öğretmenlik tutkuyla yapılması gereken bir meslektir

öğretmenlik özel ders için kendini pazarlayarak, kendini çok matah görüp öğrencileri korkutup özel derse zorlayarak yapılacak bir meslek değildir.

öğretmenlik mesleklerin en erdemlisi ve en güzelidir.

günümüzde ki birçok üniversiteli gencin okurken tutkulu bir şekilde okuduğu bölümdür öğretmenlik. atanınca bu idealist düzenlerini devam ettirmek isterler, ancak bilmezler ki dışarısı kuyu kazan insanlarla doludur. olan genç arkadaşa olur, çarklardan birine takılır, düzeni devam ettiren biri olur.

4.sınıf öğretmenlikteyim ve staja gidiyorum. staja gitmeden önce çok bi duygum yoktu okulda neler olacağı nasıl geçeceğiyle ilgili olarak. sonra okula gittim. okulun içine girince ilkin dehşete kapıldım: çocuklar teneffüstelerdi ve o kadar hareketli, gürültülü kalabalıktı ki tam anlamıyla ödüm kopmuştu. ama zamanla o okula girmek o kadar heyecanlı hale gelmeye başladı ki.. sınıfa girdiğimde kızlar, erkekler koşup sarılıyor yani erkek öğrenciler bile düşünün artık. aralarında o gün beni görmemiş benim de kendisini görmediğim biri varsa arkamdan usulca yaklaşıp küçücük hafifçe bir dokunuyor ve bana kendini gösterip gülümsüyor ben de gülümsemeden edemiyorum tabi. küçük hediyeler veriyorlar ve bunu yaparken de nasıl utanıyorlar anlatamam. sınıfa girdiğimde ellerinde ne varsa koşarak hemen vermeye ikram etmeye çalışıyorlar. ya söyler misiniz hangi meslekte bu kadar tatlı bir şekilde seviliyorsunuz???

bu uğurda iktisat bölümünü bırakıp öğretmenliğe geçmişliğim var ve sanırım şu ana kadar ki hayatımın en mantıklı kararı

öğretmenlik tutkuyla yapılmalıdır evet. gerçekten içinde öğretme isteği olmalıdır. aynı zamanda öğrenme. gelip sadece dersini sıkıcı sıkıcı anlatıp çıkıp giderek ömür çürütülmemelidir. hayatı, sevmeyi, saygı duymayı, inanmayı, hoşgörüyü, dünyaya başka pencerelerden bakabilmeyi de öğretmelidir bir öğretmen. sevmelidir öğrencilerini ve bunu hissettirmelidir. her öğrencinin aklına iyi şekilde kazınmalıdır. ki öğrenciler iyi öğretmenleri asla unutmazlar. mesela; eski arkadaşlarımızla biraraya gelince illaki öğretmenlerden bahsederiz. bazılarından "ne kral hocaydı beee " bazılarından "çok gıcık hocaydı yaa" bazılarından bahsetmeyiz bile, unuturuz. ve öğretmenler bir çocuğu hayata bağlayıp onu en iyi yerlere getirebilir. konuşmasıyla , fikirleriyle bazen de yerin dibine sokup , özgüvenini kırabilir. dilerim ki bütün öğretmenler işini tutkuyla yapsın ve asla unutulmasın.

ne yapsın tahtaya yazmadan tebeşiri mi yalasın amk

link olması gereken öğretmen mimarlık istememe rağmen öğretmenliği düşündüren gerçek bir öğretmen

o zorlu süreçleri atlatıp atanırsak o içimizdeki tutkuyu allah hiç söndürmesin inşallah.

öğretmenlik diğer mesleklerden farklı olarak vicdanın ön planda olduğu bir meslektir. özellikle ilkokul öğretmenlerinin bunun muhasebesini iyi yapması gerekmektedir. öğrencilerine kollektif kucaklayıcı bir şekilde yaklaşmalıdır. onları birer evlat görmeli onlar için en iyisini istemelidir. bunun için her şeyden önce bu mesleği tutkulu bir şekilde isteyerek yapması gerekmektedir. günümüzde her ne kadar hakettiği değeri görmesede bütün öğretmenlerimizin canla başla çalışmaları gerekmektedir. unutmayalım ki yine bu durumu değiştirecek yine öğretmenler olacaktır. yeni nesiller ve yeni nesillerin geleceği sizin elinizde...

ahmet naç bu konuda verebileceğim en güzel örnek.

aksi halde 7/24 küfür yiyen üniversite hocaları gibi olabilirsiniz. eminim ki çoğu mesleğini tutkuyla gerçekleştirip bir şeyleri öğretmeyi amaç edinmiyor anlat geçç.

