hayal kırıklığını tarif et

kalbim acıyor. ama bu fiziksel değil

Kendi benliğimi nasıl tarif edeyim şimdi

O insanın kafamdaki resmi bin parçaya ayrılıyor. Çizgi filmlerde olur ya karakterler donakalır sonra parça parça olur. O da öyle oluyor.

şu; (#3974111) tam olarak neresi anlaşılmadı? keza emir kipli başlık açmak için de aynı şey geçerli. henüz sözlük formatı başlığına uğrayıp, hükümleri okumadıysanız vay halimize. okumanıza rağmen hala; (bkz: hayal kırıklığını tarif et) (bkz: burcunu söylemeden anlat) (bkz: memleketini söylemeden belli et) gibi gibi başlıklar açılıyor ya da sol kanada çekiliyorsa, kelimelerin kifayetsiz olduğu yerdeyiz demektir. şimdi beni agresif olarak algılayacak arkadaşlar olabilir. fakat ben onların aksine tesamuh sahibi olduğumu düşünüyorum. bilmediğiniz bir şey varsa sorun; anlatırız, açıklarız, tarif ederiz. - link ancak ne yazık ki yeni gelenlerin büyük bir kısmında usulü öğrenme namına bir gayret göremiyorum. sözlük kültüründen bihaber olmanız suç değil, fakat öğrenmemeniz suç. rica ediyorum, artık böyle olmasın. - link not: modluk = ırgatlık yemin ediyorum. her geçen gün bu denklem doğruluğunu daha fazla kanıtlıyor. bu fazlalıktan olacak ki, modlarda da bir işgüzarlık var gibi. zira üstte belirttiğim türdeki başlıkların birçoğu günlerdir sol kanatta volta atıyor.

1adet insanoğlu 3 gram yalnızlık 3 gram işe yaramazlık 4 gram mutsuzluk 3 gram kalp kırgınlığı Bunları güzelce harmaladıktan sonra fırına veriyoruz. Alın size hayal kırıklığı...

Tam bişeyleri anlatmaya kalkarsın ama anlatırken daha çok kırılacağını düşünüp susarsın..

Tarif etmek ne mümkün Kırıldık aslında her geçen gün Kimseye gütmezdik kin Dedim ya kırıldık gün gün Canımızı yakan hayal kırıklığımız değildi aslında Neşemizi kırdılar yüreğimize basa basa Her seferinde umutlarımıza sarıldık hıçkırıp ağlaya ağlaya Şimdi sorarım sizlere buna bu yürek nasıl dayana *Gugleden gececi tayfaya özel bir armağandır

sanki gökyüzüne bakmam, sonsuza kadar yasaklanmış gibi bir hayalkırıklığım var

"malatyalı niyazi mısri ne güzel söylemiş; nadanı terk etmedin, yaranı arzularsın diye. evet. biz nadanı terk ettik, işte yaranı bulduk. farkımız bu. işte yaranı bulduk..." - link not: (bkz: beni küfür ettireceksiniz)

Bir gelincik tarlası görüyorsun, kıpkırmızı, güneşe vermiş rengini, çayırda yeşilliklerin arasında muazzam gözüküyor, diyorsun. Bir tanesini alıp eve götüreyim evimi güzelleştirsin diyorsun ama sen o gelinciği koparmak için boynunu büktükten beş dakika sonra güzeller güzeli yaprağı soluyor, dökülüyor. Eve sadece sapını yetiştiriyorsun. O sap tam bir hayal kırıklığı, çünkü bencil olmasan, o çiçeği o çayırda olduğu gibi sevsen sorun yok ama illa toprağından koparıp ben bunu başka yerde yeşertirim diye düşündüğünden elinde her zaman bir sap kalıyor.

küçük kardeşim odaya giren güneş ışığını avucunda tutmaya çalışmıştı, ha işte ondanım.

çocukken ne olacaksın diye sorduklerinda "öğretmen" derdim. zaman geçti büyüdük, öylesine bölümlerde öylesine zaman geçirdim. şu an lanet bir hastanenin cafesinde eşek gibi çalışıyorum. bundan alâ hayal kırıklığım olmadı. ne bir baltaya sap oldum ne de kendimi geliştirebildim.

Ben değil ama arkadaşım onunla hayallerim bi pencere/cam gibiydi. Tuzla buz oldu. Yine de hala onları bir araya getirmeye çalışıyorum sanki. demişti.

