erkeklerin ağlayacak omuz bulamaması

erkeklerin ağlamaz sözünü aslında özetleyen cümledir.kimin omzunda salya sümük ağlayacanki?rakı masalarında koskaca adamlar birbirlerine karşı nasıl ağlasın. erkek adamlar sadece geceleri herkes uyuduktan sonra ağlar.safdır onların ağlaması.avutacak biri olmadan sessizce ağlarlar.kimse duysun istemezler.çünkü onlar güçlü olmak zorunda.

ağlamayı bile unuttuk

güçlü görünmek, lanet gibidir yapıştı mı üzerine duyguların yoktur yeğen (bkz: ramiz dayı)

ağlanacak durum var. yanımda bir sürü insan ve omuzları var. ağlamak için gözlerim ve gözyaşlarım var. ama ağlayacak omuz yok be sözlük :((

niye kendi omuzu yok mu

kadınlar da bulamıyor, cinsiyetleştirmeye gerek yok.

insan kendi omzunda ağlamayı öğrenmeli. ya da kendisi yerine koyacağı birini bulup onun omzunda ağlamalı. ama ağlamalı sözlük. bi şekilde ağlamalı ki içindeki o hayatın üresi diyebileceğimiz zehirli maddeleri gözyaşı sayesinde akıtmalı

ulan ne hale gelmiş bu beyler sizin yerine ben hönkürerek ağlıcam hepinizin sesi olcam

yastık ve yorgandan daha uygun bi yer bilemiyorum

böyle bir de dizi film izlerken yanında abin felan vardır, yoksa da o an içeri biri girebilir endişesiyle ağlayamazsın

bilmiyorum belki de yapımızı güç üzerine kurmamıza bağlı. ama ne zaman gerçekten gözlerim dolsa telefon rehberini kullanamıyorum. ya da hep yalnızım tuvalete gidesim geliyor. ya da odama kapanasım. keşke diyorum bazen gerçekten uçabilsem gökyüzünde bir yerde saklasam kendimi. bulutların arasından düşen gözyaşlarımı insanlar sadece yağmur habercisi olarak algılasalar. ya da bir ağacın dibine düşse. bi işe yarardı. bir omuzun yokluğu bu kadar boşluk içimde. bir insanın gerçek yüzünü iki şekilde gördüğümüzü düşünürüm. birisi bir bebekle başbaşa kalınca diğeri ağladığında. erkek olmak bu yüzden zordur çünkü herkesten saklayacağın birde gözyaşı vardır.

Harbi ya düşünce biz erkekler neden hep tek ağlıyoz. Kimse bizi teselli etmiyor, sarılmıyor. Gece gece buna efkarlandım şimdi.

Ben bu duruma çok üzülüyorum ya. Erkek arkadaşlarımın olabildiğince yanında rahat hissetmelerini sağlıyorum. Bizzat bir sıkıntın varsa her zaman yanındayım tarzı şeyler de söylüyorum. Şu “Erkek adam ağlamaz” tabirinden nefret ediyorum. Bunu birlikte yıkmalıyız bence. Herkes duygularını özgürce yaşayabilmeli. Herkes cinsiyetçi tutumları aşmaya yönelik adımlar atarsa çok şey değişebilir. (Ayrıca duygusal erkekler daha çok güven veriyor bana).

Genel olarak ağlamıyorum. Hayır duygusuz değilim sadece ağlamıyorum. Yoksa başımdan geçen pişmiş tavuğun başından geçmemiştir. Alışmışlık böyle bişey heralde. Burnumuz boktan çıkmıyor ki aq.

Vücudun üst bölümlerine geçmelerine sevindim.

Erkeklerle fazla bir iletişimim yok fakat karşı komşumuzun bir oğlu var ilk defa onda gördüm bu eksikliği, annesi Saliha Teyze çok iyi bir kadındı. Bir gün bu Saliha Teyze işten eve dönerken markete uğruyor geri dönüşte yolun karşısına geçmeye çalışırken ehliyeti olmayan bir çocuk çarpıyor, oğlu da o sırada Saliha Teyze'nin geçmeye çalıştığı yolda ilerliyor. Kadının kafası kopuyor oğlunun gözünün önünde, çocuğun psikolojisi bozuluyor sigarayla kolaya dadanıyor, babası da zaten dayaktan gözünü açtırmıyor. Her gün balkonda çokça paket sigara ve kola içerek kendini mahvediyor, asıl ağlayacak kimsesi olmayan o. Kazadan sonra hep onunla konuşmak istemişimdir fakat bazı şeyler istenildiği gibi olmuyor zaten kim hiç tanımadığı birine içini döker ki. O çocukta gerçekten bir erkeğin yıkılışını, mahvoluşunu gördüm. Şimdi askerden geldi babası da bağırsak kanseri, umarım hayat ona ve kız kardeşine artık iyi yüzünü göstermeye başlar.

