sevgiliden vazgeçme nedenleri

iki yıl boyunca süren birlikteliğimizde annesi bile bana oğlum derken ailem istemiyor ben seni seviyorum ama ayrılmak zorundayız demesi. en çok da şey koymuştu la iki hafta sonra yeni bir sevgili yaptığını görmek. şimdi keşke bende ona koysaydım geçiyor içimden. sevmiştik işte napalım

benden uzak durması gerekiyormuş benim iyiliğim için öyle söylemişti

gelecekten beklentilerimiz farklı olduğu için vazgeçmiştim. ama durup düşününce, gelecekten ne beklememiz gerekiyor? meslek, kariyer, bir sürü unvanlar, paralar, yatlar, katlar mı; bir aile kurup mutlu olmak mı?

benimle hiç gezmiyorsun, şuraya gitmiyoruz diye uzun ilişkilerini bitirenler varsa vuracaksın ağızlarının üstüne iki tane

sizi üzüyorsa vazgeçin ,üzdüğü halde vazgeçmediyseniz en yakın zaman da o sizden vazgeçer

eğer arada bir sevgi yoksa sudan sebeplerden bile vazgeçilir çünkü vazgeçmek için bahane aranır daha iyilerine layıksın denir ben seni hak etmiyorum denir sorunlarım var yalnız kalmak istiyorum denir sevmeyen insana vazgeçmek için sebep çoktur

vazgeçmek şöyle dursun ben onsuz ölmeyi bile hayal edemiyorum. ben vazgeçmiyorum. sadece susuyorum.

sensiz bir hayat düşünemiyorum, seninle yaşlanmak istiyorum, ellerim buruş buruş olana kadar yanımda olmanı istiyorum derken geleceğe dair planlarında hiç benden bahsetmemesi mi acaba? sadece iyi günde, mutlu olduğumuz anlarda değil nefes aldığın her an yanında olacağım bütün zorlukları beraber aşacağız demesine rağmen bir haftadır yorgan döşek yatmama rağmen yalandan nasıl olduğumu sorması mı acaba? her özel günde sürpriz beklerken, hiç bir doğum gününü, yıl dönümünü unutmamışken sınavlarım var diye doğum gününü unutması mı acaba? her zor anında yanında olurken, hiç yalnız bırakmazken dedemin vefat ettiğinde tatilini yarıda kesmemesi mi acaba? hep kendisini düşünmesi, bencil oluşu mu acaba? insanlara karşı davranışının değişmesi, üstün görmesi mi acaba? ya da frida kahlo'nun dediği gibi.. "bunlardan sadece bir tanesi senden vazgecmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi. ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. bu yüzden ben de senden vazgeçtim."

beraberliginiz 1 yili gecmis ve hala sizi ailesiyle tanistirmamissa sizinle bi gelecek dusunmuyodur ve bu vazgecmek icin iyi bir nedendir.

yalan ve güvensizlik cok klise ama gercekler bunlar malesef

eğer siz yaptığınız iyiliklerin hiçbirinin karşılığını almıyorsanız , verdiğiniz değerin gramının size verildiğini hissetmiyorsanız bir süre sonra onun sizden zaten vazgeçmiş olduğunu anlıyorsunuz

hayatında hep geri plana itildiğini hissetmek

sevdiğim oldu,sevgilim olamadı. kimseden vazgeçemedim ben. herkes benden vazgeçti..

Kullanıldığımı anladığımda vazgeçtim. Seviyordum, her şey çok seviyordum hem de. "Nasıl olsa seviyor, gitmez" diye düşünüp canımı yakmaya başlamıştı. Sonra ne oldu? Pişmanım seni unutamıyorum diyip yıllar sonra geri döndü ama atı alan Üsküdar'ı geçmişti çoktan.

En temeli yalan be. Nolursa olsun kendimi aldatılmış hissediyom. Yaptıysan yaptım, olduysa oldu demeyi bilicen bu hayatta.

