopat arkada..allahtan babam (tontik kahramanım) gelip koçu kovalayıp beni o döngüden kurtarmıştı ..evimizde asla unutulmayacak bir dalga konusudur

uzun olabilir biraz ama okuyana şimdiden teşekkür ederim 5-6 yaşlarındayken bi gece bizim eve bi yabancı gelecekti, kötü bi adamdı. o yüzden bütün ayakkabıları falan içeri aldık. her neyse işte o gece de annem ablam ben yattık yorganı da kafamıza kadar çektik adam bizi bulamasın diye. ama adam bizim odaya geldi ve yorganı kaldırdı. annemle ablam uyanmadılar fakat ben uyandım ve odada ki koltuğa geçip oturdum. adamda karşımda ayakta duruyordu. ne konuştuğumuzu tam net hatırlamıyorum ama ben küçükken kilolu bir kızdım o yüzden beni sevmişti kötü adam. odadan giderken de "seni almaya geri geleceğim" demişti. bende gülerek el sallamıştım arkasından. o olayı her zaman gerçek zannettim ama asla annemlere anlatmadım. kafamı yastığa her yan şekilde koyduğumda kalp atışlarımın seslerini -ki o zaman kalp atışı sesi olduğunu bilmiyodum- o adamın ayak sesleri olduğunu sanırdım beni almaya geldiğini falan. ve hâlâ gerçekten yaşadığımı düşünüyorum o olayı ama gel gelelim mantık çerçevesinde asla yaşanmayacak bir olay.

ana sinifinda altima sicmistim aksama kadar sinifin kosesinde oturdum ogretmen anlamisti yardim etmeye calisti ama kalkmamistim yerimde en son annem geldi herkes okuldan gidince gitmistik eve

ilk okul 1 e gidiyorum , annem ve babam öğretmendir , okuldan döndüğümde evde kimse olmazdı kapıyı acar girerdim üstümü değiştikten sonra komşuya gider onun oğlu vardı onlarla takılırdım annem gelene kadar , bir gün geldiğim de komşumuz hastaneye gitmişti mecburen evde tek kalmıştım , kapı zincirini taktım gittim tv izliyorum , annem hep derdi zil çalarsa açma bizde anahtar var acar sesleniriz sende acarsın , otururken uzun uzun zil çaldı bakmadım tabi , sonra zil kesildi kapıdan sesler gelmeye başladı kapıya doğru yürürken bir anda kapı açıldı bir an göz göze geldik kapıyı çekti kaçtı , tabi ben korkudan ağlamaya başladım gidecek yer yok , babam okulun numarasını yazmıştı bir kağıda hemen aradım babama anlattım durumu oda hemen yakında esnaf arkadaşına söyledi adam geldi eve ama korkudan gittim ben , buda çocukluktan berbat bir anımdır

birinci sınıfım. i̇lk karnemi alacağım diye heyecanlıyım. gidemedim almaya.

ben hatırlamıyorum ama duyduğum zaman hala öfkelenmeme neden olan bir olay . aile binası hatta mahallesinde yaşıyoruz . alt katta amcamlar oturur ayni yasta olan erkek kuzenimi dövermişim beni kizdirdikca birgün annesi almış beni duvarın üstüne oturutmus ve tehtid etmiş bir daha oğlumu döversen seni burdan aşağıya atarım diye ve ittirip düşürmeye çalışmış . o günden sonra ben sürekli o kuzenimden dayak yedim arkadaşlarım duvarların üstünde otururken ben korkuyordum ve neden korktuğumu yıllar sonra öğrendim . hayat kötü kalpli insanlarla dolu