Bende her zaman buldular... Ağlama duvarına döndüm laa..

(bkz: erkeklerin ağlayacak omuz bulunca onu değersizleştirmesi) (bkz: kıymet bilmemek)

Sırf bu yüzden uzun süredir ağlayamıyorum.

bunu yakın zamanda gözlemledim kendi çevremde.yakın bir erkek arkadaşımın “ben ağlamayı bilmiyorum “demesi üzerine o kadar üzüldüm ki.bir rahatlama mekanizması olarak görüyorum ağlamayı ve bundan mahrum kalıyor. ülkemizde yapılan”erkek adam ağlamaz”dayatması çok rahatsız edici. gerçekten ağlamaya omuz olmak beni o kadar mutlu ediyor ki.arkadaşımda biliyor istese gelip yanımda ağlayabilir.ağlayaman insanlara kocaman sarılmak istiyorum.

Gereksiz bir bahane. Ağlamak için omza ihtiyacınız yok neden kendinize tutunmuyorsunuz? Zaten kadınlar da her gece rakı masasında dertleşiyordu. Önce yalnız ağlamanın yükünü kaldırmayı kendinize yedirin, sonra bir omuz bulursunuz zaten. Sonra cinsiyete indirgersiniz. İnsanların kendilerinden başka her şeyden medet umması ne kadar trajikomik, sanki aynada kendilerini değil, olmak istediklerini görüyorlar ve gördükçe kendilerinden uzaklaşmak için her yolu deniyorlar.

genelde ağlattıkları için olabilir. sadece bir tahmin.

Omuz olduk da noldu? Ağlanacak hale kendimiz düştük

Genelde başlarını koyabilecekleri omuzların sahiplerini ağlattıkları için öyle bir ihtiyaçları olduğunda o omzu bulamıyor olabilirler…

ben de bulamıyorum arkadaşlar. bunun için erkek olmaya gerek yok.

Öyle unutmuşuz ki cenazeler de bile boş boş bakıyoruz, duvarlarımızı yıkacak insana ihtiyacımız var. İnsanlığı unuttuk bazılarımız erkek olacağız diye

Bu bir gerçektir. Lakin pek yerinde sayılmaz. Eni konu toplumsal cinsiyet rolleri sebebiyle "güçlü olmak zorunda" olarak yetiştirilen varlıklar olduklarından, çoğu kez ağlamak şöyle dursun duygularını, sevgisini gösterebilmek bile çoğu erkeğe yabancıdır. Ancak insan ilişkilerinde biraz daha cömert olabilirsek bahsi geçen kalıplara takılmaksızın yaşamanın her kadın ve her erkek için çok daha konforlu olacağını düşünüyorum. Öyle ki nasıl bir erkekten sevgi/şefkat beklerken verici olması isteniyorsa, o cephe için de destek olmak, en azından O'nun için orada bir yerlerde olduğunu bilmesi, güç veriyor, öyle görüyorum. İlla ki ağlattığım olmuştur benimde ama ömrümce omuz olmaya çalıştım birilerine, abime, hayatıma aldığım erkeklere, yakın dostlarıma.. Bu beni hiç eksiltmedi, bilakis ufak da olsa bir seylerin -iyi yönde- değiştiğini gördüm hep. Ve ve vee anne olduğumda, olur da bir oğluşum olursa ilerde, duygularını özgürce yaşayabilecek, ağlamaktan çekinmeyecek kadar "cesur" yetiştirmek isterim O'nu. Daimi destekçisi olarak. Edit: Son paragraf için amin.🤍 Edit2: Oğluşum az daha bekle ananla babanın çözmesi gereken azıcık bir şey kaldıı djjdjd

Bu başlıkta aklıma babam geliyor. Adam ağlamayı bilmiyor bence. Hayatını bok eden olaylar oluyor, o sadece boş boş bakıyor. Bir kere ciddi bir şekilde ölümden döndüm. Babam ağlamadı, ağlayamadı. Sadece gözleri dolu dolu bakıyor, ama o yaş akmıyor. Sürekli güçlü durmalısın algısı dayatıldığı için ağlamayı bilmiyor 🥲

belki de göğüs buluyorlardır bilemezsin.