O kişi artık mutlu etmekten çok yıpratıyorsa bırakmak lazım artık ya. Hayata bir defa geliyoruz ve hiçbirimiz yıpranmayı hak etmiyoruz. Yıpratan kişiyi salın gitsin. Vazgeçince daha da mutlu olacağınıza eminim

İlişki çift taraflıdır tek başınıza bi ilişkiyi yürütmeye çalıştığınızı farkederseniz eğer direkt bırakın aksi takdirde bu size aşktan, mutluluktan ziyade acı ve yorgunluk verir...

Falan yerine felan yazması. Falan yerine felan demesi. Arkadaş bile kalmam. Peh..

Sevgi yoksa bahane çoktur herşey aşılır sabırla ,zamanla Acı gerçek ise yeteri kadar değil ederi kadar sevmek lazımmış ...

kendimi değersiz hissettiriyor, varlığıyla yokluğu anlaşılmıyor, ilgisiz davranıyor. geçtiğimiz günlerde bu sebeple ayrıldık ama ben onsuz yapamadım. neyse barıştık bir şekilde benim çabamla olduğunu söylememe gerek yoktur. hep tolerans gösterdim. çalışıyor, yoruluyor, arkadaşları vs. ama isteyen vakit ayırır değil mi? ben ondan çok mu şey istiyorum gününün yarım saati ya da 5 dakikalık bir konuşma. ayrıldığımızda zaman lazım demişti. acaba ben mi sabırsızım. zamanla oturur mu her şey? hala aynı şekilde devam ediyor. sanırım bu biraz da benden kaynaklı. ona ne zaman gelse varolduğumu hissettirdim. ne zaman uzansa bana ulaşabileceğini biliyor. onu sevdiğimi, güvendiğimi biliyor. o kadar emin ki elinin altında tutuyor hissiyatı veriyor bana. bunları ona söylediğimde böyle düşünüyorsan git, benden nası böyle şeyler beklersin tarzı söylemlerde bulunuyor. yıpranıyorum ama seviyorum da. ha birde uzağız zaten. ne yapmalıyım

Ne zaman ki kendini değersiz önemsiz hissediyorsun ve bakıyorsun ki akıntıya kürek çekiyorsun, karşıda bir gram çaba yok.. İşte tam da bu an vazgeçme anıdır. Net.

İlk vazgeçtiği ben oldum .

İlişkiden beklentilerin farklı olması. Sevgiden, saygıdan, hoşgörüden öte konulan bedenlerin sevişmesi ise yürümez. İlla bir yerde patlak verir. Ha tek başına sevgi saygı götürür mü ilişkiyi, bilemiyorum. Ama ruha değil bedene, maddeye aşıksa taraflardan biri, vazgeçme sebebidir.

(#4043539) bitti. hemde çok başka bir sebepten. beklemediğim yerden vuruldum. oysa ki ne çok güven vermişti. aldatılmak sayılır mı bilmiyorum ama sosyal medya hesabında benden bir şeyler gizlemiş. şans eseri gördüm ve sanıyorum ki ilk değil. başkasının egosunu tatmin etmek adına beni kaybetmeyi göze almış. gerçi son konuşmamızda beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. haklı. ne zaman dönse elinin altında, yanında olacağımı biliyordu. hata etmişim. ama çok büyük farkındalıklar yaşadım. yalnızca benim ona atfettiğim değer kadar, onu yüreğimde ve baş üstünde taşımam ona ağır gelmiş. bazen onu savunurken buluyorum kendimi. nasıl bu kadar çok severken, kendini anlattığıyla hareketleri uyuşmaz şaşırıyorum. kızıyorum kendime. üzüldüğüm tek şey bunu hak etmiyor oluşum. ben küçümsenecek, azımsanacak, üzülmeyi hakedecek ve güçsüz biri değilim. eğer ben bir şeyleri sineye çekiyor, feragat ediyorsam bu sevdiğim içindir. ama asıl olan kinmiş. bende olanın tam tersi.. bundan sonra bende kimseyi kaybetmekten korkmayacağım. bir söz vardı 'birine vazgeçilmez olduğunu hissettirirseniz ilk vazgeçtiği siz olursunuz' çok haklı. bundan sonra herkes benim konumlandırdığım kadar, atfettiğim değer kadar. ona biçtiğim kaftan ona yakışmadı diye onu suçlayamam. demek ki kaldıracak bünyesi yokmuş, ben ölçülerini yanlış almışım...