8 yaşlarında falanım. bizim orada bir mahalle var. "aptal"lar deriz biz. çingen gibi bir şeyler amk. her türlü pislik var. babamın dükkanına gitmek için evden yürüyerek en kısa mesafe mahalleden geçmek. taso vardı o zamanlar. misty tasom vardı. tasoyu eğince ekranda başka görüntü belirenlerden. tek işe yarar tasomda o. bir gün çarşıya gidiyorum. mahalleden geçerken 12-13 yaşlarında bir erkek durdurdu beni. muhabbet falan ettik mi hatırlamıyorum. onda eski demir 50bin var, bende taso. dedi ki "kim çevirirse tokat atacak." demir 50bini yere vuruyor benim misty'm korkusundan dönüyor zaten. döndürüyor eleman bana tokadı asılıyor. döndürüyor asılıyor tokadı. suratımın sağı felç zaten. kaç kere tokat yediysem hatırlamıyorum. en son şans işte amk benim misty'm cesaretlendi ve 50bine denk geldi. para döndü. kafalarımız elemanla aynı anda yerden kalktı ve göz göze geldik. "ne o bana mı vuracaksın?" dedi tokadı bir asıldı nevrim döndü amk. o ara bir kadın çıktı. kadına bağırdım "teyze bu çocuk beni dövüyor." demeye kalmadan eleman bir yöne ben diğer yöne bir kaçışımız var. eleman kadından ben elemandan kaçıyorum. 1 kilometreyi 1 dakikada koştum o gün. 15-16 yaşıma kadar geçmedim bir daha o sokaktan.

evin önü çamurluydu böyle dayım ayakkabım kirlenmesin diye kolumdan tutup atlatıcaktı artık nasıl tuttuysa kolum çıkmıştı onun üstüne 2-3 defa aynı yerden çıkmıştı kolum...

çocukluğımu hiç bi zaman tam yaşayamamışımdır. öyle park,çizgi film, oyuncak sevmem.çocukla da çocuk olmaktan sıkılırım çevremdekiler şikayetçi ama arkadaşım yoktu neyin ne olduğunu da bilmiyodum hep ben arkadaş olmak için çabalardım onlar da hiç umursamazdı beni, tipe önem vermeyiz diyolar ama çocukluktan beri yapılan en büyük ayrımlardan biridir tipi güzel olanın daha çok arkadaşı olması

4 yaşındayken lojmanda kutlama için 3 farklı boyutta yakılan hıdrallez ateşinin ortanca (beni içine alabilecek büyüklükteki) ateşe düştüm. nasıl kurtardılar bilmiyorum ama kedinin ensesinden tutulur ya öyle bir yakalama refleksi ile kendimi geri çekilirken hatırlıyorum. altı havuz gibi olan çeşmenin içinde tüm üzerimdekileri çıkarmışlardı. o suyun altinda üşüdüğümden mi o kadar titredim yoksa on kişinin aynı anda kıyafetler tenime yapışmasın diye beni soymasından mı korktum bilmiyorum. sadece dirseklerime kadar yanık vardı. ama su toplayan yanıkları hatırladıkça hala o acıyı hissediyorum.

çocukken bebek nasıl olur diye düşünüyordum, bilmiyorum tabi. yakın komşumuz bana bebeklerin kurban bayramındaki gibi bebekleri koyup satıyorlar diye anlattı. ondan beridir aklımda bu, yaklaşık 2 yıl inandım ben buna bi de. kötü olarak kaldı çünkü bazen aptal olduğumu kabul ediyorum bu anıyı hatırlayarak, üzülüyorum:(

6-7 yaşlarındayım. o sıralar para falan biriktirebiliyorum tabii, biraz da babam ekledi bana bilezik aldık. annem çok hevesliydi böyle abidik gubidik şeylere, oysa o yaşta veledin bilezik neyine, hele i̇stanbul gibi bir yerde.. o sıralar ben de mutluyum, böyle büyükler gibi takılarım var, hava falan atıyorum arkadaşlarıma. elin çocuğu taso peşinde ben altın bilezik kullanıyorum. herneyse işte o zamanlar tabii sokakta büyüyorum. zaten o vakitler de az arkadaşım vardı, biriyle oynuyoruz. uzun, süslü püslü giyinmiş, bayağı takım elbiseli bir adam geldi, bakayım bileziğine çok güzelmiş dedi. uzattım kolumu sen tut kerpeten ya da başka bir şey ile kesti. sonra afedersin alnına koyduğum 'ben bunu yaptırıp geleyim hemen' dedi ve gitti. eve gittim, annem öyle güzel dövdü ki. bilemiyorum bana bir şey olmasından korktuğu için mi yoksa üç kuruşluk takı için mi anlamadım. komşu vardı beni annemden kurtardı, babam polis ekibi topladı geldi falan. ama bulamadık bileziğimi, o herifi de tabii. o günden sonra da bana bir şey alınmadı, haklı olarak. bu da içimde bir acıydı, düşündükçe iyi yine kolumu kurtarmışım diyorum ya da daha kötü şeyler olabilirdi, bilirsiniz. artık en fazla bijuteriden aldığım 5 liralık küpeleri, kolyeleri kullanabiliyorum ama olsun, buna da olsun diyelim.

