özlem duyulan şeyler

saçlarım

çocukken yediğimiz piknik bisküvi

ilkokul yıllarım. ne kadar masum, saf ve her şeyden habersizdim keşke hep çocuk kalabilsek

sobanın üstüne konulan portakal kabuğunun kokusu

tom ve jerry, jetgiller, bugs bunny, speedy gonzales, road runner, daffy duck.......

mutluluk

bir an da bir şeyi çok özlediğimi fark ettim . işin kötü yanı şu ki özlediğim şeyin adını koyamıyorum ve canımı sıkıyor. hasret kalmış gibi ,bir yarım kalmışlık var anlayamıyorum. yıllardır özlüyorum ama farkında değilmişim gibi her zaman yanımda fakat ulaşamıyormuşum gibi unutmaya çalışıyorum ama kaçamıyorum kaçma imkanı bulunca yeniden ona yönelmek istiyorum ulaşmaya çalışınca benden uzaklaşıyor sanki neler oluyor anlayamıyorum . (bkz: ne diyon lan değişik)

lise yıllarımı çok özlüyorum be bazen 2-3 günlüğüne geri dönsem diye düşünüyorum ama nerdee

beşiktaş 💖

sabah erkenden uyanıp televizyonda çizgi film izlemek.

çarli dizisi vardı ya, o işte. :)

ev

soğuk bir anadolu deplasmanında, fenerbahçe taraftarının ellerinde meşaleler tribün alev alev ve alex uzun kollu formasıyla iki kere sekerek sahaya çıkıyor.

kardeşimin kokusu..

(bkz: htc usonic) mate 20 lite'ın kulaklığı 5 para etmez, paraya kıyıp yeni bir kulaklık aldım bu da usonic'in yanından bile geçemez. allah'ım verdiğin herşeye şükürler olsun ama galiba sıkıntı bende. bende bir sıkıntı, memnuniyetsizlik var.

yaklaşık bi aydır farklı bi şehirde stajdayım. işe erken gittiğim için kahvaltı ne demek unuttum. hayatta en çok da kahvaltı severim halbuki. sürekli ailemle yaptığım o güzel pazar kahvaltılarını düşünerek poğaça kemiriyorum. hayatta yumurtayı, peyniri özleyeceğim aklıma gelmezdi hsj bi de akşam yemekleri ve güzel annemin patatesli köftesi var ki o konuya girsem çıkamam..

Ankara. İçindeyken canından bezdiren, dışındayken özlenen şehir.

Yağmur... O toprak kokusunu, ıslanmayı saçımdan süzülen damlalarını bile o kadar özledim ki

Aile

Hırka giymeyi özledim, mont giymeyi özledim arkadaş gelsin artık kış. Uzun hırka giyip dart vader gibi gezmeyi özledim.

Çocukluğum ya. Mükemmel bi çocukluk geçirmedim ama en çok onu özlüyorum yaş aldıkça. Eve geldiğimde düşüncelerden, işten güçten dolayı yoruluyorum şimdilerde. Akşama kadar arkadaşlarımla oyun oynadığım için yorulmayı özledim. Annem köfte yaptığı zaman etrafında pervane olmayı, kardeşimle sıra sıra bisiklet sürmeyi falan özledim. Komşunun bahçesinden elma çalmayı bile özledim hoff :d

Günden güne her şey kötüye giderken düne, bir önceki güne, ondan önceki haftaya, öncesindeki aya, geçmiş yıllara özlem daha çok artıyor. Geçmişi anmışken ardından gelen ahlar vahlar pişmanlıklar, kaybedilen zamanlar, artık olmayanlar ve hiç geri gelmeyecek olanlar da yaranın üstüne basılan tuz misali oluyor. Özetle; link

Bu aralar pandemiden önceki üniversite günlerini özlüyorum.. Tek derdim o zamanlar ders bitince nereye gitmek olduğuydu. Acaba ne yesek, nasıl gezsek falan filan. Pandemiyle beraber mezun oldum ve bu yılları aşırı özleyeceğimi şimdiden hissediyorum. Ah çok güzeldin üniversite seni hep özgür ruhumla hatırlayacağım...

Aynı şehrin aynı sokaklarında dinlediğim şarkılar eski tadını vermiyor,olmuyor. Eskisi kadar içten üzülemiyorum,ağlayamıyorum.Dökülen göz yaşları eşit ama aynı değil. Ben yalnızlığa bile daha güzel üzülebilirdim. Ne oldu da değişti her şey

Gece 3.5 da samuray jack izlemek için uyumamak. Keşke o dönemlere gitsem de gene izlesem.

Bana iyi davranılmasını özledim. Kendimi iyi hissetmeyi sevildiğimin hissettirilmesini özledim. İki güzel sözü özledim. İçim rahat bir şekilde bir gün geçirmeyi kötü anılarımı düşünmediğim günleri çok özledim.

gece metroda usuyunce fark ettim ki kis mevsiminde kic usumesi arkadaslar.

Son 1 haftadan örnek vermek isterim. Tat almak.. Yediğim yemeklerden tutun kolonyanın bile tadını almak istiyorum artık. Koronanın en kötü yanı bu olsa gerek. Bir sürü bişey yiyorum ama sıfır tat. Ha bir de yemeğin yanına meyve suyu içeyim dedim bugün keyfe bakın hele sanki tadı var diyip kendime güldüm...

Herhangi biriyle mesajlaşırken sabahlamak zamanın nasıl geçtiğini anlayamayacak kadar sohbetten keyif almak

sosyal anksiyetemin düzelmeye başladığı pandemi öncesi günlerim. şimdi yeniden başa döndüm.

Yaşamak.

çocukluğum... ya da vazgeçtim o zamanlar bile farkındalığım canımı sıkıyordu...