Seven vazgeçer mi diye düşündüğümde kendime bakıyorum ne kadar zaman geçerse geçsin vazgeçilmiyor,hatta vazgeçmek bile aklına gelmiyor insanın ama sevmeyen için bahane bulup da vazgeçmek kolay

Az evvel uzun zamandır kafamda bitirmeyi düşündüğüm 3 yıllık ilişkimi bitirdim. Uzun zamandır bana kötü davrandıklarını unutmuş gibi bi saat beni ikna etmeye çalıştı ama kararımdan kesin olmak onu son derece üzdü. Beni üzdüklerine kırıp döktüklerine say sevgilim.. Bizi bu hale sen getirdin.. Çabasızlığın getirdi... Sevgi yetmiyor bazen :))

Bugüne kadar yaşamış olduğum hiçbir ilişkide vazgeçen taraf olmadım ama vazgeçmek için sebep arayan bulur diye düşünüyorum bu haklı ya da haksız olma durumu değil tamamen sebep sonuç ilişkisidir o yüzden bitmişse bitmiştir kurcalama, takılı kalma yoluna devam et

Ağzını şapırdatması.

sevgi yeterli mi her şeyi aşmaya, tüm hataları, kırgınlıkları sevgi halledebilir mi? bilemiyorum hangisi ne kadar doğru, uzak kalmakla sınanmak mı, yanı başında durup yıpranmak mı? böyle yazınca vazgeçmek, ayrılmak çok mantıklı duruyor ama mantık ve duygular ne zaman bi konuda uzlaşabilecek merak ediyorum

vazgeçilmez olduğunu düşünüp ona göre hal ve tavırlarını şekillendirmesi

En son ilişkim 3 sene önce oldu ve o ilişkimin bitme sebebi 3 yıldır herhangi bir kadını hayatımda istememe sebebim. Ben 28 yaşında olmama rağmen hala üniversiteyi bitirmedim ve hala öğrenciyim. O ilişkimde ben öğrenciyken sevgilim 3 senelik öğretmendi. Ben tabi hem çalışıyorum hem okuyorum falan ama arada hep bir sosyal uçurum farkı var. İlişkiye başlamadan önce ben bu farkın sorun olacağını düşünmeme rağmen bana sorun olmayacağını söylemişti. Ama öyle olmadı. O sosyal fark aramızda sorun teşkil etti ve ayrılma sebebimiz oldu. Sosyal farktan kastım da yani maaş farkı herkesin anladığı üzere. Şimdi bana kimse katılmayabilir ama maddiyat yoksa bir ilişkiye başlamayacaksın. Maneviyat olmadıktan sonra bir ilişki başlayamaz tabiki ama maddiyat olmazsa da o ilişki devam edemez. Kimse size bakmak zorunda değil yada kimse sizin maddiyat yetersizliğine katlanmak zorunda degily. Bu kadın içinde böyle, erkek içinde böyle. No para, no manita.

İnsan sevgiliden vazgeçmez. Sadece yanında olmayı tercih etmeyebilir. Bazen de durum ve olaylar bunu gerektirir. Ben pek gidemem mesela. Çünkü sevdiğim zaman kendimi ufak, ahşap bir gölevinin yanında gibi hissederim. İskeleye oturup, ayağımın altında parıldayan berrak suyun içindeki balıkları izlemiş gibi bir huzur dolar içime. Yüzünü düşünmek bana, olmak istediğim yerdeymişim gibi hissettirir. Yüzüm güler. Acırım. Kanarım. Ağlarım. Kendimi yıpratır, tüm kusuru kendime yükler, üzülür ve tükenirim. Bu konuya nereden geldiysek...

