köye gitmek

kesinlikle herkesin yapmasi gereken seydir. abi ya geldim koye mis gibi soba sicagi ustunde sicak ekmek sofrada tereyagi cok guzel ya. birazdan da tarlaya gidip caliscam. eger depresyon falan varsa kesinlikle koy havasi tavsiye ederim😂😂😂

alternatif survivor

kendi köyüme geçen sene gittim 22 yılda bir ilk asdghm ama köy gibi yerde üniversite okudum alıştım koye yerleşmeyi dusunuyorum

stres atmak için sıkıntılardan bir süreliğine uzaklaşmak için çok güzel bir yerdir. herşey çok doğall

terapi gibi harika birşey sürekli gittiğim huzur bulduğum yer imkanı olan gitsin o huzuru yaşasın

ne politika ne savaşlar ne de her gün okuduğumuz 3.sayfa haberleri dert olmaktan çıkar orada..köydeysen 3-0 daha mutlu başlarsın hayata.köy ekmeği ile tereyağ yerken dünyanın en güzel sofrasına oturduğunu anlarsın.her yol senin her ağaç senin..envai çeşit meyvenin sahibi olursun orda. kimse dokunma alma demez sana,evine gittiğin kimse eli boş göndermez seni.kimse kapısına kilit vurmaz mesela çalar kapıyı girersin içeri kendi evine girer gibi..birinin bir işi olduğunda herkes yardıma koşar..bi dert yalnızca birine ait değildir orda herkesin derdirir,bi mutluluk sadece senin değildir herkesin mutluluğu herkesin neşesidir..bu yalan dünyada tek gerçek tek izole yaşamdır köyde yaşam..köyü olan insan evrendeki en şanslı insandır bence

temiz hava, çiçek açmaya başlayan ağaçlar, baharı müjdeleyen her alametle insanın ruhunu temizliyor. tüm zorluklarına rağmen bu güzellikleri çok seviyorum.

hava temizliğinden burnumun kanadığını bile bilirim önceden her yaz giderken şimdi ise bazı sebeplerden köye adım atsam silahla kovalarlar kendileri harika insanlarmış gibi gerçi onlar umurumda değil de dayımın mezarı orada onun için giderim genelde.

çocukluğumda çok giderdik ve sevmezdim. köyde yaşıtımız çocuk yoktu ve kuzenlerim sürekli gelmezdi. ama köye gidince de geri gelmek istemezdim. dayımla oyun oynardık. dedem bile bizim için oyunumuza katılırdı. hayatımın en güzel zamanlarıydı o zamanlar. tabii kıymetini çok sonradan fark ettim. sonra biz büyüdük, dayım vefat etti, dedemgil taşındı. şimdi ne köy kaldı, ne oyun oynayacağımız kişi ne de bunları konuşup yad edeceğimiz biri. hepsi eskide kaldı ama güzeldi. (bkz: özledim lan özledim)

biz genellikle kurban bayramların da oraya gideriz. babamın ailesi tam tamına toplanır, dedemlerin o koca bahçesinde herkes kurbanını keser (en az 6 kurban kesiliyor her sene) akşama anca evlere dağılınır. kolay değil amma çok güzel. kurbanın ilk günün de o kırk basamaklı merdiveni en az 10 kere in-çık yapıyorum. canım çıksa dahi o yorgunluğu hiç bir şeye değişmem. şehirden uzak olmasını, o samimiyeti kesinlikle hiç bir şey ile karşılaştıramam bile. böyle yazdım ve bir şeyi fark ettim; gerçekten köyümü özlemişim.

