ayrılmak istendiğinin söylendiği an

o an eğer seviyorsanız kelimeler boğazınızda düğümlenir yutkunmak bir hayli zor gelir.o çok sevdiğiniz adam artık sizinle mutlu değildir naparsanız yapın olmuyordur ve tek çare onu mutlu olduğu her kimse onunla bırakmaktır.belki giden sizsinizdir ama ardınızda kalbiniz dahil bütün hayallerinizi de öylece bırakmışsınızdır tıpkı terkedilmiş bir evin posta kutusuna duygu yüklü bir mektup bırakmış gibi,o mektup hiç açılmayacak kadar terkedilmiştir işte kalbiniz de o mektup gibi terkedilmiş hisseder sanki ayrılmak isteyen siz değilmişsiniz gibi.günlerce belki de yıllarca hiç sevmeyecek ve o kalp hep orda kalacak gibi hissedersiniz ama belki bir gün posta kutusunda terkedilmiş o mektup bulunur belki bir gün bıraktığınız kalbi sahiplenecek kahramanınız çıkar gelir kim bilir.hayat bazen de umut edince güzel.

hastanede sevgilinin ameliyata girmeden önceki andır.

2 temmuz 2017 gecesi bi çırpıda kaleme alınan bu hikaye, mazur sebeplerden ötürü silinme kararıyla kaldırılmıştır. ilgili moderatörün isteğince girdinin tamamen kaldırılması keyfi önem taşımaktadır, kusura bakmayın.

Uzun süren soğuk yapma evresinden sonra sorduğum beni seviyor musun sorusuna bilmiyorum cevabı aldığımda karar verdim. İnsan nasıl birini sevip sevmediğini bilmez ki, bilmiyorsan sevmiyorsundur. Ve ben de 20 yıl aileme sevdirmeye çalıştım kendimi bir 20 yılı da elin oğlu sevsin diye harcayamazdım o an veda ettim işte. Bazen özlüyor insan tabi ama kolay atlattım. Bir hafta oldu ama artık üzülmüyorum. Çünkü bir adamın ardından 7 senemi çürüttüm bir başkasının ardından harcayacak 7 seneyi geçtim 7 günüm bile yok. Bir de napayım yani sevmiyor, sevse aşılır atlatılır şeylerdi yaşadıklarımız ama sevmeyenle eşik bile atlanmaz. Böyle olunca da uzatmaya gerek yok. Ne kadar erken o kadar iyi.

Öyle çok fazla bi sevgili geçmişi olan biri değilim ancak şu zamana kadar -totalde 4- sadece ikisinde ben ayrılmak istedim. İlkinde gerçekten yaptığı hareketin saçmalığının farkına varması içindi, ikincisi ise gerçekten bir ilişki içerisinde olmanın sorumluluklarının ağır gelmesinden kaynaklı. Aynı üstteki entiri gibi birisi için fazlasıyla zaman kaybettim başka birisi için ne yazık ki bu kadar değerli vaktimi harcamayacağım.

BİT-Tİ !

Mecbur kaldım ben biraz buna elim ayağım titredi soğuk soğuk terler döktüm resmen belki düzeltebiliriz der diye bekledim demedi bitti ben kaldım o gitti ben mi ayrılmış oldum beni zorunda bırakan mı?

Cesaret toplanır, uzunca konuşulur, ağlamaktan bir hal olursunuz, kendinizi toparlayıp son kez sarılırsınız. O andan sonra dünya sizin için bambaşkadır. Siz de biraz değiştiniz ve bunu hissetmediniz. Allah iyi ayrılık versin, gerisi bir şekilde halloluyor. Eğer kötü bir ayrılık ise... Yıllar sonra bile yakanızı bırakmaz.

2021 çok yıkıcıydı. 10 yıllık hikayeyi küllerinden doğurmak için bi hevesle Türkiye’ye dönmüştüm. O hikayenin bittiği 2017 yılında da her yer dar gelmişti ya zaten o yüzden yurt dışına kaçmıştım. Velhasıl bir temas umuda dönüştü geldim. O da ne! Sevmediğini söyledi. Eskisi gibi sevemeyeceğini söyledi. Hayallerinin olduğunu ama içinde benim olmadığımı söyledi. Napcan, büktük boynumuzu, attık içimize döndük yine hayatımıza. Kader işte, o kadar üzülüp ilaçlarla yaşarken birkaç ay geçmemişti ki karşıma birini çıkardı. Her şeyi unutturdu, yeniden doğdum. Yaşadığım her kötü tecrübe bir sonrakine hazırlamıştı beni onu anladım. Ne yapacağımı değil, ne yapmayacağımı biliyordum en azından. Gel zaman git zaman aylar geçti. Ne olduysa deprem gibi bir gecede her şey bitti. Açıklama bile yapmadı. Sadece artık sevmediğini söyledi. Akşam beraber uyuduk sabaha ayrı kalktık. Öyle bir sondu. Ve dedi ki: benim de hayallerim var ama içinde sen yoksun. Hikayelerimizi birbirimize anlatırken bu detayı söylediğimi hatırlamıyorum. Beni hayata döndüren kişi yabancı uyruklu bi vatandaştı. Keşke döndürmeseydi. Aynı travmayı 6 ayda iki kez yaşamak ağırdı… ve aynı cümleyi iki farklı kişiden, iki farklı dilde duymak.. daha ağır.. böyleydi hikaye. Hala kendime gelemedim, ama kendime saygımı da kaybetmedim. Ayrılık isteğinin söylendiği an ne hissettim hatırlamıyorum bile ama bir dakika bile durmamak lazım.