sevgiliden vazgeçmek ne yav, platonik mi bu vazgeçelim? sevgiliyi sevmekten vazgeçmek diye düşündüm ama onun da elimizde olan bir şey olduğunu düşünmüyorum. ağız şapırdatması yazmış biri. bu kadar basit bir şey mi sevmek ya, bence değil. açıkçası üstüme kussa -bilerek değil tabii ki, bilerek yaparsa ben de onun üstüne kusarım.- bile bu vazgeçmemi (?) sağlamaz hatta aklımın ucundan bile geçmez. sadece bak sen böyle yapıyorsun, belki farkında değilsindir. ben fark ettim söylemek istedim derim buna. ağız şapırdatıyor diye sevmekten vazgeçilir mi ya? ben geçmem şahsen. bence vazgeçme nedeni, ilişkinin toksik bir hal almaya başlaması olabilir. huzur vermesinden çok huzursuz etmesi, değersiz hissettirmesi -şiddet, aldatma gibi bariz şeylere değinmiyorum bile- gibi şeyler olabilir. bunlar dışındaki şeyler bana birini sevmekten vazgeçirecek kadar güçlü gelmiyor açıkçası. ağız şapırdatsın, ne bileyim üstüme kussun, geğirsin, tükürsün. bunların hepsi insanlık halleri, gayet doğal şeyler. kalbinizi açtığınız kişiden vazgeçmeye değecek şeyler değil. tabii vazgeçmek için sebep aramıyorsanız, arayınca her şeyi batar zaten. kısacası, bence sevmek çok güçlü bir duygu -(#4040367)- sevgi çok güçlü bir bağ, basit şeylerle yıkılacak bir şey değil. o yüzden kolay kolay vazgeçilmez.

İlişkiniz için hiç bişey yapmıyorsa, vazgeçmenin zamanı gelmiş demektir...

Sevdiğimiz insanlar bizim zor zamanlarımızda kaçtığımız sığınaklarımız gibi oluyor. Yardım edemeyecekleri bir durum olsa bile orda olduklarını bilmek bize güven,güç veriyor. Eğer karşınızdaki insan birbirinizi çok seviyor olsanız bile hayatı güzelleştirmekten ziyade sizin için zorlaştırıyorsa vazgeçilmesi gerekiyor. Zaten gün içinde onlarca sorun ile boğuşuyoruz. Karşı tarafı suçlamamakta lazım. Herkesin yapısı farklı. Ortak nokta yoksa da vazgeçilir,hayattan beklentiler birbirine yakın değilse vazgeçilebilir. Vazgeçilir de geçilir yani. Bazılarından biraz daha zor vazgeçeriz bu kadar

Şu anki sevgilimden gibi düşündüm. Allah korusun yani keşke daha çok yanabilsem. Ama geçmişime bakınca, bir adet bencillik, bir adet yalan ve bir adet aileme saygısızlık görüyorum. Aslında sabırlı adamım. Bence sebeplerim gayet geçerli.

her türlü vazgeçilir hatta severken bile vazgeçilir. kişinin net çizgisi ağzını şapırdatan birisine karşı ise bu sevgi bile dinlemez. bu durum bir süre sonra tahammül sınırını zorlar ve ilişki biter. her şey toz pembe değildir.

Sevgilimin benden vazgeçmesi. Zorla güzellik olmaz, salarım. Yani salmış gibi yaparım en azından. Zaten bu hayatta en iyi yaptığım şey "-mış gibi yapmak"tır.

bir sabah uyanırsınız ve yapamayacağınızı görürsünüz. aslında bir süredir barizdir, ortadadır ama size yeni dank eder. vazgeçmek gerektiğini görür ve hissederseniz, vazgeçersiniz. 'çekilmek sadece çekilmektir kaybetmek değildir, kaybetmekse bile önemi yok'

5 dakika bile ayırmak zor ise vazgeçilir rahat rahat

Salak bir aileye sahip olması ve ileriye dönük bir beraberlik planlayamaması

Üzüyorsa İlgi göstermiyorsa İleriye dönük düşünmüyorsam Küfür edip şiddet uyguluyorsa

Artık sevgi"li"olmaması