9 kere kulak, 2 kere geniz eti, 2 kere bacak, 1 kere bademcik ameliyatı oldum. 5 yaşımdan beri her yil düzenli olarak nisan ayında ameliyat olurdum. bir yıl olmadım o yıl da nisan ayında araba çarptı. denizli özel ege hastahanesinin ilk çocuk hastası olarak da tarihe adımı yazdırdım sbdndnsksm

ya babaannemi banyodan çıktıktan sonra münasip olmayan bir şekilde gördüm ve o şoku atlatmam zaman aldı,zavallı küçük ben

5 yaşlarında falanım akrabamız öldü. yaşlı bi kadındı benden bir yaş büyük torunu vardı. çocuğa söylememişler anneannesinin öldüğünü beni de yanına oyun oynayın diye yolladılar. sonra birisi geldi sanki bişey olmamış gibi küt söyledi çocuğa durumu o an ki çaresiz bakışı gözümün önünden gitmiyor. i̇şin garip tarafı arada karşılaşırız çocukla yüzüme bile bakmıyor artık ben ne yaptıysam

-arkadaşımı motordan indirmek için kucaklayınca bacağımın birinde kırık birinde de 3 yerden çatlak oldu vücudumu göbek üstüne kadar alçıya aldılar 3 ay kadar kaldı -ben kırıklar içinde yatarken bana para vermişler o belime yapışmış ve küflenmiş doktor demiş cocuk 1 hafta geç kalsa kanına zehir bulaşır ölür diye(daha izi var) -bacağımın arkasında kist çıktı ameliyat oldum -komşumuzun oğluyla kavga ettik kafama tırmık geçirdi baya dikiş atıldı -köy evinde ranzada zıplarken kafayı tahtaya çarptım üniversite hastanesine gittim uyutmadılar felan -balkona çıkarken ayağım sobanın altında ki naylona takıldı yüz kısmımı sobaya çarptım(soba soğuktu allah'tan) yine üniverste hastanesine gittim elmacık kemik çatlak -kulaklarımın ikisinin de arkasında kist vardi iki ameliyatda ordan -bebekken ablam köyde evin önündeki su kanalına düşürmüş boğulmuşum bi sağlıkçı kurtarmış -annem bana hamileyken sigara içmiş ve beni aldırmayı düşünmüş -yani bu günlere kolay gelmedim :-)

herkesin kucukken yaptigi birsey olan koltuklarin basliklarinin uzerine iki elini koyarak sallanmak (yanyana koltuklarda) neyse iste bunu yaparken en son elimin kaydigini hatirliyorum kendigime geldigimde lavaboya kafami sokmuslardi ve yerlerde aralıksız akan kan vardi burnum kırılmıstı.

muhtemelen 3 ya da 4 . sınıfım hoca gelmediği için o gün öğleden sonra okul yoktu . çocuk aklı sınıfta kafa dengi arkadaşlarla saklambaç oynayalım dedik . oynuyoruz falan bizim okulun önünden de sıra otobüsleri kalkar . ben otobüsün içine saklandım yakın olduğu için bulamaz dediydim . otobüsün şoförü gelip bana hırsızlık yapıyorsun diye bi dövdü bi dövdü . valla ben bisey almadım dedikce vurup iftira attı . ne bu dünyada ne ahir dünyada o adama hakkımı helal etmicem..

bizim karşı komşunun kızıyla dışarda oynuyoduk sonra beni bodruma çağırıyordu orda benim karşımda sıçıyordu yaşım 4-5

babamın sarhoş olup- ki bu sürekli yaptığı birşeydi, kafama sprey kutusu fırlatması. hemde küfür ederek. belki de daha 10 yaşındaydım. yaşımı hatırlayamayacak kadar küçük nefret etmeyi öğrenecek kadar büyük olduğum yaşlardaydım...

