dertleşecek kimsenin olmaması

merhaba sana sözlük. inan yazıcak kimsem yoktu. içime dökmeye, bişeyler yazmaya, klavyeye dokunmaya ihtiyacım vardı. içim o kadar dolu ki sözlük, ne gündelik insanların aşk adını verdiklerini saçma duygu çorbası, nede arkadaş kazığı. sözlük, o kadar karışık ki dertlerim. anlatamadığım. beynimde hücrelerime haçlı seferlerini düzenleyen düşüncelerim ve bunların yol açtığı ağrılar. o kadar karışık o kadar deliresiciye ki tarifsiz. ama ne demiş ismet özel " kafa karışıklığı iyidir, insana bi beyni olduğunu hatırlatır. " kendimle çelişiyorum sözlük. düşüncelerim kusursuz bi insan olmamı sağlayabilir. ama davranışlarım beni kötü biri yapıyo. duvarlar örüyorum. ve orda hapsoluyorum. öyle birine ihtiyacım var ki sözlük, böyle benim ruhumun yaralarını sarsın. gerçi yaraları sarmaya kalkarsak ruhumu mumyalamak zorunda kalıcaz ama neyse. teşekkür ederim sözlük iyi geceler.

hep aynı cevapları almaktansa, kimsenin olmaması daha iyi. kimseye güven kalmadı ki zaten.

anlatınca verilecek samimiyetsiz klasik tavsiyelerdense hiç anlatmamak daha iyi bence.

insana dert anlatılır mı zaten

yok zaten anlatınca çözüm ile yaklaşmadıklarından beri anlatmıyorum

sırtlanlar onlayn.

insan bu durumda kendi kendine yettiğini anlıyor. yetmek zorunda olduğunu...

dertleşecek insan çok ta. güvenim yok onlara. hatta tanımadığım insanlara bile güvenemiyorum bazen.

dertleşebilecegim birileri var ama ben anlatmayı sevmiyorum. daha önce anlattım baktım bir şey olmuyor artık içimde yaşıyorum her şeyi. böylesi daha iyi gerçekten..

samimiyetsiz surat ifadeleriyle kafası başka yerde olan ve "banane aq" diye düşündüğünü düşündüren insanlardansa, asabımı iyice bozacağına olmasın daha iyi. e yakın dediğin bile yapıyor bunu. ondandır ki, 5-6 senedir mavi peluş tavşanımla dertleşiyorum ben, mis

mesela bi olaya çok üzülüyorum ama iş birine anlatmaya gelince o olayın bende yarattığı acıyı, yıkımı aktaramıyorum karşımdakine. adam diyecek sonra ya buna mı üzdün kendini be. ya kardeşim bu olay beni parçalamasa ben niye üzüleyim bu kadar? sonra diyorum ki anlatma amk anlamıyolar zaten. dertleşecek insan yoksa da olmasın bi kenarda ağlayın yine de anlatıp insanların acılarınızı küçümsemesine izin vermeyin

ana babanızdan başka kimse dertlerinizle ilgilenmez bile, güvenin bana. derdiniz varsa ve çözemiyorsanız onlara gidin, eğer hayattalarsa. anasını babasını kaybetmiş panpalarımın başı sağolsun.

şu an yaşadığım durum. anlatsam kimse anlamayacak, ki anlamadılar zaten her zamanki gibi. sanırım bu işin sonu kötü bitecek hissediyorum ve korkuyorum.

durmadan twit atma sebebidir

insanların dert yanmayı çok sevdiği bir insanım, açıkçası bu durum hoşuma da gidiyor, seviyorum insanları dinlemeyi. ama birkaç defa ben derdimi anlatmak istedim, ya dinlenmedi ya da 'bu da dert mi?' diyerek kendi dertlerine döndürdüler konuyu. derdimi hiç düşünmeden büyük bir rahatlıkla anlattığım tek biri vardı, onu kaybettim. işte o günden beri gündüzleri şen şakrak, geceleri göz yaşlarıyla uyuyakalan biriyim. üzmeyin.

çok şükür kendimize küsmedik hala kendi kendime küfür edip kendi dertlerime bıçak vurabiliyorum

bazı şeyler vardır sadece kendine söyleyebilirsin.