Küçüklüğümden beri hep 20 yaşında çok güzel şeyler olacak derdi içimdeki ses. 20 yaşında tanıdım onu. Her özel günleri , günlerimizi birlikte geçirdik. 2021 benim en mutlu olduğum seneydi. Sevgiyle, huzurla aşkla dolduğum seneydi. Daha önce kendime aşk var mı sence diye sorgulardım. O beni aşka inandırdı. Bir bebek nasıl sevilirse öyle severdi beni. İncitemezdi, istemeden incitirse de kendi benden önce ağlamaya başlardı. Küçük kızım derdi hep bana, hep de küçük kız çocuğu gibi hissettirirdi. Bir sabah güzel güzel konuştuk, ben toplantıya gidecektim. Geldim toplantıya ve bir anda yalnız kalmak istediğini iyi olmadığını söyledi. Dışarı çıktım hava almak için, idrak edemedim. Başımdan kaynar sular aktı deyiminin tam olarak vücut bulmuş haliydim. Hiç konuşmadan bitti orada öylece. Beni bir çırpıda her yerden sildi. 2-3 ay sonra da sevgilisi olduğunu öğrendim zaten. Ben de 7 aydır aynı hisle aynı yerde olduğum gibi kaldım. Sen her şeyden çok cezaydın bu ruhuma. Aşkı geçtim, şimdi sevgiye nasıl inanayım ben?

Bana söylenmedi. Keşke ortak arkadaşımız aracılığıyla söylenmeseydi ya da. Kendisinden duymayı istedim, mesaj attım aradım. Dönmesini istemek barışmak vs için değil, ayrılmak istediğini ondan duymak saygılı ve düzgünce bitirmekti çabam. Ona göre hak ettim veya etmedim tartışılır. Net bir şekilde sonuölanmayan her şey her seferinde beni ansızın darmadağın edebiliyor. Başlığı görünce dayanamadım yine :(

Ortada verilmiş bir karar var, onun düşüncesinin aksi yönünde itiraz veya ısrar etmek kendimize bir saygısızlıktır diye düşünüyorum, başıma geldiğinde de böyle tepki vermiştim içim yana yana da şöyle demistim "Ayrılalım istemiyorum fakat ortada verilmis bir karar varken ve sen o kararla gelmişken aksi için ısrar etmek çok mantıklı olmaz diye düşünüyorum" Tabi her ikimiz de denemek istedik sonrasında, fakat kitabın kapağını öyle bir kapattı ki her açtığımızda sayfaları da yazıları da zarar gördü Şimdiyse kendisini anılarımızla yüzüm gülerek bile anımsayamıyorum maalesef, onu güzel hatırlamama müsaade etmeyen oydu

Öfkeliydim ona, beni biraz anlasın, kırgınlıklarımı fark etsin, kendini affetirsin istemiştim. Sonuçta beni o noktaya kendi getirmişti, resmen gidiyim diye uğraşmıştı. Ben kızdıkça sustu, sonra hiç reddetmeden kabullendi ve gitmeyi seçti. Hiç kendinisini affettirmeye çalışmadı bile ben yüreğimdeki acıyla kaldım öyle. İşin üzücü yanı bir daha yazsa yüreğim dayanamaz affeder onu hemen unutur bütün kırgınlıklarını.

hissediliyor aslında o an. yutkunuyorsun, diyecek çok fazla şeyin var ama hepsini o yutkunuşlarda yutuyorsun. söyleyemiyorsun abi bir şey kal geliyor. halledebileceğinizi düşündüğün her bir konunun nasıl halledilemeyeceğini görüyorsun...

ayrılmak demeyelim de hayatından çıkarmak diyelim biz ona, bütün gün beraberdik ve bi şey yoktu akşamında bi durak köşesinde terk edildim, neydim ben yavru kedi köpek falan mı