Çocukluğum köyde geçtiği için midir bilmem köye olan sevgim başkadır. Çocukluğumu dolu dolu yaşadığım, yiyecek ve insan ilişkilerinin doğal olduğu, doğaya dair en fazla şeyi görebileceğiniz bir ortam. Hani 90'lar da çocuk olmak adı altinda akşam ezanına kadar sokakta oynardık derler ya.. Köyde bu hala mümkün. Köyde okul servisine ihtiyaç yoktur. Köyde çelik kapıya da ihtiyaç yoktur. Hatta gündüzleri çoğu zaman kapısı açık olur evlerin.. Köyde selamlaşma vardır, Koca bir sülale gibidir köy, Öğle yemekleri ve ikindi çayları mahalle ortasında yapılır, yoldan geçen sofraya oturtulur. O toplanma yerlerinde çocuklara kac yelek kaç çorap örmüstür anneler bilinmez:) Dalından koparılmış meyve ve sebzeler vardır. Öyle tezek kokusu falan demeyin, bazı yerlerde besaneler dışarda olduğu için hayvanlar ve tarlalar köyün dışındadır. Hem şu betonlaşmış dünyanın gaz, egzoz kokularının yanında o tezek kokusu gül kalır. Hem köy öyle orijinal bi yer ki Allah'ın tezeği bile doğaya fayda olarak dönüyor. İster Yakacak olarak kullan, ister tarlana bağına gübre diye at. Doğal dönüşüm vardır köyde. İsraf ve atık çok azdır. Kendi köyümü cok seviyorum, çocuklarımında çocukluklarını yaşayabilmeleri için köy havasını köy çamurunu bilmeleri ve o tarla yollarında düşe-kalka gönül rahatlığıyla akşam ezanlarina kadar oynayabilmeleri için işim ya da yerim neresi olursa olsun yılın belli bir dönemini muhakkak köyde geçirmeyi düşünüyorum. Bu da benim köyümün tarihi köprüsü -->

1 ay sonra 2 haftalık bi kaçamak yapacağım.mini turuma van'da akdamar kilisesi,van kedisi evi,edremit,gevaş ile başlayıp oradan zigana da hamsiköy sütlacı yiyerek trabzon'a ve sonra giresun'a köyüme geçeceğim.sis dağı yaylasına çıkıp istanbul'da ne için yaşadığımı defalarca sorgulayacağım yine.mutlu geçen 2 haftanın ardından kapanışı önce nihat usta da köfte ile sonra trazonspor-kayserispor maçı ile sonlandırıp istanbul'a döneceğim..hazin sonum böyle :(

küçük imkanları kısıtlı bi ege köyünde doğdum. i̇lkokul 5. sınıfa kadar köyde birleştirilmiş sınıfta okudum. i̇stediğin i̇lçeye gitmek zordu. yaz tatilleri hele çok sıkıcı gelirdi. bizi denize götürmesi için babama yalvarırdık resmen. ama adam çiftçi bütün işi gücü yazın tarla da geçerdi. neyse sonra dan orta okul lise dershane falan derken hergün köyden ilçe ye gidip gelmeye başladım. nasıl bir yorgunluk ama anlatamam 7 sene boyunca on kat yaşlandım. köyden çıkınca daha mutlu olacağımı sanırdım.değilmiş. sonra univ okumaya ankara ya geldim. oh dedim büyük şehir ne güzel imkanlari vardır sinema tiyatro konser okul kulüpleri falan olur hepsine gidicem dedim. yaptim da. o kalabalık yorucu hayatin içinde anladım ki ben hep o sıkıldığım sakin köyümü özlemişim. hatta çocukken sıkıldığım yaz tatilleri hayatımın en güzel anlarıymış kıymetini bilmemişim. okul çıkışlarında evden getirdiğimiz peynir ekmeklerle yaptığımız piknikler en güzel etkinliklermis. bisikletle basklarinin bahcelerine gidip yediğimiz çağlalar erikler hayatımda yediğim en güzel eriklermis. kısaca hayatımın en mutlu anıymış ben farkında değilmişim...