şu anda dertleşmeye o kadar çok ihtiyacim var ki... 19 20 yaşında , yaşıtımda dertleşsem bayan olsa onunla öyle dertlesmek istiyorum ki ahhh ahh :( kafam çok karışık benim gibi bir insan böyle olmamalı...

bayan dersen olmaz kadın diyeceksin öğren artık böyle düşmez

parka gidip tek başınıza içersiniz. yanınıza gelen kedi, köpek dert ortağınız olur.

kendi kendime konuşuyorum, dertleşiyorum.

aq dunyasinda kimseyle dertlesilmiyor aq. niye varsiniz lan dinlemicekseniz

kötü la yalnızlığın bu yanını sevmiyorum

din dil ırk farketmez derdini anlatmak isteyen yeşile bürüsün beni

allah başka dert vermesin.

mektupları ayarlama enstitüsü var bir bakın derim bu da benden size kıyak

bir "merhaba" ile başlar aslında herşey. fakat biz, kendimizi yalnızlaştırıyoruz, zorlaştıyoruz. sonra bir de 'dertleşecek kimsenin olmaması' diye dert yanıyoruz. dertleşecek birisinin olması için ne yaptık ki ?

derdi olan mesaj atsın dertleşelim.

daha da kötüsü, dertleşecek birisinin olması ama dertleşememek, siz siz olun sahip olduklarınızın kıymetini bilin

boşversene. kendi kendimize yetmeyı de biliriz.

çok iyi bilirim bu duyguyu

ben burdayim beyler gelin bilirim o durumu :(

her arz kendi talebini yaratır derler bana uygun gibi geldi söz ama yalnızsın kimse yok pat kendi kendine konuşursun yada hayali arkadaş denersin

ben derdimi başkasının derdini dinlerken unutuyorum. .. derdi olan anlatsın valla dinlerimm..

ben derdimi başkasının derdini dinlerken unutuyorum. .. derdi olan anlatsın valla dinlerimm..

sözlük dert dinleyecek adam kaynıyor

derdin, dertleşmek istediğin kişinin gitmiş olmasıysa ekstra üzer

insanı yok oluşa sürüklüyor

sessiz ağlamayı öğrenmek demektir

çok dertliyiz yav

anlatınca anlayacak birinin olmaması?

kimseye ihtiyacı yoktur zaten insanın kendi kendine yeter

anlatın dinleyen olur

kim demiş dertlesecek kimse yok diye alın bir elinize kalemi diğer elinize sigara önünüzde bir kağıt parçası yazın herşeyi yazdıklarınız size ihanet etmez,en olmadık allah'a sığın dua et af dile yardım iste o her şeyi bilen görendir .hadi bana eyvallah

anlamsızca ağlamaya yönlendirir kişiyi

derdimi ya da basımdan geçen guzel bir olayı anlatabilecegim tek arkadaşımin cok daha büyük ve çaresi olmayan bi derdi var. kendi derdimi unutuyorum çoğu zaman ama konuşacak kimsenin de olmaması cok kötü

delirmektir sonu

4 senelik üniversite hayatımda gerçek manada her şeyimi paylaşabileceğim ve yeri geldiğinde dertleşebileceğim bir dost edinemedim/bulamadım. kendime bir dost arıyorum anlamına gelmesin. çevremdeki insanlardan kiminle dost olabilirim kiminle olmayabilirim hepsini gözden geçirdim. kendime uygun bir kumaşta insan bulamadım, yok. kime gel bi çay içmeye çıkalım desem bir işi var ya da beni erteler. bana teklif edildiği vakit 'acaba bir derdi mi var bir şey mi anlatmak istiyor ya da isteyecek' diye kendimi alıkoyamıyorum. belki de herkes benim gibi düşünsün istiyorum, bilmiyorum. ama şu var ki, gurbette olmak gurbette okumanın en zor yanlarından biri de gerçek dostların uzakta olması.

bir ben varım bir de rabbim. şu ana kadar annem ve babam dahil hiç kimse bir derdime derman olmadı. hiç kimse bir gün gelipte gerçekten derdime derman olmaya da çalışmadı. ben de öğrendim kimsenin omzunda ağlamamayı.

kim olursan ol, ne istersen yap, sen de bu dünyada tek başınasın.