i̇lkokulda altıma iki kere kacirmistim hocadan izin istememe rağmen gondermemisti ben de saldım pişman değilim 😊😊

marketde adamın birini babam zannedip bacaklarına sarılmıştım####

kim ne suç islerse islesin sonucu ne olursa olsun hep bedelini ben ödedim hep suclu ben ilan edildim, bunun tutukluluğunu hala yasarım ve biri suc atmaya çalıştığında sinir krizi geçirip zarar veriyorum etrafıma.

yeni alınan yazlığın ilk misafiri olarak yazlığın ortasına işemem ve gecenin yarısı dışarda kuyu suyuyla yıkanmam sabah uyandığımda şortumun değiştiğini görünce olanları annem büyük bir sinirle anlatmıştı ;(

6 yaşında ve 14 yaşındayken araba çarpmıştı. 6 yaşındayken arabanın çarpmasıyla bir kaç metre hava fırlamışım ve hastanede süresini hatırlayamadığım/öğrenemediğim bi zaman komada kalmışım. 14 yaşında olandaysa çarptıktan sonra yürüyüp eve gitmiştim ldkfldk hala araçlarda yüksek hızdan tırsıyorum

bu öldü diye düşünüp oyuncağın birini gömmüştüm 1 gün sonrasında da gömdüğüm yerde bulamadım o gündür haber alamıyorum kendisinden

camide simit oynamıştık hoca kimlerin oynadığını öğrenip dövmüştü sadece ben korktuğum için hocaya söylememiştim ben oynadım diye sonra şerefsizin biri hocam oğuzhanda oynadı demişti ce hoca beni 2 kat fazla dövmüştü...

ben 5-6 yaşlarindayken arkadaşlarım falan hep ince askılı giyinirlerdi. tabi benim oyle kiyafetim yoktu çünkü niye olsun biz sivasliyiz. neyse işte bende cok heveslendim bu askılı giyme işine baktım ona benzeyen bi tarz sadece beyaz atletim var önlerindede kirmizi kirmizi çiçekler olur ya ondan. giydim. dedim yaa böyle çok ayip olur altimdan biseyler giyim o sırada da ne akla hizmet elime nerden geçtiyse boğazli kahverengi bir badi buldum giydim akşama kadar dolandim sokakta eve gelince babam görüp güldü dedi ne bu hâl ne varmiş dedim kilotu da pantolonun üstüne giyseymişsin o zaman çocukluğumun tramvasiydi😂😂 işe bakın ki günümüzde bu moda oldu bu akımın en oldlarındanim herkese saygilar xds

1.10 boyumun olduğu zamanlar abim askılığa aşmıştı hiç unutmam ey gibi günler ey

babamın içip içip annemi dövmesi çocukken bizde travmaya yol açmıştı 3 kardeş engellemeye çalışınca bizi de döverdi haliyle annemin babamı eve almaması dışarıda sızması falan hatırladıkça gözlerim yaşarır o zamanları hafızamdan silmeyi çok isterdim

kaç yaşındaydım hatırlamıyorum, ama olayın sonrasını hayal meyal hatırlıyorum: bağ evinde dedem arıcılık yapardı kendi çapında, çok değil 7-8 kovan falandı en fazla. ticaret gibi değil de bir yıllık balımız ordan çıkardı. bir gün göz kapağımdan arı sokmuş nasıl olmuşsa. anamın kucağında acıdan zırladığımı, gözüme bir şeyler sürüp acısını alarak beni sakinleştirmeye çalıştıklarını hatırlıyorum. en fazla 2-3 yaşındaydım sanırım. *** çocukluğumuz orda geçti, çok gidip gelirdik. bazı zamanlar haftasonları orada kalırdık. büyürken alıştım tabi atletle geçiyordum kovanların önünden. arılarla arkadaş gibi olmuştuk. en son işte 9-10 yaşlarımdayken (belki biraz daha küçüktüm) kulağımdan sokmuşlardı bir hafta kepçe kulak gezmiştim. o zamandan beridir hiç arı sokmadı çok şükür.

