bir kaç gün sonra tam 50. ayı olacak birlikteliğimizin, 50 aydır aynı şehirde, aynı okulda aynı sınıftaydık. o okulu bitirdi ve iş için yine bulunduğumuz şehirde bir kaç ay iş baktı, sırf ben hala buradayım diye sırf yanımda olabilmek için, ailesinin yanına dönmektense benim olduğum şehirde kalabilmek için çabaladı ama olmadı, bazen hafta da sadece bir kaç kez görüşebilmemize rağmen bırakmak istemedi ama olmadı, bugün bu şehirden taşındı ve ben arkada eksik ben arkada yarım her noktasında anımızın olduğu bu şehirde yalnızım. önceden dediğim gibi çok görüşemesekte aynı şehirde olduğunu bilmek bile güç veriyordu, en üzgün en sıkıntılı anında 1 saat bile olsa görebilmek yetiyordu ama o şimdi burada yok, güçlü kalmaya çalışıyorum yapamıyorum, ben şimdi sınavdan çıkıp onun yanına gidemicem, kızgın olduğunda çiçek alıp kapısına dayanamıcam, üzgün olduğunda gidip teselli edemicem gözlerine bakarak, ben nasıl dayanıcam?
1
50 aydır birlikteliklerini yılda 2 defa yarım saat görerek sürdürenler var. kıymet bilmek lazım bence. - denixiz 05.11.2016 22:47:20 |#2961846
1
doğru diyosun, belki şımarıklık gibi duruyo yaptığım ama kendimi şu an güçsüz hissettiğim için yazmak istedim - shameless 05.11.2016 22:49:51 |#2961762
2
şimdi baktığın pencereden kafanı geri doğru çeksen, yana çevirsen diğer pencereden baksan? belki oraya güneş daha güzel geliyordur. birbirinizi özlersiniz, çok özlersiniz. sonra bir gün kavuşursunuz ve o buluşmanız daha önceki buluşmalarınızın bininden daha değerli olur. böyle düşünsen biraz da? ama diğer pencereyi kapat ki cereyan yapmasın. kafan bulanır yoksa. :) - mrylmz 05.11.2016 22:54:26 |#3342251