(#4043539) bitti. hemde çok başka bir sebepten. beklemediğim yerden vuruldum. oysa ki ne çok güven vermişti. aldatılmak sayılır mı bilmiyorum ama sosyal medya hesabında benden bir şeyler gizlemiş. şans eseri gördüm ve sanıyorum ki ilk değil. başkasının egosunu tatmin etmek adına beni kaybetmeyi göze almış. gerçi son konuşmamızda beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. haklı. ne zaman dönse elinin altında, yanında olacağımı biliyordu. hata etmişim. ama çok büyük farkındalıklar yaşadım. yalnızca benim ona atfettiğim değer kadar, onu yüreğimde ve baş üstünde taşımam ona ağır gelmiş. bazen onu savunurken buluyorum kendimi. nasıl bu kadar çok severken, kendini anlattığıyla hareketleri uyuşmaz şaşırıyorum. kızıyorum kendime. üzüldüğüm tek şey bunu hak etmiyor oluşum. ben küçümsenecek, azımsanacak, üzülmeyi hakedecek ve güçsüz biri değilim. eğer ben bir şeyleri sineye çekiyor, feragat ediyorsam bu sevdiğim içindir. ama asıl olan kinmiş. bende olanın tam tersi.. bundan sonra bende kimseyi kaybetmekten korkmayacağım. bir söz vardı 'birine vazgeçilmez olduğunu hissettirirseniz ilk vazgeçtiği siz olursunuz' çok haklı. bundan sonra herkes benim konumlandırdığım kadar, atfettiğim değer kadar. ona biçtiğim kaftan ona yakışmadı diye onu suçlayamam. demek ki kaldıracak bünyesi yokmuş, ben ölçülerini yanlış almışım...