6 yaşındayken, ablam karnına salça sürüp eline bıçak alıp yerde yatıp şaka yaptığını sanıyordu. gülmedim.

tüm çocuklar olarak ortak kötü anımız şudur hayatımızın en güzel zamanlarını 4 duvarı çevrili zaman öldürme yeri okulda geçirdik

6 yaşındayım.ayakkabı kutusuyla su taşıyıp halı yıkama olayım, o zamanlar kardeşime hamile olan annemi çileden çıkarmıştı. iyi bir sopa yedikten sonra odama kitledi. o gün bugündür kapalı alan korkum var. edit: temmuz ayındaydık ve yıkamak istediğim küçük bir kilimdi ne olurdu dövmeyip, odaya kapatmayıp hoş karşılasaydın be anne? yere damlayan sular silindi gitti ama ben bu olayı hala hatırlıyorum acı bir şekilde...

daha okula gitmiyorum, küçüğüm sofradayken babaanneme sinir oldum , o sinirle çatalı fırlattım, çatal babaannemin elinin üstünde dik kaldı. bir keresinde de yine babaannemden bir şey istedim yapmadı. eşarplarını, patiklerini, yastığını sobaya attım. her ikisini de bana hiç tepki vermedi ama ben yaptıktan sonra hep çok pişman oldum, özür dilerim diye diye yanından hiç ayrılmadım.

7 8 yaşındayım...mahallemizde oyun arkadaşlarımızdan biri salıncaktan düştü...kalkamadı tekrar annesini çagırdık cocugunu kuçakladığı gibi gitti...1 hafta sonra mahalleye cenaze yıkama aracı geldi ömrümde ilk kez görmüştüm o aracı buz gibi hiç ısınamadım o araca hala...çocuk ölmüş...çocukların öldüğünü ilk kez gördüm.

ufakken babamın cebinden para çalmışım nerden bileyim ulan para nedir neye yarar kağıt parçası ozaman tek bildiğim şey birşeyler karşılığı verilen kağıttı işte. benş bir dövdü hşç unutmam bacağımdan tutup yere attı beni ağzımı burnumu kanattı. alacağın olsun baba. değer miydi lan okadar dövmeye. tek yaptığın kinimi kazanmak

6 yaşındayken araba kazası yaptık ama her şeyi aklımda bi yerde kesiliyor ben annemin kucağındayım önde ikimiz varız babam ablamlar inmişlerdi köy yolu pek düzgün değildi bizim tatildi bizde köye gidiyorduk. neyse bayır bi yer aşağısı ful kayalık yüksek dere var aşağıda da arabayı orda durdurmak zorunda kalmıştı babam ama nedenini hatırlamıyorum el frenini de çekmişti arkaya taş da koymuştu olacak iş ya işte ablamlar babam indiler arabadan biz de annemle arabanın uçuruma gelen kısmındayız inmedik daha doğrusu inemedik uçurum kısım kapıyı açmadık her neyse bi anda nedenini bilmediğim bi şekilde araba geriye doğru gitmeye başladı hatırladığım şeyler baba diye bağırmıştım sonra direksiyonu çeviriyoduk annemle onu hatırlıyorum bide babamın arabanın arkasına geçip durdurmaya çalıştığını sonrası yok karanlık bende. ama ablama anlattırdım şöyleymiş sonrası; araba tek ağaç olan yere kadar düşmüş bizim kapı açılmış annem beni çalılıkların olduğu kısma atmış aşağısı dere ve taşlık boğulmayayım diye . annemse o taşlıklara düşmüş dereye kadar sonra başını çarpınca bide dereye düşmüş zaten yüksek mesafe aşağı yardıma inmesi de zor ölmüş orda hastaneye gitmeden . ben de yaşıyorum işte olduğu kadar

2. sınıfa gidiyordum ilk kez amcam beni kadir gecesine götürmüştü çok uzun sürüyor mağlum camiye işemiştim şimdi köye gittiğimde bazen hatırlatıyorlar eşek kadar adam oldum saça sakala karıştım hala utanıyorum

babamın soba masasiyla öldüresiye dovdugu ve bir hafta yuruyemedigim zaman