almanya'da bir okul müdürü, her sene başı bütün öğretmenlerine aynı mektubu yollarmış; --- spoiler --- "bir toplama kampından sağ kurtulanlardan biriyim. gözlerim hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü. iyi eğitilmiş ve yetiştirilmiş mühendislerin inşa ettiği gaz odaları, iyi yetiştirilmiş doktorların zehirlediği çocuklar, işini iyi bilen hemşirelerin vurduğu iğnelerle ölen bebekler, lise ve üniversite mezunlarının vurup yaktığı insanlar. eğitimden bu nedenle kuşku duyuyorum. sizlerden isteğim şudur; öğrencilerinizin insan olması için çaba harcayın. çabalarınız bilgili canavarlar ve becerikli psikopatlar üretmesin. okuma yazma, matematik, çocuklarınızın daha fazla insan olmasına yardımcı olursa ancak o zaman önem taşır." --- spoiler --- not: (bkz: ahmet naç)

o kadar doğru ki. ayrıca öğretmen dediğin merak içinde öğrenmeye her daim aç olmalı ki öğrencilerine de öğrendiklerini heyecanla aktarabilsin. canım çocuklarım ah bir an önce atanıp sizlerle beraber olmak istiyorum. dünyada kötü insanlar bu kadar çokken sizlerin yüzünüzdeki o ışıltıyı daha da aydınlatıp gelecekte gerçekten iyi insanlar olmanızı o kadar çok istiyorum ki. o yüzden gidip biraz ders çalışayım.

bü yüzden öğretmen adayları öyle sınavla falan seçilmemeli gerçekten öğretmen olması gerekenler öğretmen olmalı ki ülke olarak bir adım ileri gelelim

öğretmenlik sadece bu memleketin değil tüm dünyanın ve insanlığın en kutsal en önemli mesleklerinden biridir. geçiniz efendim doktoru mühendisi mimarı... kim yetiştiriyor bunları? kim eğitiyor? öğretmen! işte o kadar. şimdi soruyorum size; ülkemizde öğretmenlik mesleğinin durumu hakkında ne düşünüyorsunuz?

yav ne alakası var kardeşim!? ne alakası var!? öğretmenlik dediğin böyle bir şey değil. bu kadar zorlamayla kimseye bir iş yaptıramazsınız. bırakın isteyen istediği gibi öğretmenliğini yapsın. kimisi petibör ile yapmak ister. diğeri benim'o tercih eder. bir başkası tatlı sevmediği için çizi'den yana tavır alır. ya hu aşın artık şu basmakalıp yargılarınızı. asrıncı 21'deyiz, uğraştığımız şeylere bak. el insaf! not: (#2319004)

Bizim öğretmenin kıymetini 1. sınıfta koridorun diğer başındaki sınıfın öğretmeninin iki çocuğu tüm okul içimde kulaklarından tutup kendi boyuna kaldırıp duvara yapıştırdığında anladım... Tam bir vahşetti. Hey gidi

Başlık doğru ama bunu yapan öğretmen sayısı bir elin parmağını geçmez

benim bipolar bozukluğumu tetikliyor bu çocuklar. her sınıfta, içeri girdiğimde ya allah, bismillah diyorum. o minnak suratlar var ya o minnak suratlar. sevsem mi, çıldırsam mı arada kalıyorum. yarım metre boylarıyla dünyayı ayağa kaldırıyorlar yav. ama öyle de tatlılar ki eşşşekler, kıyamıyorum hiç. pıtı pıtı dolanıyolar etrafımda, otur yavrum yerine demekten bir hal oldum. fark etmeden üzerine basacam o olcak. ya bi de benim zihinsel engelli öğrencilerim de var. en çok onlarda böyle oluyorum. asssla laf dinlemiyorlar ve genelde bana bağırıyolar çünkü konuşamıyorlar ama öyle tatlılar kii. hele bi tanesiyle iletişimimiz genelde alooğ alooğ. sadece aloğğ aloğğ diyo bana, ben de ona alooğ alooğ diyorum gülüyo. hem azarlıyorum hem seviyorum. kızdırınca hemen gelip sarılıyorlar. hilemi de çözmüşler eşşekler. hele o kız çocukları. annemi istiyoğmm diye ağlayan kız çocuğuna, ya sen ne güzel olmuşsuun bugün, o elbisen ne kadar güzelmiş, bayıldım diyorum. anında susuyo. mutlu mutlu oturuyo yerine. ısırcam hepsini bi gün, az kaldı. ayyy analık damarım kabardı yine. sevimli olmasalar asla çekilecek dert değiller.