Ailem beni ben oldugu için seviyor diye kendime en ufak bir bahane ararken aksine menfaatleri uğruna seviliyormuşum ya da sevildiğimi sanıyormuşum. Bunu biliyordum ama konduramıyordum. Bugün yine böyle bir olay oldu ve o giden kullanılıyorum hissi tekrar geri geldi. Ah be tüm yaşama sevincini tüketen olay bu. Birazda hayal kırıklığı biriktiren...

Ne kadar çok istiyoruz, ne kadar çok şey bekliyoruz hayattan. Çok fazla hayal kuruyoruz belki de. Hiç birimiz memnun değiliz olduğumuz konumdan, çevremizdeki insanlardan. Öyle ya dünyaya bir daha gelsem şunları şunları yapmazdım diye kendimize nasihatlar veriyoruz. Sözlükte hiç hayatından memnun olan birisini görmedim. Hep isyan ediyoruz kimimiz ailemize, kimimiz aşkımıza, kimimiz işine... İstediğimiz hayat bu değil, belki istediğimiz hayata ulaşmak için çabalıyoruz ama yeterli gelmiyor öyle oluncada en büyük hayal kırıklığımız kendimiz oluyoruz. Buraya geliyoruz çünkü mutlu değiliz, herkesin hayatında eksik giden bir şeyler var onları görünce mutlu oluyoruz çünkü hayatta bizimle benzer şeyleri yaşayan insanların varlığı bizi rahatlatıyor. Çevremizdekilere anlatamadığımız hisleri bazen gelip buraya yazıyoruz. Öyle ya bir iki kişi çıkıp destek verse bize hayal kırıklığımızı hafifletiyoruz. Tvda, sosyal medyada gördüğümüz o hayatların hayalini kuruyoruz, bizim yaşadığımız hayatın hayalini kuran onlarca insan olduğunu bilmiyoruz. Bazense bildiğimiz halde görmezden geliyoruz. Benim hayal kırıklığım kendime, olamadıklarıma, söyleyemediklerime, veremediğim kararlara. Plastik bir top gibi gün geçtikçe solan umutlarım, ordan oraya savrulan hayatım,bir gün bu top yeniden şişer mi yoksa patlar mı hiç bilmiyorum. Lafı çok uzattım çenem düşünce böyle konuşuyorum işte. Neyse demem o ki bizim hayal kırıklıklarımız hayattan ne beklediğimizde. Bir yudum su, bir lokma ekmek peşinde ordan oraya umutla giden insanların günün sonunda elleri boş dönmesindeki hayal kırıklığını bir çoğumuz anlayamayız. Not: eğer buraya kadar okuyup o insanları anlamak isterseniz geçenlerde izlediğim bir filmi tavsiye ederim.

tüm hayallerin birden puf diye yok oluyor. alacağın her kararı onu göz önüne alıp veriyorsun çünkü buna değdiğini düşünüyorsun sonra bi bakıyorsun ki o çoktan tercihini yapmış ve sensiz bir hayatı seçmiş. tarifi olmayan bir acı. bazen bu konuda kendimi suçlu buluyorum. belki kafamda o insanı bir şekle sokuyorum ve beklemediğim bir haraket yapınca hayal kırıklığına uğruyorum.

Tarifi yok. umarım yaşamazsınız sevgili yazarlar. Hayal kırıklığının ne olduğunu bilmeden geçsin ömrünüz.

Sabah uyanırsın duşunu alıp kıyafetlerini giyersin sonra oturup kahvaltını edersin tam evden çıkmak üzereyken uyanıp rüya gördüğünü fark edersin ve saate bakıp geç kaldığını anlarsın ya hani... Belki hayal kırıklığının tam tarifi değil ama kırıklık ya