köyde doğduğum için eve dönüştür benim için her yaz, cocukluğumdur köydeki evimiz.geceleri geç saatlere kadar oyunlar oynardık mahallede, kapı önlerinde büyükler çay eşliğinde sohbetler ederlerdi,kimsenin ay çocuğuma bişey olur amanın fazla uzaklaşma gibi dertleri telkinleri yoktu herkes tanırdı birbirini. açsan herhangi bir kapıyı çaldığında doyururlardı karnını, kendimizce bulduğumuz oyunlar vardı , yumurta ile dondurma alabilirdik haftanın sadece bir günü gelen dondurmacı abisinden, güzel günlerdi be... i̇stanbula taşınınca öyle dostlukları samimiyeti bulamıyormuşsun bu şehir çabuk büyüyor sizi

neye sahip değilsek onu arıyoruz sanki biraz. köye gittiğimde orda yaşayan insanlar ne şanslısınız sehirde yaşıyorsunuz her sey var her imkan var diyorlar. haklılar da. biz köye gidince sessizligine doğallığına huzuruna aşık oluyor onu arzuluyoruz hep. bizde haklıyız. şehirdeki temel imkanları köylere saglayabilsek cok daha yaşanılası yerler. hele ki sessizliği, kargaşadan uzak hali beni en cok cezbeden şeyler. yaz geceleri köy evinin damında şehirde gözükmesi imkansız harika yıldız kümelerine bakarak uyumak huzur veriyor insana.

anneannem ve dedem rahmetli olunca köy kısmen bitti bizim için malesef .

dün geldim köye, bugün bahçe sulamaya gittik. korna sesi yok, seçim arabası yok, bağırış yok. kuş cıvıltısı var ne güzel müthiş.

gidebilecek bir köyümüz olsa da gitsek keşke

Ne güzel birşey lan. Babam kulakları çınlasın hiç göremedi torununu. Dün eşimle konuşmuş ağlamış telefonda

Ailece tatil anlayışımızdır köye gitmek. Bayram tatilleri, yaz tatilleri, sömestr tatili olsun fırsat bulduğumuz her şekilde gideriz. Denizi, havuzu olan hiçbir tatil köyüne de değişmem köydeki huzurumu :))

İlk 2 günü çok zevklidir sonraki günler sıkılmaya başlarsınız.

Sabah havanın temiz olmasından dolayı erken uyanırsın gün mükemmel başlar Meyve sebze bahçeden olur zaten Yaz ayında bile olsan yorganla yatarsın Soba mutlaka yanar Telefon genelde çekmediği için bir köşede öylece unutulur Dolu dolu sohbetlerle geçen akşamlar olur hatta akşam mutlaka sobanın üstünde süt pişilir Benim galiba köye gitme vaktim gelmiş

İlan edilen 418 saatlik tam kapanmanın ardından bazı insanların gerçekleştirdiği eylemdir. Kavimler göçü misali pılımızı pırtımızı yiyeceğimizi toplayıp bugün yasağın başlamasına beş dk kala yetiştik. Ailecek ilçedeki evimize geldik. Eğer bu evde yaşayan birileri olsa yanlarına gelip riske atmak istemezdik tabiki. Bu konuda şanslı hissediyorum kendimi. On yedi günlük bir süreç başlıyor. Biraz bahçede biraz kapı önünde zaman geçireceğim için mutluyum.

Olsa da gitsek dediğim yerdir.

Köyünde çalışmaya gitmeyip de gezmeye hava almaya gidenler için mükemmel bir yerdir tabi. Ama biz Karadenizde fındık denen bi illet olduğu için bu köyü imkanı yok sevemiyorum sırf bu yüzden köyü olmayan birine varıcam

Kimse gitmeyince köydeki evi fareler basmış yoksa bende bu 2 haftalık kapanmada gitmek istiyordum

ben her gittiğimde sulardan zehirlenip hasta olurdum amk. hiç sevmezdim ayrıca bana hiç güzel gelmezdi köy. hem uzaktı hem de hiçbir şey yoktu yapacak.

pandemi ile kentten köylere göç devri başlamıştır.

