sevgiliyle arada uzak mesafe olması

bir kaç gün sonra tam 50. ayı olacak birlikteliğimizin, 50 aydır aynı şehirde, aynı okulda aynı sınıftaydık. o okulu bitirdi ve iş için yine bulunduğumuz şehirde bir kaç ay iş baktı, sırf ben hala buradayım diye sırf yanımda olabilmek için, ailesinin yanına dönmektense benim olduğum şehirde kalabilmek için çabaladı ama olmadı, bazen hafta da sadece bir kaç kez görüşebilmemize rağmen bırakmak istemedi ama olmadı, bugün bu şehirden taşındı ve ben arkada eksik ben arkada yarım her noktasında anımızın olduğu bu şehirde yalnızım. önceden dediğim gibi çok görüşemesekte aynı şehirde olduğunu bilmek bile güç veriyordu, en üzgün en sıkıntılı anında 1 saat bile olsa görebilmek yetiyordu ama o şimdi burada yok, güçlü kalmaya çalışıyorum yapamıyorum, ben şimdi sınavdan çıkıp onun yanına gidemicem, kızgın olduğunda çiçek alıp kapısına dayanamıcam, üzgün olduğunda gidip teselli edemicem gözlerine bakarak, ben nasıl dayanıcam?

yavaş yavaş,sinsice ilişkinin sonunu getiriyor. ben de çok inanmak istiyordum; yapabiliriz,ben giderim o gelir diye ama olmuyor.olsa güzel olur ama olmuyor.

gozden irak olan gonuldende uzak oluyor sozluk.

yeter ki kalpler arasında mesafe olmasın

eğer güven yoksa ızdırap.

la yanımızdakine seni seviyorum diyemedikten sonra sikmişim ölçülebilen mesafeleri

en güzel ilişki türüdür. ulan bir kıymeti var ilişkinin. görüşmenizin bir anlamı var. sürekli yağlı ve yapışkan ilişkilerden olmaz aksine samimi ve sağlam ilerler.

gözden uzak olan gönülde rakı olur.

mütemadiyen başımıza gelen iş.

dua edin de yanınızda duranın yüreğiyle aranızda mesafe olmasın.

var. ama allaha çok şükür bunu dert edinmiyoruz. çünkü niye dert edinelim lskdldmslçs. ne gerek var. yürekler bir olsun. gerisi hallolur arkadaşlar.

yanındayken uzak olmasından daha iyidir..

çok sevdiğim birinin çok sevdiğim bi sözü vardır, mesafeyi bahane edene yollar girsin..

abi çok zor ya. aşık olduğum insanla aramda 630 km var. iki tarafın ailesi de baskıcı. ne ben ona kaçabiliyorum ne o bana. vuslat olmuyor ama elbet bir gün olur inşallah diyip tüm mesafelere gönülden bir eyvallah çekiyorum.

her gün okula giderken aramızda 40 cm var. ama sevdiğim kız benim adımı bile bilmiyor bence daha büyük bi uzaklık olamaz.

12. sınıfa gidiyordum ilk defa birine aşık olmuştum ilk defa birini sevmiştim ve o benim ilk sevgilimdi. herkes tuhaf bakardı o yaşıma kadar sevgilimin olmamasına. onun bir bakışı benim içindekilerini söylemeden anlamamı sağlardı. o kadar derin, o kadar içten... kocaman zeytin gibi gözleri vardı. hani bazı insanların gözünün içi parlar ya onunda parlardı. mağlum o zamanlar üniversiteye hazırlanma dönemleri. üniversiteyi kazandık, ama başka şehirlerde.. o zaman çok üzüldüm tabi her zaman dip dibe olduğum insanla belki haftada bir görüşebilecektim. üniversiteye gittikten sonra her hafta neredeyse görüştük aramızda ne sevgi azaldı ne de saygı. mesafe hiçbir şeye engel olmadı. çünkü ben ona güveniyordum, o bana güveniyordu.. 2015 in yazıydı, henüz çok geçmedi. bir buçuk yıl olmadı.. her yaz ailecek tatile giderlerdi. her yaz başka bir şehire. o yaz da fethiyeye gitmişlerdi.. bir gün uyandım ne bir mesaj ne arama ne benim aramama cevap hiç bir şey yok. tabi ister istemez meraktan çıldırdım. sonra ablasından bir mesaj. "denize girdi bir daha çıkmadı" o an yıkıldım. şaka gibi geldi. kendi kendime şaka bu ya olamaz diyip mal mal gülüyordum. ama şaka değilmiş. o kadar isterdim ki şaka olmasını. apar topar kalktım fethiyeye gittim. kaç gün o denizin kıyısında gelmesini bekledim.. ceseti de bulunamadığı için öldüğüne hiçbir zaman inanmadım. inanmıyorum da.. ben artık denize giremiyorum, denizin kıyısında oturup sadece onun gelmesini bekliyorum.. aradaki gözle tutulup aşılabilecek olan mesafeler önrmli mi sizce? ben bu aramızdaki mesafeyi nasıl tabir edeceğimi bile bilmiyorum.. 2 saat mi var diyeyim, 1 ülke mi var diyeyim, yoksa başka kıta da mı diyeyim? en kötüsüde kötü veya iyi ayrılınan sevgililer bir şekilde unutulur o başkasıyla sevgili olur sen bunu görünce kendi hayatını yaşaman gerektiğini anlayıp hayatına başka kişiyi alırsın da ya hiç tatsız bir olay yaşamadan ayrılığa maruz kaldıysanız bu nasıl unutulabilir?