4 senelik üniversite hayatımda gerçek manada her şeyimi paylaşabileceğim ve yeri geldiğinde dertleşebileceğim bir dost edinemedim/bulamadım. kendime bir dost arıyorum anlamına gelmesin. çevremdeki insanlardan kiminle dost olabilirim kiminle olmayabilirim hepsini gözden geçirdim. kendime uygun bir kumaşta insan bulamadım, yok.
kime gel bi çay içmeye çıkalım desem bir işi var ya da beni erteler. bana teklif edildiği vakit 'acaba bir derdi mi var bir şey mi anlatmak istiyor ya da isteyecek' diye kendimi alıkoyamıyorum.
belki de herkes benim gibi düşünsün istiyorum, bilmiyorum. ama şu var ki, gurbette olmak gurbette okumanın en zor yanlarından biri de gerçek dostların uzakta olması.