Köye gidicem diyen insanlara çok özeniyorum yıllardır. Tezek kokusu hariç her şeyini çok severim köyün. Çocukluğum ağaç tepelerinde meyve yiyerek, serada koşarak geçti. Geceleri hamağa uzanıp gökyüzünü izlerdim. Elimi uzatıp yıldızlara dokunmaya çalışırdım. Ama artık ne yanına gidebileceğim akrabalarım ne de köyüm var. Köy ortamından mahrum kalma durumu içten içe beni üzüyor.

Bunu söylemekten ne kadar utansam da, koyunlarla meeleşip ineklerle mööleşiyorum ben. Tabi Rocky misali tavuk kovalamak gibi ilginç eğlencelerim de var. Nasılsa kimse görmüyor. Yoldan geçiyorum mesela, otluyor oluyorlar. Birden bi möö diyorum hepsi bana bakıyor :D Bu salak ne yapıyor diye bakıyorlardır bence. Yine de eğlenceli bana ne.

önceden gitmeyi çok istiyordum yaz tatilimin tamamının köyde geçtiği de oldu. şimdi eve girdiğim anda bunalıyorum

Bu başlık hortladıkça ödediğim aklıma geliyor...

Köye gittiğiniz zaman eğer bir iş yapmayıp taşak keyfî yapıyorsanız ne âlâ, taşak keyfî yapmayan kimse de "aa köy çok güzel, keşke hep burada kalsam" demez. Köyde götü yaya yaya kalmazsınız, ilk gün olmazsa ikinci gün götünüze bi tekme atarlar.

anneannemler köyde yaşarken 3 ay tatillerde hep yanlarına gider kalırdım. bostandan domates, salatalık toplar anneannemle yoğurt mayalardık. inek sağmaya çalışmışlığım ama becerememişliğim vardır, hakikaten maharet isteyen bir eylem bu arada. sabahları taze sağılmış süt ile uyanır, geceleri sobanın sıcağında uyumayı çok severdim. bir sürü arkadaşım vardı, kızlarla dağ taş demeden kol kola gezerdik. fırına gider bütün köy kadınlarıyla ekmek yapardık, hamur işi sevdam çocukluğumdan gelir. anneannemler istanbul'a taşındı, ne köy kaldı ne ocak. tadı damağımda kaldı desem yeridir. ben eziyetini değil keyfini sürdüm ama yine de köyün, köy evinin verdiği enerji bir başka.

yarın köye gidiyorum. kimsenin boşandığımdan haberi yok. evlendiğimden de çok sonra haberleri olmuştu. daha damadı bi kez bile görmediler. şok üzerine şok yaşatıyorum akrabalarıma öyle de akraba sevgim vardır işte hiçbir şeyimden haberleri olmaz, hiçbir şeyimi söylemem, anlatmam, sırf sürpriz yapmış olayım, tekdüze hayatları bi renklensin, bi coşsun diye, bu kadar çok seviyorum onları işte. canlarım yaa. sülalenin sürpriz kutusuyum mübarek. herkes damadı bekliyor. o sırada ben; "yok ki."

O kadar özledim ki anlatamam.. Evimi, odamı, her köşesini .. Herkes gidiyor memlekete.. Ben bu bayram da gidemiyorum ne yazık ki.. Çalışmam gereken sınavlar, bitirmem gereken kitaplar.. Gitsem vicdanım değil, kalsam ruhum.. Tek dileğim kaldığıma, çektiğim hasrete değsin. İnanıyorum bir daha ki bayram herşey çok daha güzel olacak.. Şimdi güzelce oturup dersimi çalışmalıyım. Kalpler bir, sağlık olsun

pandemi yüzünden köyden uzak kaldım. pandemi bitti başka sebeplerden dolayı yine köyden uzak kaldım. her sene en az bir kez giderdik. son 3 yıldır gitmiyoruz. aşırı özledim. köy ve yayla havalarının bendeki etkisi büyük. köy hayatına uygun olmadığım halde seviyorum. inşallah en kısa zamanda telefonun az çektiği yerlere giderim. türkiye'nin en temiz havasına sahip ili rize olmuş. (kpss güncel)