2018 gibi sözlüğün üyesiydim adım da kirlisa idi. sözlük yazarlarının twitter nickleri entrysine nickimi girmiştim. Twitter'dan bir gün mesaj geldi ve sözlük yazarlarından birisi, bir kız tarafından durup dururken her yerden engellenmiş ve yeniden üye olamadığı için hiçbir yerden ulaşamıyormuş. neyse bana durumu açıkladı sen ulaşabilir misin diyerek sözlük nickini söyledi kızın mesaj attım. bu esnada arkadaş bana yedek hesabım olup olmadığını sordu ben de 3. nesiller alınırken yedek hesap açmıştım bir tane. verebilir misin bana dedi kullanmadığım için vereyim dedim şifresini söyledim ama ya sözlük hesabi silmisti ya da gercekten şifre yanlıştı. arkadaş yanlış olduğunu belirtti. sonra sözlüğe giriş yaptığımda fark ettim ki bu arkadas benim ana hesabıma girip kızla mesajlasmaya başlamıştı. ona verdiğim şifre ayni zamanda ana hesabımın da sifresiydi. neyse işini halledip çıkar değiştirmiyim şifreyi dedim ama o benden önce davranıp şifreyi değiştirmişti ve bu sebeple 3 yıl sözlükten uzak kaldim :). ismi buraktı. burak ananı sikeyim.

kursak.. Bilir misin yeğen. Kursak nedir...

Ben de hikaye bırakayım : "Öl" dese öleceğim birisi vardı. "Öl" demedi, "kal" da demedi... Bir zaman süründüm. Dünyanın en kötü şeyi, sizi sevmediği ve size hiç "kal" demediği halde sizinle kalan insandır.... Neyse. Benim de sabrımın sonu varmış. Çıkardım hayatımdan. Fakat kendisi yaşadığım en büyük hayal kırıklığıdır.

Hani bir şey öğrenirsin ve heveslenirsin ama o hevesin kursağında kalır ya. O beklediğin cümleleri duymazsın işte benim şu an ki hayal kırıklığım bu. (bkz: umutlandırıp utandırmayın)

Elindeki son parayla son dondurmanı almışsın da koluna biri çarpıp onu da yere düşürmüşsün gibi

hani bugüne kadar her şey kötüden de bin beter gitmiştir, hani böyle başına sürekli olumsuz şeyler geliyordur falan, sırf mutlu ve sarmaş dolaş gezen o insanları görmemek için dışarı bile çıkmak istemiyorsundur, yalnızlığında boğuluyorsundur ama bir gün biri girmiştir hayatına ve onunla iki yıl üç yıl derken öyle alışırsın ki bu mutluluğa ve sevgiye bir an hiç gitmeyecek sanırsın. hatta gitmesi ihtimali aklına bile gelmemiştir. ama bir gün gitmek zorunda kalır ve o an o ihtimalle öyle acı bir şekilde yüzleşirsin ki sadece hayallerin değil hayatın kırılır. bu bir kırılma noktasıdır artık kabullenmişsindir senin için bu hayatta asla zerre kadar güzel bir şeyin gerçekleşmeyeceğini. ve artık gitmeden önce yapmak istediğin şeyleri planlamaya başlarsın...

gizlice yemek için fırsat kolladığım çikolatamı bulup gizlice yemişler.

Küçükken marketten gelen annemin elindeki poşeti alıp çikolata aramışım da bulamamışım gibi bi his.

Unutmak istediğin bir duyguyu lak diye gelip kucağına bırakıyorlar sonra sen onun oradaki varlığına biraz korkak, biraz çekingen ve yarım yamalak bir umutla orada oluşuna alışıyorsun, sonra sanki sen o duyguyu istemişsin de onlar da onu senin kucağına vermişler gibi davranıyorlar sen buna da eyvallah diyorsun, sonra bir bakıyorsun o üzerini kapattığın, görmek istemediğin uzun uğraşlar sonucu kendini sakinleştirdiğin o saçma duygu birden gözleri kan çanağına dönmüş, dişlerinden salyalar akan, tırnakları uzun dev bir yaratık gibi sana bakıyor. Korkuyorsun, üzülüyorsun ama o duygu artık orada yine en baştan, her şeye en baştan..

Ailen markete gittiğinde istediğin bir şey var mı diye sorar. Söylersin, eve geldiklerinde poşete bakarsın ve bulamazsın ya. Tam da böyle birşey

Hayal kırıklığı... Hayal kırıklığına uğradığımda, kedi kafesleri olur ya, çanta gibi içine koyup yanlarında taşırlar kedileri. Hah. Sanki onun içine girmişim de, güneşi göremiyor gibiyim. Benim hayal kırıklığı tarifim budur.

Sen boğulurken onun arkasını dönüp gitmesi gibi bir his.Biraz şaşırmışlık, biraz hüzün ve bir miktar çöküş.

Bilerek ya da bilmeyerek; hiç fark etmez, mahvedilen bir sanat eseri gibi benim için. Bir cam ustası olduğunuzu düşünün; likit yani sıvı haldeki o cama ucu iyice kızdırılmış metal değnek ile saatler sürecek bir biçimde şekil veriyorsunuz ve ortaya kimsede var olmayan, dünyada eşi benzeri bulunmayan bir vazo çıkıyor. Öyle ki evinizin baş köşesinde “Bu benim. Gördünüz mü? Benim eserim, kendi ellerimle yaptım ben bunu!” diyerek sergilemek istiyorsunuz o ama o kadar kırılgan ve naif görünüyor ki sanki bir soluk alıp vermede, havada hareket eden ve göremediğimiz moleküllerin oynamasıyla gözlerinizin önünde ağır çekimde ortasından başlayarak çatlayacak gibi. Çatlamasıyla da çatlak git gide kenarlara yayılacak ve gözünüzün önünde gerçekleşen bu ağır çekime tezat bir şekilde, bir anda büyük bir gürültüyle yere düşerek tuzla buz olacak bir somutluk. Daha doğrusu gerçekliğin can yakıcılığının bir boyut kazanması, şemale bürünerek bir eyleme sebep olması. Daha önceleri düşündüğümde ve başlığı okuduğumda da aynen bu şekilde karşılık buldu ve buluyor benim zihnimde. Sanatla da ucundan kıyısından alakadar olduğum için çok iyi biliyorum o yaşanılan şoku ve sanki dünya başına yıkılmış da ölmeden mezara gömünülmüşlük hissiyatını. İnsan, başıma daha ne kötü gelebilir ki diyor o an içinde ama gelen geliyor işte. Umarım hiç kimse yaşamaz bu boşluk hissini çünkü o kadar korkunç ki, düşmanımın bile başına gelmesini istemem asla.

kendinden başka kimsen olmadığını bir kez daha anladığın o an..

Güzel bir çiçek koymuşsun balkona çiçek açsın diye o kadar çabalamışsın sonra kuşun biri konayım derken aşağı düşürmüş onu

Yarı yolda bırakılmak... Bir dağın tepesinden paraşütsüz olarak bırakılmak gibi... Belki ölmezsin ama tüm kemiklerin kırılmıştır..

birine bir filmi izlemek, bir kitabı okumak için söz verirsin veya bir dahaki konsere beraber gidelim diye konuşursun ama artık o insan yanında değildir.

böyle olacağından emindim ama böyle olunca çok şaşırdım..

Tarif edemeyecek kadar kötü..

serçelerin şarkısı-balık sahnesi alın bu da linki: https://youtu.be/HX0jDOAIFq0

ic organlarim yokmus gibi bir bosluk hissetmek

kalbimde çatlak oluşmuş gibi bir his

bir gerçekten başka bir gerçekliğe düşüş, düşürülüşü farkediş anı.

Zaten gerçekleşmeyeceğini bildiğim ütopik hayaller kurduğum için bende çok olmayan bir durumdur.

bir voleybol maçında yanlışlıkla sahaya inmişsin, arkan dönük ve top kafana şakk.. arkanı dönemeden çıkıp gidiyorsun spor salonundan, ağlayamadan..

İlk anında sanki bir şey derimi yırtmış, kemiklerim kırılıpta kalbimi sıkmış gibi, hızlı çok merhametsiz bir acıydı. Sonrasıysa garip, yerli yersiz boğazımda bir ağrı olur gözlerim dolar yine nefes alamaz gibi olurum.

hayal kırıklığını bu kadar iyi anlatan bir şey bilmiyorum. uykusuz gecelerimizde az yarenlik etmedi. rip layne. ışıklar içinde uyu.

Binbir emekle ilmek ilmek inşa ettiğin camdan bir kalenin ufacık bir rüzgar ile tuzla buz olduğunu görmektir sanırım.

Tutunacak tek bir insan var hayatımda beni anlayan değer veren. Ve ben de o insanın hayatında öyleyim sanıyordum ama bugün tam olarak anladım ki öyle değilmişiz birbirimiz için. Bu zamana kadar olan her şey sanmaktan ibaretmiş.Hani nereye gidersen git geri döndüğünde bir evin olduğunu bilirsin ya o yüzden rahatsındır emin adımlarla ilerlersin. Ben bugün arkamı döndüğümde evim gitmişti arkadaşlar...

her seferinde oluyormuş gibi hissettiren şeyin hiç olmaması